Ως πνευματικός, έχοντας εξομολογήσει χιλιάδες ανθρώπων πάσης τάξεως, ηλικίας, μορφώσεως, φύλου, και επαγγέλματος, διαπίστωσα ότι το θέμα της μαγείας είναι μια μεγάλη και εκτεταμένη πλέον κοινωνική πληγή.

Είναι μια τέχνη με την οποία άνθρωποι πού έχουν παραδώσει την ψυχή τους στα πονηρά πνεύματα, τά καλούν να τους βοηθήσουν, είτε για «;καλό»;( όπως στην ανοησία τους πιστεύουν ), είτε για κακό όπως και πράγματι είναι. Πρέπει ακόμη να σημειωθεί ότι τόσο στην μαγεία όσο και στην μαντεία υπάρχει μεγάλη και απροσδιορίστου εκτάσεως απάτη!

Η ίδια άλλωστε λέξη » Μαγεία», είναι λέξη αρχαία Σανσκριτική και σημαίνει απάτη!

Ρώτησα, σαν εξομολόγος, αρκετούς από αυτούς πού μετανοημένοι για τα έργα τους ερχόσαντε να εξομολογηθούν, και οι ίδιοι μού έλεγαν ότι δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα από μαγεία, αλλά απλώς εξαπατούσαν τους αφελείς για να τους πάρουν χρήματα. Πρέπει όμως να ομολογήσω, ότι εκτός από τους αγύρτες, και είναι πάρα πολλοί, υπάρχει και πραγματική μαγεία.

Υπάρχουν άτομα, άνδρες και γυναίκες, οί λεγόμενοι » μάγοι ή μάγισσες » , πού έχουν παραδώσει, ακόμη και με συμβόλαιο , την ψυχή τους τελείως στον άρχοντα του σκότους, επικαλούμενοι τα πονηρά πνεύματα, για να κάνουν κακό στους άλλους …;

Συνήθως οι επικλήσεις αυτές γίνονται την νύκτα στις ερημιές, σε λαγκάδια, σε σταυροδρόμια, σε ταράτσες σπιτιών, κλπ.Εκεί συνήθως η μάγισσα βγάζει τα ρούχα της,σημειώνει σταυρό στο χώμα και τον πατάει, βεβηλώνοντάς τον, για να καλέσει τα πνεύματα…Αν δεν βεβηλώσει τον Τίμιο Σταυρό και τα ιερά, γιά να αποδείξει μέ τόν τρόπο αυτό ότι ανήκει στό σκότος, αυτά αρνούνται να τον ακούσουν.

Είναι δε τρομακτικό πράγμα όταν παρουσιάζονται τα πονηρά πνεύματα …;

Μού διηγείται εξομολογούμενος:

» Παρακινήθηκα από άλλους , για κάποιο προβλημά μου, να πάω σε μάγισσα για να κάνη κάπου μάγια. Επειδή δεν της είχα εμπιστοσύνη, θέλησα να πάω μαζί της την ώρα πού θα τα έκανε. Μού είπε να μη πάω. Εγώ επέμεινα και πήγα…

Πήγαμε τα μεσάνυκτα σε μια ερημιά. Με άφησε σε ένα μέρος και αυτή προχώρησε… Εγώ παρακολουθούσα. Εκαμε στη αρχή κάποια από τα δαιμονικά της. Εβγαλε και τα ρούχα της. Με κάποιες περίεργες κινήσεις και σχήματα καλούσε τους δαίμονες. Την παρακολουθούσα κουνώντας το κεφάλι μου για τις ανοησίες πού έβλεπα.

Σε λίγο όμως, ακούω τρομερούς συριγμούς, πού διαρκώς δυνάμωναν… Κατόπιν έβλεπα από παντού να πέφτουν στο έδαφος με δύναμι κάτι μαύρα πλάσματα, σαν γάτες και σκυλιά . Τρόμαξα! Είπα όσες προσευχές ήξερα από τον φόβο μου. Λίγο ακόμη και θα πάθαινα συγκοπή. Χριστέ μου, έλεγα, σώσε με απόψε, και δεν το ξανακάνω …;».

Να σημειώσουμε ακόμη ότι αρκετές φορές τά ίδια αυτά πνεύματα κακοποιούν και δέρνουν τους «φίλους» τους τους μάγους. Τους σαπίζουν κυριολεκτικώς στο ξύλο!

Υπάρχουν δύο είδη μαγείας.Ή λευκή και η μαύρη, χωρίς όμως καμμία διαχωριστική γραμμή μεταξύ τους.

Δυστυχώς όμως πολλοί καταφεύγουν, όχι στην Εκκλησία για να τους λύσει τα μάγια, αλλά στους μάγους, στα μέντιουμ, και στις μάγισσες.(πχ Πίτ Παπαδάκος,Παπαπέτρος κ.λ.π.).Και εκεί δυστυχώς, αντί να λυθούν, δένονται χειρότερα.Καί αν προς στιγμή φανεί, κάποια βελτίωση, για νά δώσεις εμπιστοσύνη νά συνεχίσουν, τό τελικό αποτέλεσμα, ακόμη καί μετά από κάποιον καιρό δήθεν καλυτέρευσης, θα είναι τραγικό. Και σ΄αυτή τήν ζωή και στήν άλλη …;

Από το βιβλίο «ΜΕΓΑΣ ΕΙ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ» τού μοναχού ∆αμασκηνού Γρηγοριάτη, εκδόσεως του Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», Θεσ. 1996.

orthodoxia.online