Η Ρωσία έχει ένα «κρυφό παράγοντα επιρροής» στην πολιτική ατζέντα των δυτικών χωρών με «σκιώδεις παίκτες» σε πολλές προεκλογικές εκστρατείες.
Ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ μετατρέπεται σε ολοένα και πιο δύσπιστη όσον αφορά οποιαδήποτε επαφή με τις ΗΠΑ , η οποία οφείλεται στην δράση των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που ελέγχουν τους πάντες και τα πάντα δημιουργώντας ένα νέο ακόμα μεγαλύτερο κύμα δυσπιστίας, αναφέρει η ρωσική εφημερίδα gazeta.ru.
Οι συζητήσεις σχετικά με τις επιπτώσεις της ρωσικής πολιτικής σχετικά με την πολιτική ισορροπία δυνάμεων στο δυτικό κόσμο έχουν γίνει κοινός τόπος προκλήσεων και διενέξεων , όπως και πριν από 200 χρόνια.
Η Ρωσία και η «ρωσική απειλή» έχουν ήδη λάβει την θέση του Ναπολέοντα στην Ευρώπη αλλά αποτελούν συγχρόνως «αυτό το κάτι διαφορετικό» .
Στις αρχές του ΧΙΧ αιώνα, η Ευρώπη ήταν χωρισμένη μεταξύ εκείνων που έβλεπαν τη Ρωσία ως μια «κιβωτό διάσωσης, με «ένα ισχυρό στρατιωτικό χέρι» , και σε όσους έβλεπαν την Ρωσία ως «ένα προπύργιο της ευρωπαϊκής αντίδρασης και εισβολέα ξένων εδαφών».
Το μεγαλύτερο μέρος του ΧΧ αιώνα, σύμφωνα με τον Νορβηγό πολιτικό επιστήμονα Ayvera Neumann, η Ρωσία εξακολουθεί να αποτελεί αυτό το κάτι «διαφορετικό» για τις χώρες της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης.
Σήμερα, τον σοβαρό ρόλο της Ρωσίας ως αντιπολίτευση των ΗΠΑ στην Ευρώπη κανείς δεν την αμφισβητεί. Αυτό το συμπέρασμα έρχεται από Ρώσους και ξένους αναλυτές.
Ευρωπαίοι εμπειρογνώμονες αναφέρουν ότι μαζί με τις εσωτερικές ευρωπαϊκές απειλές, την ανθρωπιστική και οικονομική κρίση, την μετανάστευση, την έλλειψη θεσμικής ενότητας και την ενεργειακή ασφάλεια, η Ρωσία αποτελεί την κατάλληλη «απάντηση » για αυτούς που πιστεύουν ακόμα στο συνδυασμό εσωτερικής και εξωτερικής ενότητας και ασφάλειας των εθνών-κρατών.
Τον Απρίλιο του 2016 το Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Wilfried Martens με έδρα τις Βρυξέλλες, εξέδωσε μια βαρυσήμαντη έκθεση σχετικά με τις χορηγίες από τη ρωσική κυβέρνηση στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, καλώντας τους τελευταίους «λύκους με ένδυμα προβάτου».
Σύμφωνα με την έκθεση, στην Ευρώπη υπάρχουν τρεις τύποι ενεργών ρωσικών οργανώσεων λόμπι :
- Αυτών που δημιουργήθηκαν και χρηματοδοτούνται επίσημα από την ρωσική κυβέρνηση, των ρωσικών μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΚΜΚΟ), όπως το Ταμείο Στήριξης που προστατεύει τα δικαιώματα των Ρώσων που ζουν στο εξωτερικό και το ινστιτούτο «ρωσικός κόσμος» του Ιδρύματος Gorchakov.
- Μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως το Κέντρο Νομικών Πληροφοριών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Εσθονία, την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Λετονίας, και άλλα.
- Ερευνητικά κέντρα, δεξαμενές σκέψης, όπως, για παράδειγμα, αυτό που δημιουργήθηκε στο Βερολίνο με την ονομασία Ινστιτούτο Έρευνας για τον «Διάλογο των Πολιτισμών», που ανήκει στο ρωσικό συμβούλιο διεθνών υποθέσεων, το κλαμπ «Valdai», το ρωσικό ινστιτούτο στρατηγικών μελετών, το ινστιτούτο διεθνών υποθέσεων και στρατηγικής στην Γαλλία σε συνεργασία με τον ρωσικό και ξένο τύπο αλλά και άλλα.
