Σίγουρα σας έχει συμβεί να οδηγείτε στον δρόμο και να ακούτε μουσική, αλλά όταν προσπαθείτε να βρείτε έναν δρόμο ή την σωστή κατεύθυνση, να χαμηλώνετε ασυναίσθητα την ένταση του ραδιοφώνου. Αυτό συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως προέλευσης, φύλου, ηλικίας και πνευματικής κατάστασης.
Σύμφωνα με μια έρευνα που έγινε από το Τμήμα Ψυχολογικών και Εγκεφαλικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins, προέκυψαν τα εξής αρχικά σε σχέση με τη χρήση κινητού τηλεφώνου ενώ οδηγούμε:
«Το να κατευθύνετε την προσοχή σας για να ακούτε αυτό που σας λένε στο τηλέφωνο, ουσιαστικά «κλείνει» την είσοδο άλλων ερεθισμάτων στο οπτικοακουστικό τμήμα του εγκεφάλου. Τα στοιχεία που έχουμε δείχνουν ότι η προσοχή περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό. Όταν η προσοχή του ατόμου επικεντρώνεται σε ένα ερέθισμα αυτόματα επιφέρει ένα “κόστος” στην ικανότητα του εγκεφάλου να εστιάσει και σε ένα δεύτερο ερέθισμα -στην προκειμένη περίπτωση, στο οπτικό ερέθισμα της οδήγησης του οχήματος».
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση που βιώνει ο εγκέφαλος και όταν ακούμε κάτι στο ραδιόφωνο, οδηγούμε και ταυτόχρονα πρέπει να αφιερώσουμε μέρος της προσοχής μας και σε ένα τρίτο ερέθισμα/ δραστηριότητα, όπως το να εντοπίσουμε κάτι στον περιβάλλοντα χώρο. Έτσι, ασυναίσθητα, ο εγκέφαλος ζητάει από το σώμα να αποκλείσει το ένα από τα άλλα ερεθίσματα για να έχει επαρκή επεξεργαστική δύναμη να εκτελέσει τη νέα δραστηριότητα. Και το πιο εύκολο ερέθισμα για να αποκλείσει εκείνη τη στιγμή, είναι το ραδιόφωνο.
Ο δρ Yantis αναφέρεται στη γνωστική ικανότητα της διάσπασης της προσοχής, ή στη ικανότητα ενός ατόμου να μπορεί να εκτελεί πολλαπλές εργασίες και να διασπάει επιτυχώς την προσοχή του σε δύο πράγματα ταυτόχρονα. Είναι γενικά πολύ πιο δύσκολο από ό,τι η επιλεκτική, ή εστιασμένη προσοχή σε ένα και μόνο ερέθισμα. Οι παράγοντες που «μπαίνουν στο παιχνίδι» είναι η ικανότητα προσοχής σας και οι απαιτήσεις επεξεργασίας δεδομένων, δηλαδή το κατά πόσον μπορούν δύο περιοχές του εγκεφάλου σας να επεξεργαστούν διαφορετικά ερεθίσματα.
