Μπορεί να νόμιζες πως οι δίδυμοι πύργοι βρίσκονταν κάποτε μόνο στην Αμερική αλλά να όμως που κι εμείς στη χώρα μας έχουμε ένα ζεύγος δικό μας. Αυτό είναι καταπληκτικό γιατί μας δίνεται η ευκαιρία να μάθουμε και λίγο ιστορία.
Αυτοί οι ιστορικοί πύργοι βρίσκονται κυριολεκτικά στην καρδιά της Ελλάδας μας.
Πρόκειται για δύο πύργους με τη δική τους ιστορία αλλά κάπου εκεί μπαίνει κι ένας ερωτευμένος ιππότης. Όλα αυτά στην Εύβοια σε πολύ κοντινή απόσταση από την Αθήνα. Δύο λόφοι, δύο Πύργοι και μια εκκλησία. Αυτό είναι το γενικό πλάνο που θα συναντήσεις πηγαίνοντας εκεί.
Τους δύο πύργους τους χωρίζει μια απόσταση περίπου 200 μέτρων και ανάμεσα τους βρίσκεται μια εκκλησία. Ο αριστερός πύργος έχει τετραγωνικό σχήμα ενώ στην κορυφή του υπάρχουν τέσσερα κυκλικά ανοίγματα, όπως συνέβαινε εξάλλου και με τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίσματα στον Μυστρά.
Από την άλλη ο δεύτερος από τους δίδυμους πύργους είναι λίγο μεγαλύτερος και στο κατώτερο τμήμα του υπάρχουν θυρίδες για ελαφρά όπλα. Oι άγνωστοι δίδυμοι πύργοι της Ελλάδας βρίσκονται ανάμεσα στα χωριά του Μύτικα και των Φύλλων και μια επίσκεψη εκεί αποτελεί μια ιδιαίτερη εμπειρία που ακροβατεί στην ιστορία και τον μύθο…
Ο Λικάριο ήταν ένας ιππότης του οποίου ο πατέρας καταγόταν από την Γιένοβα και η μητέρα του από την Κάρυστο. Ο ιππότης αυτός βρισκόταν στην υπηρεσία του ηγεμόνα της Κεντρικής Εύβοιας ο οποίος ήταν τότε ο Guiberto Dalle Carceri. Όλα κυλούσαν ήρεμα έως ότου κάποια στιγμή έπεσε στον έρωτα της Φελίζα. Η Φελίζα ήταν μια όμορφη προστατευόμενη του ηγεμόνα πράγμα που σήμαινε ότι τύγχανε της ιδιαίτερης προσοχής του.
Σύντομα, λοιπόν, ο ιππότης κατάφερε να θέσει υπό την κυριαρχία του τα κάστρα της Εύβοιας νικώντας ακόμη και πρώην συντρόφους του. Ο αυτοκράτορας ο οποίος βγήκε κερδισμένος από αυτό, για να τον ανταμείψει όχι μόνο του διέθεσε το νησί ως φέουδο αλλά του έδωσε και για γυναίκα μια πλούσια Ελληνίδα.
Τελικά, αφού ο Λικάριο είχε ολοκληρώσει την αποστολή του, αποφάσισε να επιστρέψει στην Εύβοια και να μείνει στο κάστρο των Φύλλων και στους Δίδυμους Πύργους. Σύμφωνα με την παράδοση, είχε άδοξο τέλος καθώς δηλητηριάστηκε από μια Χαλκιδέα ερωμένη του.
