Ο μοναστήρι της Όπτινα ήταν ο μεγάλος Φάρος της ρώσικης Ορθοδοξίας.
Ένας από τους πολλούς άγιους που έζησαν εκεί, ήταν και ο Στάρετς Ανατόλιος, που πριν από ένα αιώνα είχε προφητέψει την σημερινή κατάσταση σαν να ζούσε στο σήμερα.
Ήταν ένας από τους πιο συμπαθείς στάρετς της «Οπτινα. Ξεχώριζε για το προορατικό του χάρισμα και την αγάπη του κι ήταν ό πρώτος ίσως από τους γέροντες πού δέχτηκε σχεδόν μαρτυρικό θάνατο. Στό πρόσωπο του στάρετς Άνατολίου μπορούσες να διακρίνεις κάτι από τη φρεσκάδα πού ‘χουν τ’ αγριολούλουδα, είχε πάντα μια νεανική διάθεση και μια ήρεμη χαρά.
Ο κατά κόσμον Αλέξανδρος Ποτάπωφ, ήθελε από πολύ μικρός να γίνει μοναχός. Ή μητέρα του όμως αρνιόταν να τον αφήσει να πάει σε μοναστήρι, αν και δεν ήταν ό μοναδικός γιος στην οικογένεια. Έτσι έφυγε για το μοναστήρι μετά το θάνατο της, όπως ακριβώς έκανε κι ό μεγάλος άγιος της Ρωσίας, ό Σέργιος του Ραντονέζ. Ό Αλέξανδρος πήγε κατ’ ευθεία στην «Οπτινα και για πολλά χρόνια ήταν διακονητής του στάρετς Αμβροσίου. Ζώντας κοντά στο μεγάλο στάρετς προσπαθούσε ν’ αφομοιώσει κυριολεκτικά το πνεύμα αύτοΰ του μεγάλου οσίου και φαίνε¬ται ότι το κατώρθωσε σε σημαντικό βαθμό.
Ενώ ήταν ακόμα ιεροδιάκονος ανέλαβε τα καθήκοντα του πνευματικού, στη σκήτη πρώτα κι έπειτα στο μοναστήρι. Ιδιαίτερα οι επι¬σκέπτες του μοναστηρίου κι οΐ προσκυνητές τον σέβονταν καί τον αγαπούσαν πολύ.
Από τίς πρώτες μέρες του στην «Οπτινα επιδόθηκε με ζήλο στην αυστηρή ασκητική ζωή. Πρόσεχε μ’ επιμέλεια την τήρηση του νου του καί προσπαθούσε να μη βγαίνει από το κελλί του, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε μ’ απλότητα καί προθυμία σ’ όλα τα διακονήματα του μοναστηρίου κι ήταν ιδιαίτερα προσεχτικός στην αγάπη του προς τους αδελφούς, τους επισκέπτες, τη φύση κι όλη τη δημιουργία. Ό μοναχικός τρόπος ζωής στο μοναστήρι με το ωραίο τυπικό, τίς εκκλησιαστικές ακολουθίες, τους γέροντες και την πλούσια πνευματικότητα, τον διαμόρφωσαν σ’ ένα μεγάλο ασκητή.
Πηγή : «Ομολογια».
nikosxeiladakis.gr
