Δύσκολα παιδικά χρόνια με πατέρα συνταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού δολοφονημένο από τον ΕΛΑΣ είχε η Ζωή Λάσκαρη. Γεννήθηκε επάνω στα Δεκεμβριανά το 1944 και όταν ήταν οκτώ μηνών, ο πατέρα της συνταγματάρχης Κουρούκλης (αυτό ήταν και το πραγματικό της όνομα, Ζωή Κουρούκλη) σκοτώθηκε από τον ΕΛΑΣ και αυτό σημάδεψε την ζωή της:
«Τον πατέρα μου τον δολοφόνησαν! Δεν έχω θυμό για τους δολοφόνους του πατέρα μου, αλλά δεν είχα και φυσιολογικά παιδικά χρόνια. Καμιά φορά μόνο νοσταλγώ σκηνές από μια οικογενειακή ζωή που θα ήθελα να είχα ζήσει. Θα έλεγα πως δεν είχα φυσιολογικά χρόνια. Τα παιδικά χρόνια δεν είναι ποτέ εύκολα, έτσι κι αλλιώς. Ακόμα και αν είναι ευτυχισμένα. Για κανένα παιδί δεν είναι φυσιολογικό να δολοφονείται ο πατέρας του, να μην υπάρχει πατέρας πουθενά στην παιδική ηλικία».
Εν συνεχεία έχασε την και την μητέρα της όταν ήταν σε ηλικία 7 ετών
Ουσιαστικά δεν γνώρισε τη θαλπωρή όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας της. Προσπαθούσε μόνη, χωρίς αποκούμπι, δίχως έναν δικό της άνθρωπο να ορθοποδήσει.
Ωστόσο, η Ζωή Κουρούκλη -και μετέπειτα Ζωή Λάσκαρη-, η γυναίκα που συμβόλιζε την ομορφιά, ποτέ δεν το έβαλε κάτω και ποτέ δεν κράτησε κακία στους δολοφόνους του πατέρα της.
Πάντως, υπάρχει και μια άλλη εκδοχή για τον θάνατο των γονέων της, η οποία είναι ακόμα πιο συγκλονιστική και ακόμα πιο πιθανή:
Η Ζωή Λάσκαρη γεννήθηκε το 1942 (και όχι το 1944, όπως αναφέρει η ίδια στο βιογραφικό της και το αναπαράγει η Wikipedia) και έχασε τον πατέρα της στα τέλη του 1943.
Ο Θεσσαλονικιός πατέρας της ήταν ο υπολοχαγός (και όχι συνταγματάρχης) Δημήτρης Κουρούκλης ο οποίος συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια από ομάδα του ΕΛΑΣ υπό τον Άρη Βελουχιώτη σε ηλικία μόλις 28 ετών. Οι ΕΛΑΣίτες τον σκότωσαν προς παραδειγματισμό όλων των «μοναρχοφασιστών» αξιωματικών για τον εξής λόγο:
Ο Κουρούκλης ήταν φανατικός βασιλόφρων και αδελφός του μακαριστού στρατηγού Γεωργίου Κουρούκλη που (ως υπασπιστής του Κονδύλη) πρωταγωνίστησε στο βασιλικό αντι-Κίνημα του 1935 και επανέφερε την Βασιλεία στην Ελλάδα.
Μετά τη σφαγή του αδελφού του ο Γεώργιος Κουρούκλης δίχως άδεια, εκτέλεσε σε επαρχιακή φυλακή όλους τους κρατουμένους ΕΛΑΣίτες , με αποτέλεσμα να καθαιρεθεί, όμως αποκαταστάθηκε λίγο αργότερα και επανήλθε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού.
Στις 30 Μαΐου 1951 ήταν μεταξύ των αξιωματικών-μελών του ΙΔΕΑ, που κατέλαβαν τα γραφεία του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΣ στα Παλαιά Ανάκτορα, όταν ο Αλέξανδρος Παπάγος αποφάσισε να παραιτηθεί από την αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων, ενώ έμπιστοι συνεργάτες τους κατέλαβαν κρίσιμες εγκαταστάσεις των Αθηνών.
Τότε οι πρωταίτιοι απομακρύνθηκαν από το στράτευμα και τους επανέφερε ο Παπάγος ως πρωθυπουργός, καθώς η ανάκριση δεν ολοκληρώθηκε και η υπόθεση δεν έφθασε στην αίθουσα του Στρατοδικείου. Αρχικά, όσοι συμμετείχαν στο κίνημα παραπέμφθηκαν σε δίκη «επί εσχάτη προδοσία», όμως τον Ιανουάριο του 1952 δημοσιεύθηκε διάταγμα με το οποίο αμνηστεύτηκαν.
Το 1974, ο θείος της Ζ.Λάσκαρης, μάλιστα, ο Γ.Κουρούκλης, ίδρυσε την Β.Ε.Ο. (Βασιλική ή Βυζαντινή Εθνική Οργάνωση) της οποίας μετά τον θάνατό του ηγήθηκε ο αξέχαστος Αλέξανδρος Κουντουράς.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και ο τρόπος που πέθανε η μητέρα της Ζωής το έτος 1949: Λίγους μήνες πριν το τέλος του Εμφυλίου, ομάδα του Νίκου Ζαχαριάδη την συνέλαβαν ως χήρα του βασιλόφρονος υπολοχαγού Κουρούκλη και την σκότωσαν με φρικτό τρόπο.
Η δεύτερη εκδοχή ταιριάζει περισσότερο με τις χρονολογίες και την ιστορική αλήθεια...
