Τα υποθαλάσσια δέντρα, γνωστά και ως κελπιές σχηματίζουν σε διάφορα σημεία της γης τα δικά τους οικοσυστήματα, πολύτιμα για όλο τον πλανήτη.

Βρίσκονται από την Ατλαντικό έως την Ειρηνικό και από τον νότο της Αφρικής έως τα βόρεια της Ευρώπης, σε περιοχές όπου η θερμοκρασία της θάλασσας κυμαίνεται μεταξύ 5 και 20 βαθμών Κελσίου.

Παρέχουν το φυσικό περιβάλλον και τροφή για χιλιάδες είδη.

Και, βασικό, απορροφούν τεράστιες ποσότητες του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα -μάλιστα σε 20πλασιες ποσότητες ανά τέσσερα στρέμματα, απ’ ότι τα χερσαία δάση.

Είναι η δική τους πολύτιμη συνδρομή στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.

Καθώς όμως αυτή εντείνεται, τα θέτει πια -μαζί με την ανθρώπινη δραστηριότητα- υπό απειλή.

Συρρικνούμενος «παράδεισος»

Η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας των θαλάσσιων υδάτων, συνδυαστικά με την υπεραλίευση -και δη με τράτες βυθού- καταστρέφουν τα υποθαλάσσια δάση, με ανησυχητικούς ρυθμούς.

Aναλύσεις δορυφορικών εικόνων καταδεικνύουν ότι η έκτασή τους έχει μειωθεί έως και 95% μέσα στα τελευταία χρόνια σε παράκτιες περιοχές στη βόρεια Καλιφόρνια, στη Χιλή και στην Τασμανία.

Πρόσφατη μελέτη καταγράφει συνολική μείωση κατά το ένα τρίτο, σε όλο τον πλανήτη.

«Είναι μία καταστροφική απώλεια», λέει ο Τομ Ντέμπσεϊ, διευθυντής του Προγράμματος California Oceans του διεθνούς περιβαλλοντικού οργανισμού The Nature Conservancy. «Και έχει πλήρως αγνοηθεί»…

«Κόντρα στο κύμα»

Μια από τις περιοχές όπου η καταστροφή έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις είναι στις ακτές της Καλιφόρνια, όπου τα τελευταία χρόνια οι καύσωνες γίνονται εντονότεροι και όλο και πιο συχνοί.

Σύμφωνα με το The Nature Conservancy, τα δάση φαιοφυκών στις παράκτιες περιοχές μεταξύ των κομητειών Σονόμα και Μεντοτσίνο μειώθηκαν δραματικά σε έκταση μέσα σε μία διετία, από 2 εκατομμύρια τ.μ. σε μόλις 60.000 τ.μ.

Το φαινόμενο αποδίδεται από τους επιστήμονες σε έναν καταστροφικό συνδυασμό της  ενός ασυνήθιστα θερμού θαλάσσιου ρεύματος, πριν από μερικά χρόνια, και στην εμφάνιση ενός ιού, που αφάνισε ένα είδος αστερία, κύριου θηρευτής των μοβ αχινών.

Το αποτέλεσμα ήταν αυτοί, με τη σειρά τους, να πολλαπλασιαστούν με ταχύτατους ρυθμούς και να κατασπαράξουν τα υποθαλάσσια δάση.

Εδώ και τρία χρόνια, οι επιστήμονες στο τμήμα του Nature Conservancy στην Καλιφόρνια προσπαθούν να βρουν μία βιώσιμη λύση, μέσω έρευνας και πειραματισμών.

Στοχεύουν στη μείωση του πληθυσμού των μοβ αχινών, τα κελύφη των οποίων περιέχουν ανθρακικό ασβέστιο και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία λιπασμάτων ή καλλυντικών.

Προσπαθούν να αυξήσουν σε αριθμό το είδος αστερία της περιοχής, γνωστό και ως «ηλίανθο» -τον μεγαλύτερο στον κόσμο- δημιουργώντας μια «αποικία αναπαραγωγής».

Και εδώ και λίγους μήνες έχουν δημιουργήσει μια πειραματική θαλάσσια «φάρμα», σε συνεργασία με την GreenWave, που ειδικεύεται στην αναγεννητική καλλιέργεια φαιοφυκών: μία νέα «χρυσή μετοχή» στη γαστρονομία και σε διάφορες βιομηχανίες, όπως τωντροφίμων και των καλλυντικών, ακόμη και των βιοκαυσίμων.