«Καταδικασμένοι στην φτώχεια οι Έλληνες» για πολλές δεκαετίες ακόμα. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την πρόβλεψη που κάνουν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ και η κα Βελκουλέσκου που συνέταξαν την έκθεση για την κατάσταση στη χώρα μας.

Τούτο καθώς θεωρούν πως ακόμα και στο πιο αισιόδοξο σενάριο, όπου η οικονομία αντιδράσει καλύτερα του αναμενόμενου και οι ρυθμοί ανάπτυξης μεσοπρόθεσμα καταφέρουν να υπερβούν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, τα επίπεδα διαβίωσης των Ελλήνων θα υπολείπονται αρκετά των Ευρωπαίων για τις επόμενες δεκαετίες.

Στο πιο αισιόδοξο σενάριο το λοιπόν το Ταμείο εκτιμά ότι τα επίπεδα διαβίωσης των Ελλήνων θα μπορούσαν να φθάσουν περίπου στο 77% του ευρωπαϊκού μ.ο., όσο περίπου ήταν το 2009, μέχρι το 2040. Παράλληλα θα χρειαζόταν πενήντα χρόνια περίπου ώστε το κατα κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας μας να φθάσει τον ευρωπαϊκό μέσο όρο!

Υπάρχει όμως και το βασικό σενάριο, στο οποίο οι τεχνοκράτες του Ταμείου πιστεύουν περισσότερο. Σε αυτό εκτιμάται ότι η ελληνική οικονομία θα καταγράφει μακροπρόθεσμα ανάπτυξη μόλις 1% το χρόνο! Την ίδια στιγμή εκτιμούν ότι την περίοδο 2022 – 2040 ο ευρωπαϊκό μ.ο. ανάπτυξης θα είναι 1,3%.

Σε αυτή την περίπτωση, και καθώς λαμβάνεται υπόψη το κατα κεφαλήν ΑΕΠ εκτιμάται ότι μέχρι το 2040 τα επίπεδα διαβίωσης των Ελλήνων μετά βίας θα είναι στο 63% του ευρωπαϊκού μ.ο.! Τα πράγματα μάλιστα θα ήταν χειρότερα εάν στους υπολογισμούς δεν λαμβάνονταν υπόψη, σύμφωνα με το Ταμείο, η συρρίκνωση του πληθυσμού… Άρα, σύμφωνα με το Ταμείο, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ θα κρατηθεί σε σχετικά υψηλότερα επίπεδα, αφού λιγότεροι θα «μοιράζονται» το ετήσιο αποτέλεσμα!

Υπάρχει όμως και ένα απαισιόδοξο σενάριο το σημειώνει πως εάν τελικά η εφαρμογή των πολιτικών δεν επιφέρει τα αναμενόμενα τότε και τα επίπεδα διαβίωσης θα επηρεαστούν σημαντικά. Συγκεκριμένα στο απαισιόδοξο σενάριο η αύξηση του ΑΕΠ για φέτος είναι μόλις 1,1% και ακολούθως οι επιδόσεις για τα επόμενα χρόνια υποδεέστερες της βασικής εκτίμησης

Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με το newmoney.gr το Ταμείο, εκτιμά ότι τα επίπεδα διαβίωσης των Ελλήνων θα συνεχίσει την πτωτική του πορεία, αφού η «ψαλίδα» με την υπόλοιπη Ευρώπη θα συνεχίζεται, με αποτέλεσμα να φθάσουν το 2040 το 55% του ευρωπαϊκού μ.ο.

Οι βασικές παραδοχές της έκθεσης του Ταμείου είναι ότι το ελληνικό χρέος παραμένει «εξαιρετικά μη βιώσιμο» και προτείνονται συγκεκριμένα μέτρα για την μείωσή του, όπως η σταθεροποίηση των επιτοκίων σε επίπεδο μέχρι 1,5% για 30 χρόνια με παράλληλη επέκταση της ωρίμανσης των ελληνικών ομολόγων μέχρι το 2070.

Το ΔΝΤ επισημαίνει ότι οι μέχρι σήμερα μειώσεις των συντάξεων υπολογίζονται στο 1% του ΑΕΠ ενώ τονίζεται ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα έχει έλλειμμα 11% και εμμέσως προτείνει νέο κούρεμα των συντάξεων.

Η ομάδα της κυρίας Βελκουλέσκου εκτιμά ότι θα χρειαστεί «μαξιλαράκι» 10 δισεκατομμυρίων για πιθανή νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ευθέως εκφράζει την άποψη ότι η προσπάθεια των Ευρωπαίων να επιβάλλουν στόχο για πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 3,5% για μια 10ετία, δεν μπορεί να βγει στην πράξη και τάσσεται υπέρ της μείωσης των φόρων με παράλληλη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, δηλαδή μείωση του αφορολόγητου ορίου.

Μείγμα υπερφορολόγησης με φόρους σε περιορισμένη κλίμακα

Σύμφωνα με το Ταμείο, η δημοσιονομική πολιτική που στηρίζεται σε υψηλούς φόρους, σε περιορισμένη φορολογική βάση και σε περιορισμό δαπανών που είναι συγκυριακός και επιλεκτικός κι η οποία (σσ η δημοσιονομική πολιτική) δεν στηρίζεται σε μεταρρυθμίσεις δεν μπορεί να είναι μακροπρόθεσμα βιώσιμη.

Επιπλέον πρόκειται για πολιτική αντιαναπτυξιακή και γι’ αυτό το λόγο θέτει θέματα αξιοπιστίας.

Ταυτόχρονα, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμίσεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα δεν είναι επαρκείς για να μειώσουν τα χρέη προς τις τράπεζες και τα χρέη των ιδιωτών προς τις φορολογικές αρχές του δημοσίου, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται πιέσεις στην ανάπτυξη και στην ανταγωνιστικότητα.

Συστάσεις

Η κύρια σύσταση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι ότι θα πρέπει να υιοθετηθούν πολιτικές ουδέτερες δημοσιονομικά που θα οδηγούν σε μείωση φόρων και διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ο εξορθολογισμός της δαπάνης για συντάξεις και αντιθέτως η εστίαση σε δαπάνες που απευθύνονται στις πλέον ευάλωτες ομάδες βελτιώνοντας ταυτόχρονα τις συνθήκες για επενδύσεις και ανάπτυξη.

Εις ό,τι αφορά τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPL’s) επισημαίνεται ότι δεν έχουν υιοθετηθεί πλήρως οι κατευθύνσεις για μείωση των λεγόμενων κόκκινων δανείων, με αποτέλεσμα αυτό να οδηγήσει σε περιορισμό της πιστωτικής επέκτασης στον υγιή ιδιωτικό τομέα και σε εξασθένηση της κεφαλαιακής βάσης των τραπεζών.

Προκλήσεις

Πρόκληση 1 – ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ: Η πρώτη πρόκληση που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία, σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ που αναμένεται να παρουσιαστεί επισήμως αύριο, είναι ότι: Το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής εναι μη βιώσιμο διότι βασίζεται σε συντάξεις που δεν μπορούμε να αντέξουμε κι αυτό διότι στηρίζονται σε υψηλή φορολογία μιας περιορισμένης φορολογικής βάσης.

Σύμφωνα με το Ταμείο, περισσότερα από τα μισά μέτρα που νομοθετήθηκαν τα τελευταία έξι χρόνια αφορούντις δαπάνες. Αλλά από τα μέτρα που νομοθετήθηκαν μόνο το 1/4 αφορούσαν μειώσεις μισθών εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και στις συντάξεις. Κατά το ΔΝΤ,η μείωση των μισθών του δημοσίου και των συντάξεω ήταν περιορισμένη σε σχέση με άλλες δημοσιονομικές προσαρμογές.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση που συνέταξε η ομάδα της Ντέλια Βελκουλέσκου «οι μειώσεις στις συντάξεις ήταν 1% του ΑΕΠ όταν το συνταξιοδοτικό σύστημα έχει έλλειμμα περίπου 11% του ΑΕΠ».

Εδώ φαίνεται η προτίμηση του ΔΝΤ για περαιτέρω μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Πρόκληση 2 – ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ: Η φορολογική διίκηση είναι αναποτελεσματική, τα φορολογικά χρέη είναι διαρκώς αυξανόμενα ενώ η φορολογική συμπεριφορά των πολιτών θεωρείται προβληματική.
Επισημαίνεται ότι περίπου το 50% του πληθυσμού είναι σε καθυστέρηση εις ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις του έναντι του δημοσίου.

Συνολικά, τα χρέη των ιδιωτών προς το δημόσιο φτάνουν το 70% του ΑΕΠ της Ελλάδας!

Πρόκληση 3 – ΤΡΑΠΕΖΕΣ: Αδύναμοι ισολογισμοί τραπεζών και προβλήματα στη διοίκησή τους. Υπογραμμίζεται ότι η Ελλάδα έχει το δεύτερο υψηλότερο επίπεδοκόκκινων δανείων στην Ευρώπη και τονίζεται ότι παρά τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, η ποιότητα των κεφαλαίων είναι χαμηλή και γι’ αυτό συνεχίζουν να τίθενται ερωτήματα για τη βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι τράπεζες θα χρειαστούνπερίπου 10 δισ.ευρώ (περίπου το 5,5% του ΑΕΠ της χώρας το έτος 2016) για πιθανή πρόσθετη ανακεφαλαιοποίηση από το 2018. Κι αυτό, όπως γράφει η ομάδα Βελκουλέσκου, παρά το γεγονός ότι πό το 2010 έχουν διατεθεί άλλα 43 δισ.ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Στο πεδίο της έκθεσης που αφορά τον τραπεζικό τομέα σημειώνεται ότι η αλλοπρόσαλλη πολιτική της περιόδου 2015-2016 έχει οδηγήσει αφενός στη μείωση της συμμετοχής του δημοσίου στις τράπεζες στο 20%, από ποσοστό 60% που κατείχε το δημόσιο στις τράπεζες πριν την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση. Ως αποτέλεσμα, γράφει η έκθεση του ΔΝΤ, δεν θα πρέπει να αναμένονται σημαντικά έσοδα για το κράτος από την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών.

