Είναι κοινή διαπίστωση ότι η Τουρκία μετά την πτώση του Άσαντ και την  επικράτηση των Τζιχαντιστών στην Συρία, προχωράει βάσει οργανωμένου σχεδίου στον εκτουρκισμό της πολύπαθης χώρας, αποκαλύπτοντας τα σχέδιά της  περί εξοπλισμού-εκπαίδευσης του νέου Συριακού στρατού από την ίδια.

Παράλληλα το Τουρκικό Υπουργείο Άμυνας προειδοποίησε το Ισραήλ να εγκαταλείψει τα εδάφη στα Υψώματα του Γκολάν που πρόσφατα κατέλαβε, δημιουργώντας μια "Buffer zone".

Ο γιός του Ερντογάν Μπιλάλ οργάνωσε πριν λίγες ημέρες συγκέντρωση στην Κωνσταντινούπολη  καλώντας τους Τούρκους να προβούν σε  στρατιωτική κατάληψη του Ισραήλ, λέγοντας: «Χθες η Αγία Σοφία, σήμερα το Τζαμί των Ομαγιάντ, αύριο το Αλ Άκσα» δηλώνει ο Μπιλάλ Ερντογάν.

Τέλος είναι γνωστό το αντι-ισραηλινό μένος του Ερντογάν ο οποίος στήριζε τη Χαμάς, ακόμη και μετά την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Οκτωβρίου και τις προσπάθειές του για συσπείρωση όλων των μουσουλμάνων κατά του Εβραϊκού κράτους.

Τα παραπάνω έχουν προβληματίσει Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ, σε συνδυασμό με τον μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν και

Ένα  Ιράν με πυρηνικά όπλα θα ήταν παγκόσμια απειλή

Εάν η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποκτήσει πυρηνικά όπλα, τουλάχιστον, οι ιρανοί ηγέτες θα αισθάνονται τόσο ασφαλείς πίσω από το δικό τους πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο που θα μπορούσαν να εξάγουν τρομοκρατία χωρίς φόβο για αντίποινα.

Οι Ιρανοί  θα μπορούσαν να δολοφονήσουν Αμερικανούς σε όλο τον κόσμο, και ακόμη και η πιο επιθετική κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον θα δίσταζε να απαντήσει στρατιωτικά υπό τον φόβο της κλιμάκωσης.

Πολλοί ρεαλιστές υποστηρίζουν ότι ο κόσμος, ακόμη και το Ισραήλ, θα μπορούσε να ζήσει με ένα πυρηνικό Ιράν επειδή η Ισλαμική Δημοκρατία δεν είναι αυτοκτονική.

Αυτό είναι ένα επιχείρημα  που δεν στέκει. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ εάν το καθεστώς είναι αυτοκτονικό, αλλά μάλλον εάν είναι άρρωστο στο τελικό στάδιο.

Τόσο η αυξανόμενη συχνότητα των διαδηλώσεων σε εθνικό επίπεδο όσο και η επικείμενη διαδοχή εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τη σταθερότητα του Ιράν.

Κανένα καθεστώς δεν είναι αιώνιο. Εάν η κατάρρευση της Ισλαμικής Δημοκρατίας γινόταν αναπόφευκτη - σκεφτείτε τη Ρουμανία το 1989 καθώς το καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου κατέρρευσε γύρω του - οι αληθινοί πιστοί με τα χέρια τους στο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράν θα μπορούσαν να ξεκινήσουν να εκπληρώσουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι ιδεολογικό πεπρωμένο.

Δεν υπάρχει τρόπος να αποτραπεί μια τέτοια επίθεση, γιατί ούτε η Ιερουσαλήμ ούτε η Ουάσιγκτον θα σκότωναν άδικα εκατομμύρια Ιρανούς μετά την κατάρρευση του καθεστώτος που επίσης μισούν.

Σε ένα τέτοιο σενάριο, η αποτροπή καταρρέει.

Το Ισραήλ μπορεί να μην έχει άλλη επιλογή από το να επιτεθεί στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν τους επόμενους μήνες.

Ενώ οι ειδικοί μπορεί να υποστηρίξουν ότι η επιτυχία των ΗΠΑ και του Ισραήλ στην κατάρριψη drones και πυραύλων τον Απρίλιο και τον Οκτώβριο του 2024 κερδίζει χρόνο στο Ισραήλ, ερμηνεύουν την κατάσταση εντελώς λάθος.

Ο λόγος , εάν 7 στους 300 πυραύλους και drones πέρασαν την Ισραηλινή αεράμυνα, όπως συνέβη στο πρώτο ιρανικό χτύπημα  έφεραν χημικές, βιολογικές ή ραδιολογικές κεφαλές, τότε όλα θα ήταν διαφορετικά.

 Ωστόσο ενώ ο κόσμος εστιάζει στην πυρηνική απειλή του Ιράν, τώρα διαφαίνεται μια άλλη  "μυστική" πυρηνική απειλή.

