«Αναρωτιέμαι πόση κακία και πόσο δηλητήριο μπορούν να κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι -τόσο που θα δηλητηριαστούν και οι ίδιοι».
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες εβδομάδες και η Άννα Βαγενά βιώνει τον χαμό του άντρα με τον οποίο έζησε για πάνω από τέσσερις δεκαετίες. Η ηθοποιός σπάει τη σιωπή της και μιλάει στη Realnews και τον Βασίλη Μπουζιώτη, για τις επικρίσεις που δέχτηκε όταν αποφάσισε να εκθέσει τη σορό του Λουκιανού Κηλαηδόνη σε δημόσιο προσκύνημα στο θέατρο «Μεταξουργείο» που έφτιαξαν οι δυο τους.
Είσαι έτοιμη να προχωρήσεις μπροστά μετά τον χαμό του Λουκιανού, που μας πόνεσε όλους; Δουλεύω, προχωράω, κάνω θέατρο. Δεν είναι εύκολο, αλλά πρέπει να συνεχίσω, παρά τον πόνο μου.
Θα το ήθελε και ο Λουκιανός αυτό. Φυσικά! Όσο κι αν είναι το πένθος, δεν μπορείς παρά να προχωράς -ο καθένας όπως μπορεί. Το δικό μου το καταφύγιο ήταν πάντα το θέατρο -σε όσα δύσκολα πέρασα, από αυτό έπαιρνα οξυγόνο. Έτσι και τώρα. Εδώ, στο «Μεταξουργείο» μας, που φτιάξαμε μαζί με κατάθεση ψυχής και αγάπης…
Ζήσατε μια ολόκληρη ζωή… Μια ολόκληρη ζωή. 45 χρόνια…
Δέχτηκες άγριες επιθέσεις για την απόφασή σου για το δημόσιο προσκύνημα του Λουκιανού. Δεν παρακολουθώ το διαδίκτυο. Προτιμώ να παρακολουθώ την πραγματική ζωή, παρά την εικονική. Έμαθα κάποια από αυτά που έχουν γραφτεί και ειπωθεί και αναρωτιέμαι πόση κακία και πόσο δηλητήριο μπορούν να κρύβουν μέσα τους οι άνθρωποι -τόσο που θα δηλητηριαστούν και οι ίδιοι. Έχυσαν δηλητήριο χωρίς να ντρέπονται.
Ποιο είναι το αντίδοτο σε αυτό το δηλητήριο; Η οικογένειά μου, οι κόρες μου και η εγγονή μου.
Πηγή:
