Η 25η Μαρτίου έχει συνδυαστεί γαστρονομικά με τον βακαλάο (που συνοδεύεται συνήθως) με σκορδαλιά. Πώς όμως καθιερώθηκε η συνήθεια αυτή;
Κατ΄ αρχάς να σημειώσουμε ότι τις περισσότερες φορές η 25η Μαρτίου πέφτει μέσα στη Σαρακοστή, περίοδο νηστείας για τους Χριστιανούς. Κατά παρέκκλιση των κανόνων της νηστείας, λόγω της σπουδαιότητας της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η Εκκλησία επιτρέπει την κατανάλωση ψαριού (όπως και την Κυριακή των Βαϊων).
Στα παλιότερα χρόνια όμως στην ορεινή Ελλάδα αλλά και στις πιο φτωχές περιοχές ο παστός βακαλάος ήταν η εύκολη και οικονομική λύση. Όποιες κι αν ήταν οι καιρικές συνθήκες οι πιστοί ήξεραν ότι θα βρουν παστό μπακαλιάρο ακόμη και στα μικρά μπακάλικα. Με τα χρόνια, αυτή η συνήθεια εδραιώθηκε στη ζωή των ανθρώπων και έγινε μέρος της εθιμοτυπίας του διπλού εορτασμού.
Η ιστορία του βακαλάου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς το 800 μ.Χ. Πρώτοι τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν «ψάρι του βουνού», ενώ στη χώρα μας ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε μέσω της σαρακοστιανής νηστείας…