Η Τουρκική πυρηνική απειλή ξεδιπλώνεται

Ο πυρηνικός σταθμός της Τουρκίας που κατασκευάστηκε από τη Ρωσία θα τεθεί σε λειτουργία φέτος.

Η άποψη  ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για κατασκευή πυρηνικών όπλων βασίζεται στη διαβεβαίωση της Άγκυρας και της Μόσχας.

Αυτό δεν αποκλείει ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να επιχειρήσει επαναλάβει τη στρατηγική του Ανώτατου Ηγέτη  του Ιράν, Αλί Χαμενεΐ.

Το Ιράν χρησιμοποίησε τον ρωσικής κατασκευής αντιδραστήρα του Μπουσέρ για να νομιμοποιήσει τις παραγγελίες και τις εισαγωγές ώστε στη  συνέχεια θα υλοποιήσει το κρυφό του πρόγραμμα.

Μιλώντας για τα εκατό χρόνια από την έναρξη του κινήματος ανεξαρτησίας της Τουρκίας πριν από μόλις πέντε χρόνια, ο Ερντογάν υπαινίχθηκε τις φιλοδοξίες για πυρηνικά όπλα. «Πολλές χώρες έχουν πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές, όχι έναν ή δύο. Αλλά μας λένε ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε. Αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ», δήλωσε.

Δεν ήταν μια μεμονωμένη εκδήλωση.

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2024, ο Hayrettin Karaman, ο προσωπικός θεολόγος του Ερντογάν, δημοσίευσε ένα δοκίμιο υποστηρίζοντας: «Ή ο ισλαμικός κόσμος πρέπει να ενωθεί και να συνεργαστεί με την Κίνα και τη Ρωσία ή η Τουρκία πρέπει να προχωρήσει αποκτώντας πυρηνικές κεφαλές και όπλα».

Ο Ερντογάν προφανώς επέλεξε και τα δύο.

Και όπως το Ιράν, η Τουρκία επιδιώκει να εργαστεί στην τριάδα απόκτησης πυρηνικών όπλων που είναι, εμπλουτισμός, σχεδιασμός κεφαλής και παράδοση.

Ξεκινώντας το 2021, για παράδειγμα, ανώτεροι Τούρκοι και Πακιστανοί στρατηγοί και επικεφαλής της στρατιωτικής βιομηχανίας συναντήθηκαν, προφανώς για να συζητήσουν τα συστήματα παράδοσης.

Είναι deja vu ξανά, με μια σημαντική διαφορά.

Ενώ το Ισραήλ μπορεί να χτυπήσει το Ιράν, η ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ το προστατεύει από παρόμοια προληπτικά μέτρα.

Ο Ερντογάν μπορεί να περιφρονεί τη Δύση και να μισεί την κύρια αμυντική συμμαχία της, αλλά δεν αποσύρει την Τουρκία από αυτήν  για δύο λόγους:

Πρώτον, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις συναινετικές διατάξεις του ΝΑΤΟ για να το παραλύσει εκ των έσω και δεύτερον, θέλει αμοιβαίες αμυντικές δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ τουλάχιστον μέχρι να πάρει η Τουρκία τη βόμβα, χρησιμοποιώντας στην πραγματικότητα το ΝΑΤΟ ως ασπίδα κατά του Ισραήλ.

Μιλάμε για δούρειο ίππο.

Η διακοπή του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν μπορεί να γίνει από την Ουάσιγκτον και την Ιερουσαλήμ, αλλά ο Ερντογάν, υποκινούμενος από τον ίδιο παράλογο αντισημιτισμό με τον Χαμενεΐ, θα μπορούσε, εν μέρει χάρη στο ΝΑΤΟ, να φτάσει πρώτος στην πυρηνική γραμμή τερματισμού.

Οι κινήσεις της Ελλάδας

Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι ΗΠΑ-Ισραήλ εκλαμβάνουν πολύ σοβαρά την τουρκική πυρηνική απειλή που ξεδιπλώνεται, κάτι που επισημάναμε σε δύο πρόσφατα άρθρα μας με τίτλους,   και  .

Ωστόσο αν τα αντανακλαστικά ΗΠΑ-Ισραήλ δεν λειτουργήσουν αποτελεσματικά και τελικά ο Ερντογάν φθάσει σε σημείο να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, δεν θα θέλαμε  να φανταστούμε ποιά θα ήταν η στάση του έναντι της Ελλάδας. 

Από την πλευρά της η χώρα μας δεν έχει κάνει καμία απολύτως κίνηση για την κατασκευή πυρηνικού εργοστασίου για ηλεκτροπαραγωγή κάτι το οποίο θα ήταν σχετικά εύκολο λόγω των άριστων σχέσεων που έχει με την Γαλλία και τις ΗΠΑ, ενώ θα μείωνε και το κόστος της ενέργειας στα Ελληνικά νοικοκυριά που μαστίζονται από την ακρίβεια.

Άποψή μας είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να δει το θέμα άμεσα και διαφορετικά.