Μια ιστορία που μοιάζει με μυθιστόρημα, αλλά είναι εντελώς αληθινή! 

Πώς ένας τολμηρός Έλληνας κατόρθωσε να εκχριστιανίσει και να εκπολιτίσει τους ανθρωποφάγους στα νησιά Τσάγκος! 

O Φιλόθεος Αθηναΐδης (φωτο) ήταν φοιτητής της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης του Οικουμενικού Πατριαρχείου και αποφοιτούσε το 1874. Όταν τελείωσε τον κύ­κλο των σπουδών του, ο Διευθυντής της Σχολής τού πρότεινε να χειροτο­νηθεί ιερέας. Σύμφωνα με τον κα­νονισμό της Σχολής, για να πάρει το πτυχίο του ο οποιοσδήποτε απόφοι­τος έπρεπε πρώτα να χειροτονηθεί ιερέας.

Ξαφνικά από μέσα του αναπήδησε ένας πόθος για ιεραποστολική δράση. Εφλέγετο από επιθυμία να κηρύξει το Χριστό στα έθνη και στους ειδωλολάτρες, ώστε κι αυτοί να γνωρίσουν τον Χριστό και να σωθούν, χωρίς να προσβλέπει σε αμοιβές και απολαβές. Ήθελε να γίνει Ιεραπόστολος. Το φρόνημα του Φιλόθεου διδά­σκει το δρόμο και το καθήκον της ιε­ραποστολής που πηγάζει από το Ευαγγέλιο. 

Ο Φιλόθεος, χωρίς να έχει ενθάρρυνση ούτε υποστήριξη από κάποιον, αποφάσισε να ταξιδεύσει προς την Ινδία και να εργαστεί ιεραποστολικά σε εκείνη την περιοχή, όπου κατοικούσαν εντελώς απολίτιστοι, ειδωλολάτρες λαοί, ακόμα και κανίβαλοι!

Σε όλους μας γεννάται το ερώτημα: Τελικά, τι έγινε ο Φιλόθεος; 

Νησιά Τσάγκος 

Προς την Ινδία 

Ο Φιλόθεος Αθηναΐδης, ακολού­θησε το δρόμο της καρδιάς του. Ενώ στην αρχή βρέθηκε σε αδιέξοδο, ο Θε­ός του τα έφερε κατά την καρδίαν του. Γνώρισε τον π. Νεκτάριο, ο ο­ποίος αποσταλείς από το Πατριαρ­χείο θα πήγαινε στην Ορθόδοξη Εκ­κλησία της Καλκούτας Ινδιών και δέ­χτηκε να τον ακολουθήσει, έχοντας πάντα τον πόθο να διδάξει το ευαγγέ­λιο σε ανθρώπους που δεν το είχαν ακούσει ποτέ ξανά. Η συνέχεια όμως είναι τόσο εντυπωσιακή και θαυμα­στή, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως και απίστευτη. Είναι όμως αλήθεια! 

Στο νησί των ανθρωποφάγων 

Στο δρόμο λοιπόν προς την Ινδία, ταξιδεύοντας με πλοίο, και ενώ έπλε­αν στον Ινδικό Ωκεανό, τους έπιασε μεγάλη θαλασσοταραχή και το πλοίο ναυάγησε κοντά στα νησιά Τσάγκος, νότια των Μαλδίβων νήσων. Από τους επιβάτες του πλοίου οι περισσό­τεροι κατάφεραν να σωθούν, καθώς κοντά υπήρχε μια συστάδα νησιών. Αλίμονο όμως! Στο νησί κατοικούσε μια φυλή ανθρωποφάγων. Έτσι οι κα­ταταλαιπωρημένοι ναυαγοί, έπεσαν στα χέρια τους και έγιναν τροφή των αγρίων. Πραγματικά φρικιαστικό να βλέπει ο Φιλόθεος τον π. Νεκτάριο, δύο άλλους αλλόδοξους Ιεραποστό­λους που είχαν γνωρίσει και τους υπόλοιπους συνταξιδιώτες του να καταβροχθίζονται ωμοί από τους ιθαγενείς. Πρόκειται για ανθρώπους που θυσιάστηκαν για το όνομα του Χριστού με τον πλέον βασανιστικό τρόπο. Τον Φιλόθεο όμως τον άφη­σαν για την άλλη ημέρα.

Όταν συνήλθε και είδε όλα τα γενόμενα, τον κατέλαβε τρόμος. Γρήγορα όμως ύψωσε το βλέμμα και την καρδιά του προς το Θεό. Και όντως, ο Θεός έδωσε και πάλι θαυμαστή λύση! Ενώ πλησίασαν για να τον φάνε, ξαφνικά σταμάτησαν, έσκυψαν κάτω και άρχισαν να φωνάζουν «ταμπού! ταμπού!»Τι είχε συμβεί; Μια μεγάλη ελιά στο πρόσωπο του που είχε, την είχαν εκλάβει ως ιερό σημάδι που επεδείκνυε τη θεϊκή του καταγωγή… Έπεσαν λοιπόν και τον προ­σκυνούσαν και του ζητούσαν να μην τους καταστρέψει. Αυτή η «τυχαία σύμπτωση» έγινε η αφορμή για όλη τη θαυμαστή συνέχεια. 

Ο Φιλόθεος αντιμετωπίστηκε με φόβο ως θεϊκό πρόσωπο. Αυτός εκμεταλλεύτηκε αυτή τη συγκυρία και φρόντιζε συνεχώς να καλλιεργεί το φόβο και το δέος στους «υπηκόους» του, τους επιβλήθηκε και τους διοικούσε. Του έχτισαν ένα σπιτόδεντρο, απ’ όπου με τη βοήθεια του «πρωθυπουργού» του (του πρώην αρχηγού τους) τους διοικούσε. Μετά από κάποιο διάστημα τους επιτέθηκαν οι ιθαγενείς ανθρωποφάγοι από το διπλανό νησί. Τότε, μπροστά στη δύσκολη αυτή περίστα­ση, χρησιμοποίησε έναπερίστροφο που είχε. Από τότε τον θεωρούσαν το θεό που είχε τον κεραυνό. Αυτό μεγά­λωσε το φόβο και το δέος που του είχαν. 

Το εκπολιτιστικό του έργο

Ο Φιλόθεος με το φωτισμό του Θεού και με την προσευχή του άρχισε σιγά- σιγά το εκπολιτιστικό του έργο στους ανθρωποφάγους. Τους έβαλε να πλύνουν καλά όλη την περιοχή από τα αίματα, να θάψουν όσους νεκρούς είχαν απομείνει και απαγόρευσε για πάντα την ανθρωποφαγία. Τους έμαθε να ψήνουν το κρέας των ζώων και να μην τρώνε ποτέ ωμό πράγμα που τους ικανοποίησε πολύ-, τους χώρισε σε ομάδες και τους ανέθε­σε αρμοδιότητες. 

Έτσι, άλλοι κυνηγούσαν, άλ­λοι μάζευαν καρπούς, άλλοι μαγείρευαν, άλλοι έκαναν κατασκευαστικά και επισκευαστικά έργα κ.τ.λ. Όλοι εργάζονταν, όφει­λαν να πλένονται και να φροντίζουν για την καθαριότητα. Με τον καιρό έμαθε τη γλώσσα τους και επινόησε αλφάβητο γι’ αυτήν. Φρόντισε δε να διδάξει σε όλους γραφή, ανάγνωση και αριθμητική.

…χρησιμοποίησε το περίστροφο… 

Ο εκχριστιανισμός των ανθρωποφάγων 

Εκτός όμως από τις καθαρά εκπο­λιτιστικές παρεμβάσεις του, επέβαλε και κάποιες συνήθειες ηθικής χρι­στιανικής ζωής, χωρίς όμως να διδά­ξει ποτέ για το Χριστό. Έτσι απαγό­ρευσε την πολυγαμία και κοινογαμία που είχαν. Έφτιαξαν οικογένειες που η κάθε μια έμενε στο δικό της καλυ­βάκι. Επίσηςμετέφρασε στη γλώσσα τους την Καινή Διαθήκη -είχε μαζί του μία-, τους έβαλε να φτιάξουν αντίγραφα και τη μελετούσαν ο καθένας καθημερινά. Τους είχε μαγέψει τόσο το περιεχόμενο της, που όλοι μελε­τούσαν και απήγγειλαν στίχους της Κ. Διαθήκης απ’ έξω. 

Όταν λοιπόν ήταν έτοιμοι άρχισε να τους εξηγεί τα της πίστεως μας, ξεκινώντας από το ότι ο ίδιος δεν είναι Θεός, αλλά απεσταλμένος του, μέχρι και το απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού. Έγιναν όλοι τους πιστοί και μάλιστα επεδείκνυαν πολύ ζήλο στη μελέτη της Αγίας Γραφής και στην κατήχηση που έκανε ο Φιλόθεος. Εν τω μεταξύ είχε ναυαγήσει κι άλλο πλοίο. 

Το δεύτερο ναυάγιο 

Ειδικά στο έργο του εκχριστιανισμού των ανθρωποφάγων απέκτησε βοηθούς δύο νέους ναυαγούς. Είχε γίνει πάλι άλλο ναυάγιο και οι δύσμοιροι είχαν πέσει στα χέρια γειτόνων ανθρωποφάγων. Ο Φιλόθεος και η φυλή του πολέμησαν και τους έσωσαν. Ήταν δύο Ευρωπαίοι ιεραπόστολοι, ένας αγγλικανός και ένας ρωμαιοκαθολικός. Αφού συνειδητοποίησαν πώς γλίτωσαν και τι έργο είχε επιτελέσει ως τότε ο Φιλόθεος, συμφώνησαν να τον βοηθήσουν αποδεχόμενοι μετά από συζήτηση να ακολουθήσουν στις βασικές του αρχές το Ορθόδοξο δόγμα, την κοινή της πρώτης χιλιετίας πίστη. Και οι δύο, με αγνό φρόνημα και καλή διάθεση βοήθησαν στη διδασκαλία του ευαγγελίου στους ιθαγενείς.

