Η συντριπτική πλειοψηφία -κοιτάζοντας το γαλάζιο χρώμα του ουρανού -πιστεύει ότι το γαλάζιο χρώμα που βλέπει στον ουρανό, είναι το πραγματικό χρώμα του. Η αλήθεια είναι ότι το χρώμα του ουρανού δεν είναι στην πραγματικότητα γαλάζιο. Τι χρώμα είναι όμως και γιατί συμβαίνει αυτό;

Μια ηλιόλουστη ημέρα , ο ουρανός είναι γαλάζιος , τα σύννεφα λευκά και ο ήλιος με το συνηθισμένο κιτρινωπό χρώμα. Όμως με τη δύση του, ο ουρανός και τα σύννεφα γίνονται ροζ, πορτοκαλί και μοβ, ενώ ο ήλιος είναι κατακόκκινος.

Τι συμβαίνει; Το φως που παράγεται μέσα στον ήλιο είναι λευκό. Όμως το λευκό περιέχει κι άλλα χρώματα – όλα εκείνα του ουράνιου τόξου. Αν παρατηρήσεις το λευκό χρώμα μέσα από κάποιο πρίσμα, θα δεις ένα ουράνιο τόξο. Τα φάσμα χωρίζει το λευκό στα χρώματα του. Κι ενώ στην αρχή μπαίνει  λευκό χρώμα στο πρίσμα, στη συνέχεια , λωρίδες κόκκινου, πορτοκαλί, κίτρινου, μπλε, γαλάζιου και βιολετί βγαίνουν από την άλλη πλευρά.

Όταν το φως ήλιου εισχωρεί στην ατμόσφαιρα της Γης από το διάστημα ένα τμήμα του διαχωρίζεται και φτάνει στη Γη ανέπαφο διατηρώντας το λευκό του χρώμα. Όμως, εφόσον ο αέρας της Γης περιέχει μόρια αερίων, όπως άζωτο και οξυγόνο, λίγο από το φως θα τρέξει μέσα από αυτά προς τα κάτω.

 Καθώς το φως ήλιου διαπερνά μέσα από ένα μόριο αέριου, όπως το οξυγόνο, διασπάται στα αληθινά του χρώματα κι αυτά με τη σειρά τους διασκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Όμως η φωτεινότητα του αναδυόμενου φωτός εξαρτάται από το χρώμα. Το μπλε που εξέρχεται από ένα μόριο αερίου είναι 8 φορές πιο φωτεινό από το κόκκινο φως. Έντονο μπλε φως μας κατακλύζει προερχόμενο από δισεκατομμύρια μόρια αερίου, τα οποία ξεχύνονται προς όλες τις κατευθύνσεις, βάφοντας τον ουρανό μπλε (το χρώμα που δεν είναι <<καθαρό>> μπλε, γιατί στα μάτια μας φτάνουν και τα άλλα χρώματα, όμως πολύ πιο αχνά).

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ακτίνες του γαλάζιου φωτός που φεύγουν από τον ήλιο να φθάνουν τελικά στον παρατηρητή από κάθε κατεύθυνση προβάλλοντας, όπως φαίνεται και στο σχήμα που ακολουθεί, το γαλάζιο τους χρώμα σε όλον τον ουρανό.

Η ηλιακή ακτίνα, έχοντας  χάσει την μπλε απόχρωση της  είναι κιτρινωπή, αφού τα χρώματα που έχουν απομείνει είναι τα πιο έντονα. Έτσι ο ήλιος μας φαίνεται περισσότερο κίτρινος από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Την ώρα του ηλιοβασιλέματος η αλλαγή είναι ακόμα πιο έντονη. Τα κατώτερα στρώματα του αέρα είναι τα πιο πυκνά, αφού περιέχουν περισσότερα μόρια αερίου και σκόνης. Έτσι, λοιπόν, με τον ήλιο χαμηλά στον ουρανό, το φως του πρέπει να ταξιδέψει μέσα από ένα πυκνότερο στρώμα αέρα σε σχέση με την ημέρα.

Επίσης, το φως του πρέπει να διασχίσει μεγαλύτερο μήκος της ατμόσφαιρας για να φθάσει στον παρατηρητή και μεγαλύτερο μέρος από το γαλάζιο φως του ήλιου δεν κατορθώνει να φθάσει τελικά σε αυτόν. Μια που το φαινόμενο δεν είναι τόσο έντονο στο κόκκινο χρώμα αυτό συνεχίζει σχεδόν ανέπαφο τη διαδρομή του. Έτσι ο δίσκος του ήλιου εμφανίζεται σαφώς πιο κόκκινος από το κίτρινο χρώμα που έχει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Πολλές φορές επειδή υπάρχουν σύννεφα και σκόνη στην ατμόσφαιρα, αυτά απορροφούν και σκεδάζουν το γαλάζιο φως πολύ πιο έντονα από ότι το κόκκινο και το κίτρινο φως με αποτέλεσμα ο ίδιος ο ουρανός προς τη διεύθυνση της δύσης του ήλιου να εμφανίζεται κοκκινωπός.