Το προφίλ του νέου Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη σκιαγραφούν οι αναλυτές του γερμανικού Τύπου, κάνοντας αναδρομή στην μέχρι σήμερα επαγγελματική του σταδιοδρομία.
«Πολιτικό με μεγάλη εμπειρία» χαρακτηρίζει η Berliner Zeitung τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αναφερόμενη τόσο στην επαγγελματική του σταδιοδρομία όσο και στη θητεία του στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Η εφημερίδα επισημαίνει ότι «ο Μητσοτάκης δεν είναι λαϊκιστής αλλά ένας ευγενικός άνθρωπος χαμηλών τόνων και αυτό παρότι στη διένεξη για το Μακεδονικό τάχθηκε στο πλευρό των υπερεθνικιστών».
Μίνι πορτρέτο του Κ. Μητσοτάκη φιλοξενεί η Frankfurter Allgemeine: «Για τον Αλέξη Τσίπρα η γλώσσα της οικονομίας είναι μια ξένη γλώσσα την οποία με κόπο έπρεπε να μάθει και την οποία εν τέλει δεν έμαθε ποτέ καλά. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η μητρική γλώσσα την οποία κατέχει στην εντέλεια. Αυτή είναι μια βασική διαφορά μεταξύ του τέως και του μελλοντικού πρωθυπουργού της Ελλάδας» γράφει η FAZ.
Ανατρέχοντας στη συνέχεια στο βιογραφικό του Κ. Μητσοτάκη, εστιάζει τόσο στην οικογένειά του η οποία «παίζει εδώ και έναν περίπου αιώνα κυρίαρχο ρόλο» στην ελληνική πολιτική, όσο και στις σπουδές και την ανέλιξή του στην ηγεσία της Ν.Δ..
Τι το καινούριο φέρνει ο Μητσοτάκης;
Στην πολιτική και επαγγελματική σταδιοδρομία του Κ. Μητσοτάκη αναφέρεται και η Rheinische Post. Υπό τον τίτλο «Ο ανανεωτής» η εφημερίδα σημειώνει μεταξύ άλλων: «Ορισμένοι βλέπουν στον Μητσοτάκη έναν εκπρόσωπο της παλιάς πολιτικής ελίτ, η οποία μέσω διαφθοράς και οικογενειοκρατίας οδήγησε τη χώρα στην κρίση. Ο ίδιος αντίθετα βλέπει τον εαυτό του ως ανανεωτή. Το κόμμα του θεωρείται φιλοευρωπαϊκό και φιλικό προς την οικονομία. Στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα υποσχέθηκε να προωθήσει τις ιδιωτικοποιήσεις, να μειώσει τους φόρους και να καταπολεμήσει την ανεργία. […] Δεν είναι μόνο ότι ως πρόεδρος περιβάλλονταν από μια ομάδα ατόμων νεαρής ηλικίας, πολλοί από τους οποίους δεν είχαν μέχρι πρότινος καμία σχέση με την πολιτική, αλλά και η λίστα των υποψηφίων με την οποία η Ν.Δ. κατέβηκε στις εκλογές, αντικατοπτρίζει ένα νέο ξεκίνημα. Οι επτά στους 10 υποψηφίους […] διεκδικούν για πρώτη φορά πολιτικό αξίωμα».
«Νίκη των συντηρητικών στην Ελλάδα», είναι ο τίτλος στην Süddeutsche Zeitung που εκτιμά ότι «[…] η νέα κυβέρνηση στην Αθήνα θα είναι η πρώτη που θα μπορούσε να επωφεληθεί από το τέλος των προγραμμάτων διάσωσης»
Όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα, «η δυσαρέσκεια των πολιτών εξαιτίας των πολλών περικοπών σε μισθούς και συντάξεις όμως παραμένει μεγάλη. Στον Τσίπρα επιρρίπτεται ότι είχε υποσχεθεί κάποτε στους ψηφοφόρους του έναν λιγότερο σκληρό δρόμο».
«Άδικη» η δημοκρατία;
Από την πλευρά του, το Spiegel σημειώνει στην ηλεκτρονική του έκδοση: «Σπανίως η δημοκρατία είναι δίκαιη. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ έχασαν τις πρόωρες εκλογές. Η συντηρητική Ν.Δ. απέσπασε την απόλυτη πλειοψηφία. Ο Τσίπρας είχε αναλάβει την ευθύνη της Ελλάδας σε μια εποχή όταν Σοσιαλιστές και συντηρητικοί την είχαν οδηγήσει στα βράχια. Αυτό ήταν στις αρχές του 2015. Ο Τσίπρας και το κόμμα του άντεξαν περισσότερο απ΄ ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις της κρίσης. Με πόνο έπρεπε να υποκύψει στις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ για περικοπές, παρότι ο ίδιος είχε υποσχεθεί ότι θα έσκιζε τα μνημόνια. Παρόλα αυτά ή ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο, ο απολογισμός του είναι εντυπωσιακός. Πέρσι η χώρα του κατάφερε να εγκαταλείψει το διεθνές πρόγραμμα βοήθειας. Παρά τα προβλήματα, η Ελλάδα έχει ανακτήσει την πιστοληπτική της ικανότητα και η οικονομία αναπτύσσεται. Το ό,τι με τον Μητσοτάκη διαδέχεται τον Τσίπρα ένας εκπρόσωπος της Ν.Δ. ενέχει μια δόση ειρωνείας. Οι συντηρητικοί είχαν συμβάλει τα μάλα στο να περιέλθει η Ελλάδα ακριβώς σε εκείνη την κατάσταση την οποία κλήθηκε να διαχειριστεί ο Τσίπρας ως διασώστης. Η δικαιοσύνη στην πολιτική είναι ένα σύνθετο ζήτημα. Ίσως ο Τσίπρας να μπορούσε να ανταλλάξει απόψεις και εμπειρίες με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ».