Αυτά τα κέντρα άσκησης πολιτικής επιρροής είναι καλά μελετημένα, οργανωμένα και λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες της κάθε μία από τις χώρες της ΕΕ.
Στη Ρουμανία, την Βουλγαρία, την Σερβία, την Ελλάδα, η πολιτική της Ρωσίας προωθεί το διεθνές ίδρυμα για την ενότητα των Ορθοδόξων λαών υπό το σύνθημα «όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί ενωμένοι», ενώ στις χώρες της Βαλτικής προβάλλονται οι ιδέες του αντιαμερικανισμού και τονίζονται οι «παραδοσιακές αξίες» για την προστασία των συμφερόντων της Ρωσίας στην ρωσόφωνη μειονότητα.
Στην γαλλική επιχειρηματική κοινότητα, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Γερμανία, τα ρωσικά ινστιτούτα αγωνίζονται να προωθήσουν την ιδέα της «πραγματικής ανεξαρτησίας» της Ευρώπης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία είναι επίσης «μέρος της στρατηγικής της Ρωσίας».
Αυτό το όραμα είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος. Η δεύτερη πλευρά του νομίσματος είναι σε μια σειρά από ανακρίβειες, συνειδητά ή ασυνείδητα από τους συντάκτες της έκθεσης Martens Center.
Η πρόβλεψη για το 2017 από Ρώσους ειδικούς για την Ευρώπη :
«Οι κυβερνήσεις θα προσπαθήσουν να επιστρέψουν σε ένα μονοπωλιακού χαρακτήρα πολιτικό πλαίσιο με την χρήση βίας».
Πριν από ένα χρόνο, Ρώσοι ειδικοί έκαναν μια σειρά από προβλέψεις για το 2016, οι οποίες, όπως αποδείχθηκε σήμερα, έγιναν πραγματικότητα.
Το Γαλλικό Ινστιτούτο, αναφέρεται από τους δυτικούς ως «πράκτορας της πολιτικής του Κρεμλίνου, ενώ το «Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων» έλαβε μια μικρή χρηματοδότηση από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι το αποκαλούν «υποκατάστημα της «Gazprom».
Σε έκθεση του συμβουλίου του ΝΑΤΟ γίνεται λόγος για «δούρειους ίππους του Κρεμλίνου» στη Γερμανία με την ονομασία «ανατολική επιτροπή της γερμανικής οικονομίας», που απαρτίζεται από μεμονωμένα μέλη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD) μαζί με το γερμανο-ρωσικό φόρουμ, οι Αμερικανοί το κατατάσσουν στο ίδιο επίπεδο με γερμανική ακροδεξιά «CD» και το κίνημα της «πατριωτών Ευρωπαίων εναντίον του εξισλαμισμού της Δύσης».
Η έκθεση αφορά όλες τις φιλο-ρωσικές οργανώσεις lobbying προκαλώντας μεγάλη διαμάχη και συζήτηση στη Γερμανία.
Ένας από τους συντάκτες της έκθεσης , ο Stefan Meister, επικεφαλής της έρευνας στην Ανατολική Ευρώπη, τη Ρωσία και την Κεντρική Ασία, έδωσε μια συνέντευξη στην Deutsche Welle, με την οποία επιβεβαίωσε το όραμά των πολιτικών του Κρεμλίνου στη Δύση, αλλά αποκηρύσσει τις αμερικανικές αιτιάσεις περί δήθεν γερμανικών οργανώσεων που εργάζονται προς το συμφέρον της Ρωσίας στη Γερμανία.
Τον Νοέμβριο του 2016 Αμερικανοί ερευνητές και επιστήμονες με την συνδρομή από το Κογκρέσο των ΗΠΑ, ζήτησαν να ελεγχθεί η επιρροή των ξένων χωρών, ιδίως της Ρωσίας, στα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ.
