Η επικεφαλής της διπλωματίας της Γροιλανδίας ανέλαβε σήμερα την προεδρία του Αρκτικού Συμβουλίου, κύριο πεδίο διακρατικής συνεργασίας στην περιοχή μέχρι το 2022, σε ένα διπλωματικό περιβάλλον που έχει γίνει ευαίσθητο λόγω των εντάσεων για τη Γροιλανδία και του αποκλεισμού της Ρωσίας.
Η διπλωματική δραστηριότητα του Συμβουλίου, το οποίο περιλαμβάνει τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τις πέντε σκανδιναβικές χώρες (Νορβηγία, Σουηδία, Δανία συμπεριλαμβανομένης της Γροιλανδίας και των Νησιών Φερόε, Φινλανδία και Ισλανδία) είναι αδρανής μετά την αναστολή της συμμετοχής της Ρωσίας το 2022 έπειτα από την εισβολή της στην Ουκρανία. Οι συναντήσεις εργασίας σε επιστημονικό επίπεδο, επίσης διακόπηκαν το 2022, και ξανάρχισαν τον Φεβρουάριο του 2024.
«Στο παρόν γεωπολιτικό περιβάλλον, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διατηρηθεί ένα φόρουμ για όλα τα κράτη της Αρκτικής και τους αυτόχθονες λαούς της περιοχής», δήλωσε ο Έσπεν Μπαρθ Άιντε, υπουργός Εξωτερικών της Νορβηγίας και απερχόμενος πρόεδρος του Αρκτικού Συμβουλίου, σε ανακοίνωση.
Η Βίβιαν Μότσφελντ, υπουργός Εξωτερικών και Έρευνας της Γροιλανδίας -αυτόνομο έδαφος της Δανίας- ορίστηκε για να αναλάβει την προεδρία του Συμβουλίου, για λογαριασμό του Βασιλείου της Δανίας, που περιλαμβάνει τη Δανία, τα Νησιά Φερόε και τη Γροιλανδία, σύμφωνα με το κείμενο.
«Δεν θέλουμε να είμαστε ούτε Δανοί ούτε Αμερικανοί», επανέλαβε ενώπιον των δημοσιογράφων η υπουργός, για το θέμα των εντάσεων με τις ΗΠΑ μετά την επιστροφή στην εξουσία του Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος θέλει να κατακτήσει τη Γροιλανδία.
Για τα επόμενα δύο χρόνια, η προεδρία της Δανίας έχει θέσει πέντε προτεραιότητες γι' αυτήν την περιοχή που θερμαίνεται τέσσερις φορές ταχύτερα από τον υπόλοιπο πλανήτη: τους λαούς και τις κοινότητες των αυτοχθόνων της Αρκτικής, την αειφόρο οικονομική ανάπτυξη και την ενεργειακή μετάβαση, τον ωκεανό, την κλιματική αλλαγή στην Αρκτική και τη βιοποικιλότητα.
Από την ίδρυσή του το 1996, το Αρκτικό Συμβούλιο αποτελεί κύριο χώρο συνεργασίας σε μια περιοχή όπου η επιταχυνόμενη υποχώρηση των πάγων, λόγω της υπερθέρμανσης, ανοίγει οικονομικές ευκαιρίες (υδρογονάνθρακες, ορυκτά, αλιεία) και θαλάσσιους δρόμους πολλά υποσχόμενους μεν, αλλά που μπορεί να απειλήσουν ένα εύθραυστο οικοσύστημα και ευάλωτους πληθυσμούς.
