Την «μεγάλη καρδιά» της άνοιξε γνωστή ηθοποιός η οποία σε συνέντευξή της εξομολογείται την περιπέτεια υγείας που βιώνει εδώ και χρόνια, με αποτέλεσμα να ζει σήμερα με απινιδωτή.
«Εκτίμησα πάρα πολύ τη ζωή και το θάνατο, έχω τρομακτικές εμπειρίες, όχι μόνο από το κορμάκι μου», λέει η Βάσια Τριφύλλη στη Ρενέ Σαραντινού και στο περιοδικό «Λοιπόν» και εξηγεί:
«Εγώ ζω με απινιδωτή, γιατί γεννήθηκα με πολύ μεγάλη καρδιά και κανείς δεν το ήξερε και ήμουν αθλήτρια και μετά έκανα μπαλέτο, διάφορα… Πριν από 6 χρόνια πέθανα 5 φορές, έπαθα ανακοπή, έχω τα πάντα. Οι απώλειες που πονάνε είναι κυρίως των ανθρώπων που χάνεις. Αν εγώ είχα πεθάνει, μου είναι αδιάφορο τι θα κάνουν οι άλλοι, δεν το λέω από αδιαφορία. Τώρα που είμαστε ζωντανοί πρέπει να το ζούμε στο έπακρον, χωρίς να καταπιέζουμε την προσωπική ελευθερία του διπλανού μας».
Η Βάσια Τριφύλλη, χωρίς να χάνει το χιούμορ λέει ότι είναι άνθρωπος του γέλιου, πως η ζωή της δίδαξε να βάζει νερό στο κρασί της και πως είναι «λαγωνικό» με τη… μύτη της:
«Ναι, με τη… μύτη μου και με την αύρα του άλλου ανθρώπου. Ποτέ δεν με απογοήτευσε η… μύτη μου, η οποία είναι και τέλεια. Ο μπαμπάς μου έλεγε ότι το προφίλ μου είναι ίδιο με θεάς. Είμαι μια πρώην ωραία γυναίκα, όχι πρώην γυναίκα, το μόνο που μου μένει είναι να με πουν εγχειρισμένο άντρα, όλα τα άλλα τα έχω ακούσει»
Σε ερώτηση αν τσακώνεται με τους ανθρώπους που αγαπά, απαντάει:
«Δεν μπορώ να τσακώνομαι, το έχω… κόψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είμαι του γέλιου. Όσο χαίρονται οι άλλοι μαζί μου, θέλω να χαίρομαι κι εγώ με μένα και με τους άλλους. Ο Χάρης με έπεισε να δεχτώ και είμαι πανευτυχής που συνεργάζομαι με αυτόν τον ωραίο θίασο, έτσι είπα «ναι» πριν διαβάσω το έργο. Άγομαι και φέρομαι στη ζωή μου με τη… μύτη μου».
Βέβαια όπως λέει βάζει νερό στο κρασί της:
«Βέβαια, δεν βάζω μόνο νερό στο κρασί μου, μπορώ να πω ότι το έχω… κόψει κιόλας. Όλα τα πολύ ανθυγιεινά που με τσιτώνουν, τα οποία πλέον στην ηλικία μου τα έχω διαγνώσει και τα ξέρω εκ των προτέρων. Έτσι, παίρνω την κιλότα μου και φεύγω άμα δω πολύ ζόρι, ούτε μιλάω ούτε τσακώνομαι, τίποτα… Η κλήση είναι αναπάντητη».