Πρόκληση 4 – ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ: Ευρύτατες διαρθρωτικές δυσλειτουργίες που αποτρέπουν την χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Παρατηρούνται προβλήματα στις αγορές προϊόντων, όπως στον τομέα της ενέργειας που θεωρείται παραδοσιακά η αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας.

Πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,7% το 2017

Η ανάκαμψη θεωρείται ασθενής και με κινδύνους. Η πρόβλεψη του ΔΝΤ είναι ότι η ανάπτυξη θα διαμορφωθεί στο 0,4% το 2016 και θα φτάσει το 2,7% για το 2017, αλλά με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Σύμφωνα με το Ταμείο, η ανάπτυξη για το 2017 θα είναι 2,7% εφόσον: Η αξιολόγηση θα ολοκληρωθεί εγκαίρως, το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί πλήρως, η Ελλάδα θα ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και θα αρθούν τα capital controls.

Παρ’όλα αυτά, μεσοπρόθεσμα το ΔΝΤ θεωρεί ότι η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας θα κυμαίνεται γύρω στο 1%.
Ενώ μέχρι το 2020 προβλέπονται ρυθμοί ανάπτυξης άνω του 2%, σε μακροπρόθεσμη βάση το Ταμείο προβλέπει ότι η επέκταση του ΑΕΠ της Ελλάδας δεν θα ξεπερνά το 1%.

Σύμφωνα με την έκθεση, το αναπτυξιακό μοντέλο της Ελλάδας θα πρέπει να προσανατολιστεί περισσότερο στις εξαγωγές, υπό την προϋπόθεση όμως ότι οι οικονομικοί και ανθρώπινοι πόροι θα προσανατολιστούν στην ανάπτυξη εμπορεύσιμων κλάδων της ελληνικής οικονομίας (σσ, είτε εξαγωγές προϊόντω, είτε υπηρεσίες και προϊόντα σχετιζόμενα με τον τουρισμό).

Πρωτογενή πλεονάσματα

Σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι 1% του ΑΕΠ το 2016 και θα φτάσει το 1,5% του ΑΕΠ το 2018.

Στην έκθεση για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, το Ταμείο αξιολογεί και τοποθετείται επί των απόψεων των Ευρωπαίων για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Όπως σημειώνεται, βασική υπόθεση των Ευρωπαίων είναι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα θα διατηρηθεί στο 3,5% για μια δεκαετία, μειούμενο σε ποσοστό3,2% το2030 και σταδιακά στο 1,5% το 2040.

Αυτά είναι πρωτοφανή πρωτογενή πλεονάσματα στην παγκόσμια δημοσιονομική πρακτική και προφανώς το Ταμείο τα θεωρεί μη βιώσιμα. Μάλιστα, στην έκθεση αναφέρεται ότι ακόμη και η εκτίμηση του ΔΝΤ για πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 1% για πολλές δεκαετίες είαι αισιόδοξες με βάση τιςμετρήσεις.

Το ΔΝΤ θεωρεί ότι θα πρέπει να μειωθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας πριν βγει στις αγορές και συμπληρώνει ότι οι χρηματοδοτικές αυτές ανάγκες θα πρέπει να παραμείνουν σε χαμηλά επίπεδα και σίγουρα σε ποσοστό 15-20% του ΑΕΠ.

Τι προτείνει η έκθεση του ΔΝΤ για τη μείωση του χρέους

Η προβολή του χρέους θα πρέπει να τεθεί σε μια σταθερή καθοδική πορεία.
Με άλλα λόγια οι λύσεις που παρέχουν μόνο συγκυριακές ελαφρύνσεις αλλά δεν οδηγούν σε σταθερά μειούμενη πορεία του χρέους δεν οδηγούν σε βιώσιμα αποτελέσματα.

Το Ταμείο προτείνει για το χρέος:

– Να παραταθεί η περίοδος χάριτος μέχρι το 2040
– Να αποφασιστεί επέκταση της ωρίμανσης μέχρι το 2070
– Να γίνει μεταφορά των πληρωμών τόκων που πρέπει να γίνουν μέχρι το 2040,οι οποίοι προτείνεται να κεφαλαιοποιηθούν και η αποπληρωμή τους να επιμηκυνθεί μέχρι το 2070
– Να σταθεροποιηθούν τα επιτόκια σε χαμηλά επίπεδα για 30 χρόνια και να μην ξεπερνούν το 1,5%.

Οι δύο βασικοί κίνδυνοι για την Ελλάδα

Σύμφωνα με την έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, οι βασικοί κίνδυνοι που δύναται να υποσκάψουν το πρόγραμμα και την ανάκαμψη της χώρας είναι δύο:

1. Η μεταρρυθμιστική κόπωση και
2. Η αναιμική ανάκαμψη της εσωτερικής ζήτησης λόγω των υπερβολικών φόρων και της υπερφορολόγησης.