Σμύρνη: 6 Ιανουαρίου του 1922 οι τρατάρηδες , καικιέρηδες της Αγίας Παρασκευής  φορούσαν τα γιορτινά τους και σημαιοστόλιζαν τα πλοία τους ανήμερα των Θεοφανείων.

Ανέβαζαν πάνω σε αυτά τις οικογένειες τους και περικύκλωναν την ξύλινη προβλήτα που δέσποζε σε αυτό το πανέμορφο λιμανάκι της Ιώνιας γης προσμένοντας τον ιερέα να διαβάσει το Ευαγγέλιο και μετά να ρίξει τον ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ τρείς φορές στα νερά για να τα αγιάσει και μαζί με αυτά να αγιάσει τα σύμπαντα της μικρασιατικής γης μαζί με τα καΐκια και τις οικογένειες τους που καμάρωναν πάνω σε αυτά.

Το κρύο πάντα ήταν πολύ δυνατό  αυτή την άγια μέρα, αλλά τα παλληκάρια – βουτηχτάδες περίμεναν πως και πώς να πέσουν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό  την τρίτη φορά  που θα έπεφτε και να αγιαστούν και αυτά καθώς έπρεπε.

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ έπεσε,  μαζί έπεσαν  και τα παλληκάρια.

Η ώρα περνούσε και κανένα κεφάλι δεν έβγαινε από το νερό με τον Σταυρό  στο χέρι.

Όλοι έψαχναν στο βυθό του μικρού λιμανιού και οι πιστοί έξω αδημονούσαν και τουρτούριζαν  από το κρύο.

Όταν πέρασε πολλή ώρα και ο κόπος ήταν μάταιος για να βρεθεί, οι γεροντότεροι δάκρυζαν από το αναπάντεχο αυτό γεγονός.

Τα παιδιά  απογοητεύτηκαν που όχι μόνο δεν βρέθηκε ο Σταυρός, αλλά και γιατί οι καικιέρηδες δεν θα τους πήγαιναν βόλτα με τα πλοία τους  έξω από το λιμάνι , όπως συνηθιζόταν.

Ούτε οι κόρνες των πλοίων ήχησαν, ούτε οι καμπάνες αντιλάλησαν το Θείο μήνυμα αυτού του κορυφαίου εκκλησιαστικού γεγονότος της ημέρας των Αγίων Θεοφανείων.

 Τις επόμενες μέρες φήμες κυκλοφορούσαν από σπίτι σε σπίτι στο χωριό - νταλιάνι.

-   Κάτι άσχημο θα γίνει, κάτι έρχεται , προμήνυμα δυστυχίας και καταστροφής , ακουγόταν συνέχεια

Κάποιοι λογικοί αποφάσισαν, ότι έπρεπε να σταματήσει το σούσουρο αυτό γιατί δεν έκανε σε κανένα καλό , μιας και εκείνη την εποχή  πολλά παλληκάρια  ήταν επίστρατοι στο Ελληνικό Στρατό που πολεμούσε στο Μικρασιατικό μέτωπο.

Αποφάσισαν να πάνε σε ένα ιερομόναχο που κατέβαινε κάπου – κάπου από το ασκηταριό του και λειτουργούσε στο παραθαλάσσιο εκκλησάκι των Αγίων Κωνσταντίνου  και Ελένης, κοντά στον μητροπολιτικό ναό της Ζωοδόχου Πηγής για να τον ρωτήσουν, τι συνέβη και τι σημαίνει η απώλεια του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού  την ημέρα των Αγίων Θεοφανείων.

Περίμεναν λόγο παρηγορίας, ώστε να σταματήσει το σούσουρο με τα θλιβερά που κυκλοφορούσε στο χωριό.

Αλλά απογοητεύθηκαν, γιατί δεν άκουσαν αυτό που ήθελαν.

Τι άκουσαν;

-        Παιδιά μου αυτό είναι πολύ άσχημο σημάδι , όχι μόνο για το χωριό της Αγίας Παρασκευής  αλλά και για όλη την Ιώνια Γη της Μικράς Ασίας.

-        Ο Κύριος σας έδειξε σημάδι , ότι πολύ σύντομα θα φύγετε από εδώ και θα περάσετε απέναντι στην Μυροβόλο Χίο.

-        Ο ίδιος ο Σταυρός  του Κυρίου θα σας οδηγεί.

Φέτος ο Σταυρός δεν θα πέσει καθόλου στα ύδατα. Θα μείνει «χαμένος» μακριά από την Εκκλησία και τους πιστούς. Απλή... σύμπτωση ή κακός οιωνός για το τι έρχεται;