Η φωτορύπανση είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της εποχής μας, το οποίο, εκτός από το ότι καθιστά αδύνατο να ρομαντικοποιήσουμε τα βράδια κοιτάζοντας τα αστέρια και τον Γαλαξία μας, έχει επίσης μια εξαιρετικά επιβλαβή επίδραση στην άγρια ζωή.
Τη νύχτα, τα φώτα των πόλεων πνίγουν τα αστέρια, οπότε όσο κι αν το ευχόμαστε, όλο και λιγότεροι μπορούμε να δούμε τον Γαλαξία μας. Ωστόσο, η φωτορύπανση όχι μόνο συσκοτίζει τον φυσικό νυχτερινό ουρανό, αλλά έχει επίσης σοβαρό αντίκτυπο στην άγρια ζωή και την ανθρώπινη υγεία.
Εκατομμύρια πουλιά, έντομα και θαλάσσιες χελώνες χάνουν την ικανότητά τους να πλοηγούνται, ενώ ο τεχνητός φωτισμός μπορεί να προκαλέσει διαταραχές ύπνου και ασθένειες στους ανθρώπους. Και το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με μια απλή κίνηση: σβήνοντας τα φώτα.
Όταν ταξιδεύετε στην ύπαιθρο, στην έρημο ή κοντά στον Αρκτικό Κύκλο, οι κάτοικοι των πόλεων σχεδόν πάντα εκπλήσσονται από το πόσο όμορφος είναι ο έναστρος ουρανός. Αυτό δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη δεδομένου ότι σε μεγαλύτερους οικισμούς, λόγω του φωτός των λαμπτήρων του δρόμου και των προβολέων που φωτίζουν τα κτίρια, βλέπουμε μόνο τα φωτοστέφανά τους, ενώ οι λεπτομέρειες του νυχτερινού ουρανού δύσκολα μπορούν να διακριθούν - και γι' αυτό δεν μας περνάει καν από το μυαλό να κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό.
Η φωτορύπανση είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της εποχής μας, το οποίο, εκτός από το ότι καθιστά αδύνατο να ρομαντικοποιήσουμε τα βράδια κοιτάζοντας τα αστέρια και τον Γαλαξία μας, έχει επίσης μια εξαιρετικά επιβλαβή επίδραση στην άγρια ζωή.
Το πρόβλημα μπορεί να εκφραστεί και με αριθμούς. Στις 13 Ιουλίου 1977, ένας κεραυνός βύθισε τη Νέα Υόρκη στο απόλυτο σκοτάδι. Κατά τη διάρκεια της διακοπής της εξέγερσης, το φως από τους ουρανοξύστες, τις πινακίδες νέον και τα φώτα των δρόμων εξαφανίστηκε σε μια στιγμή, επιτρέποντας στους κατοίκους της πόλης να δουν ξανά τον Γαλαξία για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Αυτή η εξαιρετική περίσταση τόνισε ξεκάθαρα αυτό που πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην συνειδητοποιούν καν: η πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα δεν είναι πλέον σε θέση να απολαύσει καθόλου τη φυσική θέα του νυχτερινού ουρανού. Ωστόσο, δεν θα άξιζε να δοθεί προσοχή στο πρόβλημα μόνο για προσωπικούς λόγους.
Παρόλο που είναι προφανές, δεν μας τραβάει αρκετά το μάτι
Η εξάπλωση των τεχνητών φώτων δεν σημαίνει μόνο αισθητική απώλεια. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ρύπανση του νυχτερινού ουρανού αυξάνεται κατά μέσο όρο κατά 10 τοις εκατό ετησίως, και αυτό έχει σοβαρές συνέπειες τόσο για τη φύση όσο και για τους ανθρώπους. Τα περισσότερα έμβια όντα στον κόσμο έχουν προσαρμοστεί στο σκοτάδι της νύχτας, επομένως ο τεχνητός φωτισμός μπορεί να έχει μια ανησυχητική επίδραση πάνω τους. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα δισεκατομμύριο πουλιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από σύγκρουση με κτίρια, επειδή τα φώτα της πόλης τα αποσπούν από τις μεταναστευτικές τους διαδρομές, αλλά τα νυχτερινά έντομα και ακόμη και η ανάπτυξη των φύλλων των δέντρων μπορεί επίσης να καταστραφούν από τον υπερβολικό φωτισμό.
Οι θαλάσσιες χελώνες επηρεάζονται ιδιαίτερα
Τα θηλυκά που φωλιάζουν και οι νεοεκκολαφθείσες χελώνες βρίσκουν το δρόμο τους προς τον ωκεανό ακολουθώντας την αντανάκλαση των αστεριών και του φεγγαριού.
Ωστόσο, τα έντονα φώτα των παραθαλάσσιων οικισμών τους μπερδεύουν, με αποτέλεσμα να κατευθύνονται συχνά προς τη λάθος κατεύθυνση, όπου γίνονται θύματα αφυδάτωσης ή αρπακτικά.
«Βρήκαμε χελώνες σε φρεάτια ανελκυστήρων», είπε η Rachel Tighe, εμπειρογνώμονας της Υπηρεσίας Συντήρησης Θαλάσσιων Χελωνών στη Φλόριντα.
Φυσικά, δεν είναι μόνο ο κόσμος των ζώων που υποφέρει από τη φωτορύπανση. Όλο και περισσότερες έρευνες αποδεικνύουν ότι το υπερβολικό τεχνητό φως έχει επιβλαβή επίδραση στο ανθρώπινο σώμα. Εκτός από τις διαταραχές ύπνου, έχει επίσης συνδεθεί με την παχυσαρκία, την κατάθλιψη, τον διαβήτη και τον καρκίνο. «Γνωρίζουμε ότι η αλλαγή της θερμοκρασίας μπορεί να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην άγρια ζωή». «Φανταστείτε τις συνέπειες της διακοπής των κύκλων φωτός», είπε στο CNN ο Κέβιν Γκαστόν, καθηγητής φωτορύπανσης στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ.
