Για την σοβαρή περιπέτεια της υγείας του που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή του μίλησε στο Όλα Ξεκόλλα ο Θανάσης Πλεύρης.
Αφού αρχικά είπε ότι «δεν αναπολώ το 2016» συμπλήρωσε ότι μετά από όσα πέρασε συνειδητοποίησε ότι «ποτέ δεν εκτιμούσα την ευχή «με υγεία» γιατί τη θεωρούσα αυτονόητη». Όπως είπε γελώντας, μάλιστα, «και στον Τιτανικό υγεία είχαν, τύχη δεν είχαν».
Εξιστορώντας την περιπέτειά του είπε ότι όλα ξεκίνησαν όταν πήγε να κάνει μια προγραμματισμένη επέμβαση και στις 15 ημέρες έπρεπε να γίνει μια επανεξέταση.
«Εκεί, στο Λαϊκό, υπήρξε μια συλλογή υγρού και κρίθηκε σκόπιμο να γίνει παρακέντηση. Την Τετάρτη εμφάνισα συμπτώματα πυρετού τα οποία υποτιμήθηκαν και φτάνουμε στην Κυριακή να ξυπνάω καλά και μέσα σε 10 λεπτά ο πυρετός να φτάνει στο 40, οι σφίξεις στις 220 και η πίεση η μεγάλη στο 7,5» συνέχισε τη συγκλονιστική αφήγησή του.
«Ξαφνικά έπαθα το σηπτικό σοκ, μέχρι τότε είχα συμπτώματα μόνο πυρετού και πόνου στο πόδι. Την Κυριακή ήταν κρίσιμη άποφαση αν θα έπρεπε να μπω στο χειρουργείο για να καθαριστεί το πόδι. Το πρόβλημα επιδεινώθηκε γιατί ήταν σταφυλόκκοκος, μια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη που έφυγε από το πόδι και ανέβηκε στο πνεύμονα».
Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι «στο χειρουργείο έμπαινα με πιθανότητα 20% να ζήσω, όπως έμαθα αργότερα».
Ο κ. Πλεύρης αναφέρθηκε και στην οικογένειά του και ειδικά στη γυναίκα του η οποία, όπως είπε, «είχε το δύσκολο ρόλο να προσποιείται στα παιδιά όταν επέστρεφε στο σπίτι ότι δεν συμβαίνει τίποτα».
Κληθείς, δε, να εξηγήσει την αγάπη που εισέπραξε κατά την περιπέτειά του είπε ότι «προφανώς υπήρξε αυτονόητη σύνδεση ότι ένας 39χρονος ξαφνικά χάνει τη ζωή του και αφήνει πίσω του δύο παιδιά».
Χαρακτήρισε, επίσης, ως το μεγαλύτερο μάθημα το συναίσθημα να είναι κανείς ξύπνιος στην εντατική ανακοινώνοντας ότι οργανώνει μια κίνηση προκειμένου «να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα ώστε να μην βρεθεί σε αυτή την κατάσταση».
Όσο για το τι άλλαξε στον ίδιο μετά την περιπέτειά του είπε ότι «αυτό που μου έμεινε είναι να περιορίζω τα άγχη μου».
Απαντώντας σε όσους έκαναν πικρόχολα σχόλια για τον ίδιο αρκέστηκε μόνο στο ότι «σκέφτηκα ότι δεν έχουν περάσει κάτι αντίστοιχο».
Ανακάλεσε ως μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές «όταν είδα ξανά τα παιδιά μου γιατί όταν διασωληνώθηκα η σκέψη μου ήταν να μην πεθάνω χωρίς να ξαναδώ τα παιδιά μου». Ειδικά για την επτάχρονη κόρη του είιπε ότι ρωτούσε τη μητέρα της «αν ο μπαμπάς είναι καλά γιατί δεν του πας τα ρούχα και φαγητό;».
