Γιατί δεν αποφασίζουμε μόνοι μας εάν θέλουμε να βαπτιστούμε και να γίνουμε Χριστιανοί; Γιατί μάς βαπτίζουν νήπια, καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;

Τα ερωτήματα αυτά ακούγονται συχνά, προκαλώντας την ερώτηση: όταν το νήπιο είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπι πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε;

Ή ακόμα θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει:

– Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε του στερί την ελυθερία να επιλέξει αν θα γιατρευτεί;

– Ζητάμε προηγούμένως τη συγκατάθεσή του όταν θέλυμε να το εμβολιάσουμε;

– Καταστρέφουμε την ελευθερία του όταν του δίνουμε φαγητό ή όταν το ντύνουμε;

– Το ρωτάμε σε ποιά γλώσσα επιθυμεί να μιλά;

– Το ρωτάμε αν θέλει να πάει στο σχολείο;

Τη σωματική υγεία του παιδιού τη φροντίζουμε, χωρίς να το ρωτήσουμε.

Την πνευματική υγεία του δεν θα την αποκαταστήσουμε στην πρωταρχική της ωραιότητα. Είναι μικρότερης σημασίας η πνευματική του υγεία;

Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής οι γονείς προσφέρουν στα παιδιά τους ό,τι καλύτερο μπορούν, έτσι είναι φυσικό για τους γονείς που είναι πιστοί οι ίδιοι να νιώσουν την ανάγκη το παιδί τους να γίνει σύντομα μέλος του σώματος του Χριστού. Να γεμίσει από το Άγιο Πνεύμα, έστω και αν η ώρα της Βάπτισης δεν είναι συνειδητή για αυτό.

Με το βάπτισμα το παιδί  «ἐγκεντρίζετε» (μπολιάζεται) κατά κάποιονν τρόπο , ενωσματώνεται μυστικά στο άχραντο σώμα του Χριστού, γίνεται επίσημα μέλος της Εκκλησίας και έχει το δικαίωμα συμμετοχής και στα υπόλοια Μυστήρια.

Τη σωτηρία και υπέροχη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος, που παίρνει με το Βάπτισμα, τη γνωρίζουν οι άγγελοι και την τρέμουν οι  δαίμονες. Ώστε έτσι οι δαίμονες φεύγουν τρέχοντας από τον βαπτισμένο και οι άγγελοι το φρουρούν σα γνώριμο παιδί του Θεού

Το βάπτισμα το κάνουμε στα νήπια για να τα προφυλάξουμε από ένα μέγιστο κίνδυνο για να περιφρουρήσουμε την ελευθερία τους από τις μεθοδείες του διαβόλου.

Ο νηπιοβαπτισμός επομένως δεν εμποδίζει, αλλά εξασφαλίζει και διασφαλίζει την ουσιαστική ελευθερία. Το λουτρό του Βαπτίσματος σε συνδυασμό προς το Άγιο Χρίσμα, ενεργεί μια νέα γέννηση.

Γιατί, λοιπόν, πρέπει να αρνούμαστε στα παιδιά το δικαίωμα να έχουν από την αρχή της ζωής του τη ζωοποιό Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ως μέρος της ύπαρξής τους;

Αν καθώς μεγαλώνουν αποφασίσουν ότι δεν θέλουν πια το Άγιο Πνεύμα, ας το αρνηθούν, όπως κάνει καθένας που αρνείται το Θεό. Και ο Θεός αυτή την κίνηση τη σέβεαι και αφήνει αυτόν που Τον αρνείται.

Ἡ Βάπτιση μας καὶ γενικὰ ἡ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ δέν μᾶς δεσμεύει. Μήπως ἄλλωστε ζοῦμε ἂν δέν τὸ ἐπιλέξουμε καὶ ἐπιδιώξουμε ὅπως ταιριάζει σὲ βαπτισμένους Χριστιανούς; Ἑπομένως οὕτως ἢ ἄλλως διαλέγουμε. Ἂν κανεὶς θέλει νά ἀλλάξει πίστη, δέν δεσμεύεται ἀπὸ τὸ βάπτισμα. Τὸ βάπτισμα σῴζει τελικὰ ὅσους μὲ τὸν καθημερινὸ τους ἀγῶνα ἐνεργοποιοῦν τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού μένει ἀδιενέργητη στήν ψυχὴ του. Τὸ γεγονὸς τῆς ταύτισης τοῦ βαπτίσματος μὲ τὴν ἀναγεννήσῃ, δέν σημαίνει πώς τὸ βάπτισμα μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὸν προσωπικὸ ἀγῶνα γιά τή διατήρηση καὶ τὴν καρποφορία τοῦ πνευματικοῦ δώρου.

Τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου, Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων, τὸν 4ο αἰῶνα, «πρὸς τοὺς φωτιζόμενους» μποροῦν νά λειτουργήσουν ἀφυπνιστικὰ καὶ στήν ἐποχὴ μας: «Δέν παίρνεις λοιπὸν ὄπλο φθαρτό, ἀλλὰ πνευματικό. Φυτεύεσαι στό νοητὸ Παράδεισο. Παίρνεις καινούργιο ὄνομα πού δέν τὸ εἶχες πρίν. Πρὶν ἀπὸ τὸ βάπτισμα ἤσουνα κατηχούμενος, ἐνῶ τώρα θά ὀνομαστεῖς πιστός. Ἀπὸ τὴν ἁμαρτία μετατίθεσαι, περνᾶς στή δικαιοσύνη, ἀπὸ τὸ μόλυσμα στήν καθαρότητα… Αὐτὸ ὅμως δέν φτάνει…

Ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ φύτεμα καὶ τὸ πότισμα, καὶ δικό σου ἡ καρποφορία. Ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι νά σοῦ δώσει τή χάρη Του, ἐνῶ δικό σου νά τή δεχτεῖς καὶ νά τή διατηρήσεις.

Μὴν καταφρονεῖς τή Χάρη, ἐπειδὴ σοῦ δίνεται δωρεάν, ἀλλὰ δέξου τη καὶ συντήρησέ την, λειτουργώντας την μέσα στήν ὑπάρξή σου μὲ πραγματική εὐλάβεια».

Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού