Οι Βρετανοί θα πρέπει να βρίσκονται σε επιφυλακή εξαιτίας της εμφάνισης ενός επεμβατικού είδους «υπερμυρμηγκιού» που εξαπλώνεται ραγδαία στην Ευρώπη, όπως προειδοποιούν οι ειδικοί.

Το είδος, με την επιστημονική ονομασία Tapinoma magnum, είναι ενδημικό της περιοχής της Μεσογείου, ωστόσο έχει ήδη μετακινηθεί βόρεια, φτάνοντας στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελβετία.

Το συγκεκριμένο παράσιτο δημιουργεί σήραγγες κάτω από δρόμους και κόβει ηλεκτρικά καλώδια, προκαλώντας διακοπές ρεύματος, απώλεια σύνδεσης στο διαδίκτυο και ζημιές χιλιάδων λιρών.

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα The Sun, όποιος συνθλίβει ένα μυρμήγκι T. magnum, έρχεται αντιμέτωπος με μια έντονη μυρωδιά χαλασμένου βουτύρου.

Μέχρι στιγμής, δεν έχουν καταγραφεί επιβεβαιωμένες παρουσίες του T. magnum στο Ηνωμένο Βασίλειο, ωστόσο οι ειδικοί επισημαίνουν ότι υπάρχει πιθανότητα το είδος να διασχίσει τη Μάγχη.

«Υπάρχει πάντα κάποιος κίνδυνος με τέτοια είδη», δήλωσε ο Niall Gallagher, τεχνικός διευθυντής της Βρετανικής Ένωσης Ελέγχου Παρασίτων (BPCA) στην .

«Όπως κάθε επεμβατικό είδος, εάν το T. magnum εγκαθιδρυθεί εδώ, μπορεί να εξελιχθεί σε σημαντικό πρόβλημα. Σχηματίζουν τεράστιες υπεραποικίες, εκτοπίζουν τα εγχώρια είδη και μπορούν ακόμα και να προκαλέσουν προβλήματα σε κατασκευές σκάβοντας κάτω από πλακόστρωτα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Το T. magnum προέρχεται από χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μεσογείου, όπως η Αλγερία, το Μαρόκο, η Τυνησία, η Ισπανία και η Ιταλία.

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει επεκταθεί βορειότερα, φτάνοντας στη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία, την Ελβετία και την Ολλανδία.

Σύμφωνα με τον κ. Gallagher της BPCA, τα μυρμήγκια εξαπλώνονται κυρίως μέσω εισαγωγών φυτών, ιδιαίτερα γλαστρών και δέντρων από την περιοχή της Μεσογείου.

Παρουσιάζουν «εντυπωσιακή αντοχή στο κρύο», επιβιώνοντας στους σκληρούς γερμανικούς χειμώνες, και ευδοκιμούν σε αστικά περιβάλλοντα με ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως αυλές, πεζοδρόμια και κέντρα κηπουρικής.

Σύμφωνα με την Sun, το T. magnum σχηματίζει «υπεραποικίες» έως και 20 εκατομμυρίων μυρμηγκιών σε έκταση 60 στρεμμάτων, χάρη σε μια «ακούραστη αποφασιστικότητα για επέκταση».

Όταν δύο αποικίες συναντώνται, δεν επιτίθενται η μία στην άλλη, αλλά «συμμαχούν», σχηματίζοντας σταδιακά μια τεράστια αποικία με πολλές βασίλισσες.

Καθώς χτίζουν τις φωλιές τους στο έδαφος, μετατοπίζουν το υπέδαφος κάτω από την άσφαλτο – προκαλώντας καθιζήσεις σε δρόμους και πεζοδρόμια.

Στη γερμανική πόλη Kehl, οι υπεραποικίες προκάλεσαν διακοπές στην παροχή ρεύματος και στη σύνδεση στο διαδίκτυο, καθώς τα έντομα έκοψαν ηλεκτρικά καλώδια.

Μια παιδική χαρά στο Kehl χρειάστηκε να κλείσει το περασμένο καλοκαίρι, επειδή τα μυρμήγκια Tapinoma είχαν σκάψει κάτω από ολόκληρη την περιοχή, σύμφωνα με το δίκτυο SRF.

Στην Ελβετία, όπου το είδος εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 2018, το T. magnum έχει προκαλέσει μια πραγματική «πληγή» στην περιοχή της Ζυρίχης.

Στην κοντινή περιοχή Oetwil an der Limmat, μία υπεραποικία κατέλαβε χωράφι με πατάτες έκτασης ίσης με επτά γήπεδα ποδοσφαίρου.

Μια κάτοικος της περιοχής, η Agnes Wirth, δήλωσε στο SRF: «Ήταν τόσο πολλά τα μυρμήγκια, που δεν μπορούσες να δεις το έδαφος».

Τα μυρμήγκια T. magnum είναι μαύρου χρώματος, έχουν μέσο μήκος 3 χιλιοστά (0,1 ίντσας) και μοιάζουν πολύ με το κοινό μαύρο μυρμήγκι του κήπου (Lasius niger), σύμφωνα με την BPCA.

Ακόμα και οι ειδικοί δυσκολεύονται να τα διακρίνουν με βάση την εμφάνιση, ωστόσο το T. magnum ξεχωρίζει από μια χαρακτηριστική συμπεριφορά «πορείας».

Οι αποικίες σχηματίζουν εμφανή μονοπάτια σε πεζοδρόμια και τοίχους, με μεγάλες, συντονισμένες γραμμές μυρμηγκιών.

Σε κάποιον μη εκπαιδευμένο παρατηρητή, αυτό μπορεί να μοιάζει με ιδιαίτερα ενεργή αποικία κοινού μαύρου μυρμηγκιού, αλλά ο όγκος και η οργανωμένη κίνηση είναι ενδεικτικά του T. magnum.

Αν το είδος εγκατασταθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι επαγγελματίες ελέγχου παρασίτων θα βασιστούν πιθανότατα σε συνδυασμό δολωμάτων σε μορφή γέλης (όπως η ινδοξακάρβη ή η ιμιδακλοπρίδη) και επιφανειακών θεραπειών, όπως συνέβη με επιτυχία στη Ζυρίχη.

«Οι μεμονωμένες προσπάθειες από ιδιοκτήτες σπιτιών ή κηπουρούς δεν αρκούν για τον έλεγχο μιας προσβολής», σημειώνει ο κ. Gallagher.

«Απαιτούνται στοχευμένες λύσεις καταπολέμησης παρασίτων για την εξάλειψη μιας αποικίας», συμπληρώνει.

Αν και η εξάπλωση προέρχεται κυρίως από τις εισαγωγές φυτών, η κλιματική αλλαγή φαίνεται επίσης να συμβάλλει στην επιβίωση του είδους σε βορειότερες περιοχές.

Οι θερμότεροι χειμώνες και τα μεγαλύτερα καλοκαίρια στη Βρετανία ενδέχεται να διευκολύνουν την αποίκιση του T. magnum, όπως έχει ήδη συμβεί με αρκετά άλλα «ξενικά» είδη.

«Το Tapinoma magnum έχει σοβαρές επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες», δήλωσε ο Ricardo Pereira, βιολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Στουτγάρδης.

«Με την προοδευτική υπερθέρμανση του πλανήτη και την άνοιξη να έρχεται νωρίτερα, περισσότερα ξενικά είδη θα ακολουθήσουν», συμπληρώνει.