Αριστοτεχνική επίθεση, που οργανώθηκε με το χρονόμετρο, με το δευτερόλεπτο θα μπορούσε να πει κανείς, σχεδίασαν οι Ιρανοί και οι σύμμαχοί τους σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή του ΣΚΑΪ Γιάννη Παλιούρα. 

Από τέσσερα σημεία συντονίστηκαν τέσσερις διαφορετικές δυνάμεις (Φρουροί Επανάστασης, Πολιτοφυλακές Ιράκ, Χούθι, Χεζμπολάχ) μ με συστήματα τα οποία θα διέσχιζαν διαφορετικές αποστάσεις, από μερικές δεκάδες μέχρι χιλιάδες χιλιόμετρα, και μάλιστα συστήματα που πετούσαν με σημαντικά διαφορετικές ταχύτητες, από αεροπλάνα ταχύτητας των 160 χιλιομέτρων την ώρα, μέχρι βαλλιστικούς πυραύλους που έχουν 15 φορές την ταχύτητα του ήχου, και με όλα αυτά να φτάνουν επί του στόχου πρακτικά ταυτόχρονα. 

Είναι ενδεικτικό, ότι το Ιράν έστειλε 350 συστήματα με εκατοντάδες τόνους εκρηκτικά. Οι ίδιοι οι Ισραηλινοί έδωσαν σε πίνακα πώς κατέγραψαν τις πορείες των συστημάτων τι έφυγε από πού, με τα περισσότερα από το Ιράν. Πάντως, από την Υεμένη, από τους Χούθι, πρέπει να έφθασαν ελάχιστοι πύραυλοι, καθώς είχαν ενεργοποιηθεί οι Αμερικανοί και άλλοι δυτικοί σύμμαχοι και καταρρίπτονταν.

Οι Ιρανοί είχαν σχεδιάσει μαζική επίθεση, θεωρώντας δεδομένο ότι λόγω αριθμών κάποιοι από τα drones τους θα περνούσαν προκαλώντας μικρές ή μεγαλύτερες ζημιές. Δεν υπολόγιζαν δηλαδή την τεράστια αντιαεροπορική ομπρέλα που αποτέλεσε την πρώτη γραμμή άμυνας και απλώθηκε σε απόσταση από 100 μέχρι 400 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα του Ισραήλ. Είναι μάλιστα δεδομένο, ότι σηκώθηκαν πολλά ιπτάμενα τάνκερ τα οποία ανεφοδίαζαν ασταμάτητα τα μαχητικά ισραηλινά και δυτικά για να παραμείνουν στον αέρα. Πάνω από 300 drones και πύραυλοι καταρρίφθηκαν, το 99% καταρρίφθηκε το Ισραήλ. 

O σιωπηλός πόλεμος που διεξαγόταν ανάμεσα σε δύο παραδοσιακά ορκισμένους εχθρούς έλαβε τέλος, με την Τεχεράνη να κάνει πράξη τις απειλές της. Αιτία, το χτύπημα που σημειώθηκε την 1η Απριλίου στην πρωτεύουσα της Συρίας, τη Δαμασκό, και εξαιτίας του οποίου δύο υψηλόβαθμοι διοικητές των Φρουρών της Επανάστασης, εξοντώθηκαν. 

Από την πρώτη στιγμή το Ιράν κατηγόρησε το Ισραήλ εκλαμβάνοντας το πλήγμα ως επίθεση σε δικό του έδαφος. Το Ισραήλ δεν σχολίασε το πλήγμα και η διεθνής κοινότητα άρχισε να μετρά αντίστροφα για το πότε, το πώς και εάν η Τεχεράνη θα κάνει τελικά πράξη όσα διεμήνυε. Χρειάστηκαν να περάσουν 13 ημέρες ώστε η απάντηση στα σχετικά αυτά ερωτήματα να βρεθεί.

Εντός δύο ωρών οι πρώτες σειρήνες στην Ιερουσαλήμ ήταν πλέον γεγονός ώσπου το μπαράζ από τις εκρήξεις των αναχαιτίσεων του Σιδερένιου Θόλου άρχισε να καλύπτει τα πάντα. Με τη συνδρομή των Αμερικανών, των Βρετανών, των Γάλλων αλλά και της γειτονικής του Ισραήλ, Ιορδανίας οι Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις (IDF) κατάφεραν να αναχαιτίσουν τις εισερχόμενες απειλές.