Τρίτο ναυάγιο -θαυμαστό τέλος

Με τη συμπλήρωση τριών ετών από το πρώτο ναυάγιο του Θεόφιλου, ναυάγησε πάλι ένα πλοίο από το ο­ποίο κατάφεραν να σώσουν έναν ηλι­κιωμένο και έναν νεότερο. Τελικά αυ­τοί ήταν πατέρας και γιος, ο πατέρας Επίσκοπος και ο γιος διάκονος, που πήγαιναν ως απεσταλμένοι του Οι­κουμενικού Πατριαρχείου για ιερα­ποστολή στην Ινδία. Έτσι, χάριτι Θε­ού, μπορούσε να ολοκληρωθεί το ιε­ραποστολικό έργο. Ο Επίσκοπος δεν πίστευε σε αυτά που έβλεπε, ήταν ό­μως όλα πέρα για πέρα αληθινά. Προέβη σε λεπτομερή εξέταση όλων των ιθαγενών και, αφού διαπίστωσε ότι όλοι τους ήξεραν σε βάθος την Ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, τους βάπτισε και τέλεσε τους γάμους τους.

 Μαζί βαπτίστηκαν και οι δύο ετερόδοξοι ιεραπόστολοι, που μέσω του παραδείγματος και της ορθής θε­ολογικής κατάρτισης του Θεόφιλου, ασπάστηκαν με ζήλο και θέρμη την Ορθόδοξη πίστη. Τελέστηκε η Θεία Λειτουργία και συμμετείχαν όλοι, για δε το Θεόφιλο, που είχε τρία χρόνια να μεταλάβει, ήταν ανεπανάληπτη στιγμή. Μεγάλη όμως ήταν και η χαρά για το «ποίμνιο» του, τους ιθαγε­νείς για τους οποίους υπήρξε πραγ­ματικά πνευματικός πατέρας. Μάλι­στα χειροτονήθηκε ιερέας ο πρώην αρχηγός των ιθαγενών, που είχε δεί­ξει ανάλογη πρόοδο στη γνώση και στη ζωή του. Ο Επίσκοπος χειροτόνησε επίσης τον π. Φιλόθεο. Έτσι ιδρύθηκε ουσιαστικά εκεί η πρώτη Ορθόδοξη Εκκλησία στα νησιά Τσάγος, από τον Ιεραπόστολο Φιλόθεο Αθηναΐδη. 

Σε λίγες ημέρες πέρασε από εκεί κοντά ένα πλοίο. Οι πέντε πλέον λευ­κοί αναχώρησαν με προορισμό την Αυστραλία, ενώ οι ιθαγενείς έμειναν πίσω, συνεχίζοντας τη χριστιανική ζωή τους, με το δικό τους ποιμένα και με στόχο να εκχριστιανίσουν και τους κατοίκους των γειτονικών νη­σιών. Ο Θεόφιλος φρόντισε να κρα­τήσει επαφή και αργότερα τους επι­σκέφτηκε ξανά, φροντίζοντας όσο μπορούσε για την πνευματική τους πρόοδο. 

.Από όλη την κατα­πληκτική ιστορία του Φιλόθεου Αθη­ναΐδη μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το ιεραποστολικό του φρόνημα, ο πό­θος του να υποφέρει για το Χριστό και η εμπιστοσύνη του στο έλεος και στην πρόνοια του Θεού. Ο Θεός τον έστειλε μεταξύ των ανθρωποφάγων και βίωσε τις θαυμαστές επεμβάσεις Του. Ως εκ θαύματος σώθηκε και όλους τους έκανε Ορθόδοξους Χρι­στιανούς. 

Από το 200 τεύχος του περιοδικού της Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης, έτος 1968, αναδημοσιεύουμε το άρθρο «ο Ορθόδοξος Έλλην Ιεραπόστολος Φιλόθεος», παρμένο από το βιβλίο του θεολόγου Ν. Αμβράζη. 

Ιστοσελίδα της Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής Θεσσαλονίκης εδώ.

Περιοδικό “Εξωτερική Ιεραποστολή” τεύχος 207 Θεσσαλονίκη 2009 

Συντόμευση από τη momyof6 από το: 

Τα ασπρόμαυρα σκίτσα προέρχονται από το παρακάτω ιστολόγιο της Ιεραποστολής της Σουμάτρας, όπου μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το αρχικό κείμενο της ιστορίας του π.Φιλόθεου.