Οι συντάκτες της προαναφερθείσας έκθεσης, του Ατλαντικού Συμβουλίου αναγνώρισαν ως «δούρειο ίππο» του Κρεμλίνου στη Βρετανία το κόμμα Ανεξαρτησίας, το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα και μεμονωμένους εκπροσώπους στα κόμματα των Συντηρητικών και των Εργατικών.
Στην Γαλλία οι Αμερικανοί βρήκαν «ενόχους» στο «Εθνικό Μέτωπο» και σε εκπροσώπους της δεξιάς, στην Γερμανία στο Κόμμα της Αριστεράς και στο γνωστό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία», στην Λιθουανία στο Κόμμα «Τάξης και Δικαιοσύνης» , στην Αυστρία στο Κόμμα της Ελευθερίας, στην Ιταλία στην «Λίγκα του Βορρά» και σε μεμονωμένους εκπροσώπους του Δημοκρατικού Κόμματος, ενώ στην Ελλάδα στο κόμμα της «Χρυσής Αυγής» και σε στελέχη στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην Βουλγαρία στο κόμμα «Ατάκα», στην Τσεχία στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στο Εργατικό Κόμμα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, στην Σλοβακία στο Λαϊκό Κόμμα και σε εκπροσώπους των Σοσιαλδημοκρατών.
Παρά τον αριθμό των στοιχείων, η αμερικανική έκθεση περιλαμβάνει μια λεπτομερή ανασκόπηση των «μυστικών πρακτόρων» του Κρεμλίνου στην Ευρώπη, κατηγορώντας την Ρωσία για πολιτική διείσδυση και έλεγχο μέρους της Ευρώπης.
Ο Ρώσος επιστήμονας Fyodor Lukyanov όμως δηλώνει « Μια νέα εποχή αρχίζει το 2017. Η χρονιά που πέρασε ήταν μια εποχή δραματικών αλλαγών στην παγκόσμια πολιτική σκηνή, η οποία με μια προσεκτικότερη εξέταση φαίνεται, όχι πλέον προβλέψιμη . Η υπάρχουσα ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, «καίγεται» για μαζική διάδοση των ροών πληροφοριών, και είναι πλέον δύσπιστη όσον αφορά τυχόν φιλο-ρωσικές πηγές των πληροφοριών και των επαφών με τη Ρωσία, που μετατρέπονται σε βάρος των ίδιων των Ευρωπαίων και δημιουργεί ένα νέο κύμα δυσπιστίας στις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας – Δύσης.Οι «λογικοί» δυτικοί ηγέτες γνωρίζουν όμως ότι η Ρωσία, δεν θα κατασκευάσει ένα εργοστάσιο trolls, και δεν θα διαδίδει ψέματα εκεί που έχει φτάσει η κατάσταση στην ΕΕ ».
Επί του παρόντος, οι δυτικοί ηγέτες, και οι φορείς λήψης αποφάσεων, δεν μπορούν να διακρίνουν και να κατανοήσουν την βαθιά διαφορά, μεταξύ της προώθησης των ρωσικών συμφερόντων και του αμερικανικού ψεύδους, μέσω των μηχανισμών της πνευματικής συνεργασίας ή της ήπιας δύναμης,
Από τη μία πλευρά η Ρωσία αντιπροσωπεύει μια νέα πολιτική κινητήρια δύναμη και ένα εργαλείο στα χέρια των ακροδεξιών λαϊκιστικών εκπροσώπων των Δυτικών πολιτικών κύκλων , που παρακάμπτουν την λογοκρισία για να επικρίνουν εγχώριους αντιπάλους και τα θεμέλια της δυτικής κοινωνίας.
Από την άλλη οι σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση επικεντρώνονται σε μια αντιδραστική πολιτική, η τιμή της οποία είναι ήδη πάρα πολύ υψηλή για όλους .
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ένα: Η Ρωσία και πάλι συνιστά μια «άλλη διαφορετική πολιτική λύση» για τις ελίτ της Δύσης, αλλάζοντας μια για πάντα την αμερικανική ηγεμονία και δυναστεία, είτε το θέλουν είτε όχι στην Ουάσιγκτον .
