Στα τελευταία δευτερόλεπτα της μοιραίας πτήσης του μονοκινητήριου ελικοπτέρου «Χιούι» που συνετρίβη στην Ελασσόνα και βρήκαν τραγικό θάνατο οι τέσσερις από τους πέντε επιβαίνοντες (ως από θαύμα σώθηκε η αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα) θα εστιάσουν οι εμπειρογνώμονες του Στρατού που βρίσκονται στο σημείο του δυστυχήματος από τις πρώτες ώρες.
Από την επίσημη ενημέρωση προκύπτει πώς στο σημείο που πετούσε το «Χιούι» υπήρχε χαμηλή νέφωση που έφτανε στα 500 πόδια. Αυτό σημαίνει κάτι περισσότερο από 150 μέτρα ύψος. Υπήρχε επίσης ομίχλη, αφού επρόκειτο για μία περιοχή κατάφυτη, ενώ η χαράδρα στην οποία συνετρίβη το ενδεχόμενο δεν αποκλείεται και τα ισχυρά καθοδικά ρεύματα αέρα, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με πληροφορίες η ένταση των ανέμων ήταν περιορισμένη.
Το σενάριο ο έμπειρος κυβερνήτης του ελικοπτέρου (διέθετε 1.620 ώρες πτήσης στον συγκεκριμένο τύπο) ταγματάρχης Δημοσθένης Γούλας να προσπάθησε να κατέβει πιο χαμηλά από τα 500 πόδια προκειμένου να αποφύγει την χαμηλή νέφωση και να αποκτήσει οπτική επαφή είναι δεδομένο. Από εκεί και μετά όμως αρχίζουν τα ερωτήματα.
Ενδέχεται ακόμη και κάτω από τα 500 πόδια ύψος η ομίχλη να εμπόδιζε την οπτική επαφή και να αναγκάστηκε το πλήρωμα του UH-1H να κατέβει ακόμη πιο χαμηλά. Εκεί δύο πράγματα μπορεί να συνέβησαν. Ή το ελικόπτερο χτυπήθηκε από κάποιο ισχυρό καθοδικό ρεύμα αέρα και δεν πρόλαβε το πλήρωμα να αντιδράσει λόγω του χαμηλού ύψους και κατέπεσε ή οι χειριστές δεν αντιλήφθηκαν εγκαίρως τους πυλώνες της ΔΕΗ και προσέκρουσαν πάνω σε κάποιον εξ αυτών ή στα ηλεκτροφόρα σύρματα.
Στα ισχυρά καθοδικά ρεύματα οφείλεται η συντριβή του ελικοπτέρου του ΠΝ πριν περίπου 14 μήνες στην νήσο Κίναρο, ενώ στους πυλώνες της ΔΕΗ είχε «καρφώσει» το 1994 ένα άλλο «Χιούι» μεταφέροντας 7 δασοκομάντος. Τότε είχαν σκοτωθεί συνολικά 10 άνθρωποι. Υπάρχει δηλαδή ιστορικό και στις δύο περιπτώσεις.
Υπάρχει ωστόσο και κάποιο άλλο ενδεχόμενο που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αν και φαίνεται να συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες. Αυτό της μηχανικής βλάβης. Τη στιγμή δηλαδή που το ελικόπτερο έκανε τη βύθιση να βγει από τη χαμηλή νέφωση ο κινητήρα για άγνωστο λόγο να κράτησε ή να υπήρξε κάποια βλάβη στο πηδάλιο με αποτέλεσμα να ακολουθήσει πρόσκρουση του στα καλώδια της ΔΕΗ κατά τη διαδικασία αναγκαστική προσγείωσης.
Το γεγονός ότι το ελικόπτερο δεν καταστράφηκε ολοσχερώς και τα συντρίμμια του δεν διασκορπίστηκαν σε απόσταση, αλλά μετατράπηκε σε μία άμορφη μάζα δείχνει πώς έπεσε από χαμηλό έδαφος και η πρόσκρουση δεν ήταν τόσο σφοδρή. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι η αρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα κατάφερε να βγει ζωντανή. Οι τέσσερις άλλοι επιβαίνοντες, ο υποδιοικητής της 1ης Στρατιάς υποστράτηγος Ιωάννης Τζανιδάκης, ο συνταγματάρχης Θωμάς Αδάμου, ο ταγματάρχης (κυβερνήτης) Δημοσθένης Γούλας και ο υπολοχαγός (συγκυβερνήτης) Κωνσταντίνος Χατζής βρήκαν μεν ακαριαίο θάνατο, όπως είπε ο ιατροδικαστής, αλλά οι σοροί τους ήταν αναγνωρίσιμες.
Η άτρακτος του ελικοπτέρου και τα όργανα του που σώζονται όπως αναφέρουν οι πληροφορίες θα βοηθήσουν σημαντικά του εμπειρογνώμονες προκειμένου να δώσουν απαντήσεις στα αίτια και στις συνθήκες της πτώσης. Ασφαλώς η αρχιλοχίας θα είναι αυτή που θα δώσει τις περισσότερες πληροφορίες για το τί συνέβη τα λίγα δευτερόλεπτα που αποδείχθηκαν αρκετά για να κόψουν το νήμα της ζωής τεσσάρων αξιωματικών του ελληνικού Στρατού.
Η Βασιλική Πλεξίδα αφού ξεπεράσει το σοκ θα είναι σε θέση να υποδείξει στους εμπειρογνώμονες πώς έγινε το δυστύχημα, αν χτύπησε δηλαδή το ελικόπτερο σε κάποιον πυλώνα της ΔΕΗ ή στα καλώδια ή αν υπέστη κάποια βλάβη. Η ίδια κάθονταν πίσω, δεμένη στο κάθισμα της και είχε εικόνα για την πτήση, όπως και για την πορεία προς τα σύνορα για μια αποστολής επιτήρησης. Το γεγονός ότι φορούσε τη ζώνη της της έσωσε τη ζωή. Με την πρόσκρουση του «Χιούι» το κάθισμα της αποκολλήθηκε και εκτινάχθηκε έξω από την άτρακτο.
Αφού βέβαια δοθούν οι απαντήσεις για τα αίτια και τις συνθήκες της τραγωδίας χθες το πρωί στο Σαραντάπορο της Ελασσόνας που βύθισε στο πένθος τις οικογένειες των τεσσάρων αξιωματικών, αλλά και τη μεγάλη οικογένεια των Ένοπλων Δυνάμεων θα πρέπει να ανοίξει μία συζήτηση για το αν και πόσο ακόμη μπορούν να πετούν ελικόπτερα του Βιετνάμ.
Όσο και φιλότιμη προσπάθεια να καταβάλλεται από τους τεχνικούς του Στρατού μιλάμε για ένα ελικόπτερο τουλάχιστον 40 ετών. Οι καταπονήσεις του είναι τόσο μεγάλες στα δομικά μέρη που ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκληθεί βλάβη, ενώ ο ένας και μόνος κινητήρας όσο και καλά να συντηρείται (αν και τα ανταλλακτικά πλέον είναι δυσεύρετα) είναι βασικό μειονέκτημα για τη λειτουργία ενός ιπτάμενου μέσου και συγκεκριμένα υψηλών απαιτήσεων.
Τα «Χιούι» είναι ελικόπτερα εφόδου και γι’ αυτό μπορούν να πετούν χαμηλά και να προσγειώνονται σε δύσβατα σημεία. Ωστόσο αυτό μπορεί να ισχύει για πτητικά μέσα που μπορούν να τα υποστηρίξουν οι κινητήρες τους και βεβαίως τα όργανα που φέρουν.
