Πολύ κοντά στην πόλη της Καρδίτσας, συναντά κανείς την υπέροχη τεχνητή λίμνη Πλαστήρα, η οποία σχηματίστηκε το 1959 μετά την ολοκλήρωση του φράγματος που βρίσκεται στη νότια πλευρά της.

Το αρχικό της όνομα ήταν λίμνη Ταυρωπού ή Μέγδοβα, από τον ποταμό που κάποτε διέσχιζε το οροπέδιο, όμως μετονομάστηκε σε Πλαστήρα εξ αιτίας του ανθρώπου που συνέλαβε την ιδέα για την κατασκευή της.

Ο σπουδαίος στρατιωτικός και πολιτικός Νικόλαος Πλαστήρας ήταν αυτός που χρόνια νωρίτερα, σε ένα ταξίδι του στην γενέτηρά του, στο Μορφοβούνι Καρδίτσας, οραματίστηκε την κατασκευή ενός φράγματος, το οποίο θα εξασφάλιζε το κλείσιμο του Ταυρωπού ποταμού με αποτέλεσμα την άρδευση του θεσσαλικού κάμπου που το καλοκαίρι υπέφερε από λειψυδρία, αλλά και την ύδρευση ολόκληρης της γύρω περιοχής.

Πέρασαν πολλά χρόνια όμως ώσπου να ξεκινήσουν τα έργα για την κατασκευή του φράγματος. Το 1955 λοιπόν με χρηματοδότηση από χρήματα που χρωστούσε η Ιταλία στην Ελλάδα από πολεμικές κυρίως επανορθώσεις, μια γαλλική εταιρεία αναλαμβάνει την κατασκευή, η οποία χρειάστηκε 4 ολόκληρα χρόνια ώσπου να ολοκληρωθεί.

Το εντυπωσιακό τσιμεντένιο φράγμα, με συνολικό μήκος 220μ. και ύψος 83μ. καθώς και η λίμνη που δημιουργήθηκε στο οροπέδιο της Νεβρόπολης, άλλαξε για πάντα τον γεωλογικό χάρτη της περιοχής, χαρίζοντας ένα μαγικό τοπίο στον επισκέπτη όπως μπορούμε να δούμε στο εκπληκτικό βίντεο του .

Μέσα στα νερά της λίμνης, χάθηκε για πάντα το λεγόμενο αεροδρόμιο της Νεράιδας, που δημιουργήθηκε κατά την κατοχή από τους Άγγλους, όπου και προσγειώθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα το πρώτο συμμαχικό αεροπλάνο. Όμως η υπέροχη θέα που καθρεπτίζεται στα καταπράσινα νερά της σε κάνει να ξεχνάς με μιας την όποια ιστορία της και να ζεις μονάχα το "παρόν" σου, ανάμεσα σε ένα πανέμορφο τοπίο από έλατα, οξιές και καστανιές, με μια μοναδική ηρεμία που σου προσφέρεται απλόχερα.

Γύρω της, τα διάσπαρτα γραφικά χωριουδάκια προσφέρουν μια πανοραμική θέα σε αυτήν, που ωσάν το κέντρο του σύμπαντος, κεντρίζει το βλέμμα σου όποια εποχή του χρόνου και να την επισκεφτείς.

Υπέροχοι άνθρωποι, ηρεμία, χαλάρωση, άνετη διαμονή, καλό φαγητό, και άπλετη γοητεία θα σε κάνουν να σκεφτείς πως ίσως και για μια μοναδική φορά, η παρέμβαση του ανθρώπου είχε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει.

Και μπορεί ο Πλαστήρας να πέθανε δύο χρόνια πριν ξεκινήσουν τα έργα για την κατασκευή αυτού του υπέροχου φράγματος, όμως η λύκηθος με την καρδιά του, η οποία αφαιρέθηκε από τον προσωπικό του γιατρό και επί 27 ολόκληρα χρόνια τοποθετήθηκε στην φορμόλη σε θυρίδα της εθνικής τράπεζας, ξαναγύρισε στον τόπο της, την Καρδίτσα, και "αγναντεύει" από μακριά αυτό το υπέροχο έργο, που μπορεί μεν να μην πρόλαβε να γνωρίσει, όμως σε καθημερινή πλέον βάση "φτερουγίζει" και "αναπνέει" κοντά του...