Η Τουρκία κατάφερε να εξασφαλίσει την επιστροφή των πολιτών της από το Ισραήλ, ανεξαρτήτως της πολιτικής τους ταυτότητας. Το τουρκικό κράτος αντιμετώπισε τους κρατούμενους ως Τούρκους πολίτες, χωρίς να εξετάσει τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αυτή η στάση αναδεικνύει μια κρατική αντίληψη που προτάσσει την προστασία των πολιτών έναντι οποιασδήποτε πολιτικής διαφωνίας.

Αντίθετα, το ελληνικό κράτος φαίνεται να αδρανεί απέναντι στην κράτηση Ελλήνων πολιτών από το Ισραήλ, οι οποίοι συνελήφθησαν σε διεθνή ύδατα. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει απαγγελθεί καμία επίσημη κατηγορία εναντίον τους, η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε ουσιαστικές ενέργειες για την απελευθέρωσή τους. Η στάση αυτή ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα της διαφωνίας με τις πολιτικές απόψεις των κρατουμένων.

Η αδράνεια αυτή χαρακτηρίζεται ως σοβαρό σφάλμα, ακόμη και ως προδοσία. Το κράτος έχει την υποχρέωση να προστατεύει όλους τους πολίτες του, ανεξαρτήτως των πολιτικών τους πεποιθήσεων, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με αυθαιρεσίες από ξένα κράτη. Η προστασία των πολιτών αποτελεί θεμελιώδη λόγο ύπαρξης του κράτους.

Σύμφωνα με την ανάλυση, δέκα Έλληνες πολίτες έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας στις φυλακές του Ισραήλ, διαμαρτυρόμενοι για την παράνομη κράτησή τους. Ένας εξ αυτών στερείται την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή, χωρίς να έχει δοθεί κάποια δικαιολογία. Η ευθύνη για οποιαδήποτε επιδείνωση της υγείας τους βαραίνει εξ ολοκλήρου το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο, σύμφωνα με την άποψη του αρθρογράφου, όφειλε ήδη να έχει μεριμνήσει για την επιστροφή τους.

Η στάση των Ελλήνων πολιτικών χαρακτηρίζεται ως απαράδεκτη και υποταγμένη σε ξένα συμφέροντα. Η άποψη που εκφράζεται είναι πως το ελληνικό κράτος οφείλει να επαναπατρίσει τους πολίτες του, ακόμη και με τη χρήση βίας, εφόσον αυτό απαιτείται, και να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές πολιτικές διαφορές εντός της χώρας. Η μη ανάληψη δράσης θεωρείται αιτία για διπλωματική ρήξη και απέλαση διπλωματών.

Τέλος, απορρίπτονται ως ανεπίτρεπτα τα επιχειρήματα που δικαιολογούν την κράτηση των Ελλήνων πολιτών, όπως «τα ήθελαν και τα έπαθαν». Αυτές οι απόψεις, σύμφωνα με το άρθρο, μπορούν να συζητηθούν μόνο αφού οι πολίτες επιστρέψουν στην Ελλάδα. Η βασική αρχή που πρέπει να διέπει την κρατική στάση είναι: “Κανένας Έλληνας πολίτης στα χέρια του Ισραήλ.”

Το άρθρο καταλήγει με την επισήμανση ότι το Ισραήλ γνώριζε την πολιτική διάσταση της υπόθεσης και συμμετείχε ενεργά σε αυτήν, αλλά το ελληνικό κράτος δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με τις ζωές των πολιτών του για πολιτικά οφέλη τρίτων. Η αδράνεια αυτή μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες ζωών, οι οποίες θα βαραίνουν αποκλειστικά την ελληνική κυβέρνηση.