Είναι λογικό να απασχολεί την κοινωνία όσο και την ιατρική κοινότητα. Οι ειδικότητες που έχουν θέση στην αντιμετώπιση του καρκίνου είναι: ο πνευμονολόγος, ο θωρακοχειρουργός, ο ογκολόγος, ο ακτινοθεραπευτής ογκολόγος, ο παθολογοανατόμος και ο επεμβατικός ακτινολόγος. Κάθε μία από τις ειδικότητες αυτές έχει τη δική της οπτική γωνία, αλλά και τα δικά της όρια στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονος.
Οι βασικότεροι ωστόσο, είναι οι τρεις πρώτοι, δηλαδή ο πνευμονολόγος, ο θωρακοχειρουργός και ο ογκολόγος. Οι υπόλοιποι, αλλά και άλλοι εξειδικευμένοι ιατροί καλούνται επικουρικά και ανάλογα με τα προβλήματα του ασθενούς.
H πολυπλοκότητα της νόσου απαιτεί εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση
Υπάρχουν πάνω από 10 διαφορετικοί ιστολογικοί τύποι καρκίνου στον θώρακα με εξαιρετικά διαφορετικές επιθετικότητες και βέβαια, διαφορετικές συμπεριφορές (μικροκυτταρικό, πλακώδες, αδενοκαρκίνωμα, μικτός όγκος, νευροενδοκρινής όγκος, μεγαλοκυτταρικός, σάρκωμα πνεύμονος, σάρκωμα τοιχώματος, μεταστατικός καρκίνος στον πνεύμονα, πλασματοκύτωμα, όγκος μεσοθωρακίου κ.λπ.).
Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ακόμα και μη ιατρός, ότι κάθε ασθενής με κακοήθη νεοπλασία στον θώρακα έχει τα ιδιαίτερα δικά του χαρακτηριστικά και έχει ανάγκη από ατομικό σχεδιασμό αντιμετώπισης της νόσου. Εκτός από το μικροκυτταρικό καρκίνωμα και τον μεταστατικό καρκίνο στον πνεύμονα, η πρώτη και η απόλυτη λύση είναι η ολοκληρωτική αφαίρεση του όγκου. Άλλοτε είναι εφικτό, άλλοτε όχι σε πρώτο χρόνο.
Την απάντηση δίνει ο χειρουργός θώρακος. Ωστόσο, η πρώτη επίσκεψη είναι συνήθως στον πνευμονολόγο, ο οποίος καλείται να βγάλει διάγνωση και να διευκρινίσει την ένταση της νόσου. Ο πνευμονολόγος δεν μπορεί να αποφασίσει αν ένας όγκος μπορεί να εξαιρεθεί αν δεν ρωτήσει τον θωρακοχειρουργό, κι αν το κάνει, κακώς αναλαμβάνει την ευθύνη. Όταν υπάρχει δίλημμα καλείται και ο ογκολόγος να συμβάλλει στην μείωση της έκτασης της νόσου, ώστε είτε να βοηθηθεί η ποιότητα ζωής του ασθενούς, είτε να μετατρέψει τον όγκο σε χειρουργήσιμο.
Καρκίνος Παχέος Εντέρου: Η εξέταση που σώζει ζωές
Συλλογική απόφαση ο σχεδιασμός της αντιμετώπισης κάθε περιστατικού
Περιγράφοντας τα ανωτέρω διλήμματα, τα οποία είναι τα πλέον απλοϊκά, δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά άλλα πιο περίπλοκα σε χιλιάδες ασθενείς, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι τον σχεδιασμό της αντιμετώπισης του κάθε περιστατικού δεν δικαιούται, ούτε δύναται να τον αποφασίσει ένας ιατρός (με εξαίρεση εμφανείς περιπτώσεις χωρίς διλήμματα).
Η εμπειρία περιγράφει ότι το 60-70% των περιστατικών καρκίνου στον θώρακα απαιτεί τη συμβολή πολλών ειδικοτήτων και επομένως, είναι προς το συμφέρον του ασθενούς η σύγκληση ογκολογικού συμβουλίου από πνευμονολόγο, θωρακοχειρουργό και ογκολόγο. Κατά την εκτίμησή μας, αυτό δεν είναι μόνο επιστημονικά και δεοντολογικά ενδεδειγμένο. Είναι και σωτήριο για τον ασθενή.
Νέες τεχνικές παρέμβασης
Σήμερα, έχουν αναπτυχθεί πολλές νέες τεχνικές παρεμβάσεις που βοηθούν τους ασθενείς. Μερικές από αυτές είναι: 1. αφαίρεση μονήρους μετάστασης από τον εγκέφαλο για όγκο στον πνεύμονα που εξαιρείται (νευροχειρουργικό συμβούλιο), 2. ραδιοκύματα (RF) είτε σε μικρές μεταστατικές εστίες στον πνεύμονα είτε σε μονήρη εστία στο ήπαρ (ακτινολογική παρέμβαση), 3. stent στην άνω κοίλη φλέβα όταν λεμφαδενικό block τον πιέζουν πολύ (ακτινολογική ή αγγειοχειρουργική παρέμβαση), 4. stent ή laser σε στένωση κυρίαρχου βρόγχου, 5. παροχέτευση και πλευροδεσία κακοήθους πλευριτικού υγρού στον πνεύμονα (θωρακοχειρουργικό συμβούλιο), 6. φωτοδυναμική θεραπεία για ανεγχείρητους όγκους.
Περιγράφοντας κάποιες από τις συνηθέστερες παρεμβάσεις από διαφορετικές ειδικότητες, εύκολα προκύπτει το συμπέρασμα ότι η συμβολή του ογκολογικού συμβουλίου επιμηκύνει ή διασώζει ζωές στον καρκίνο του πνεύμονα.
