Του Μάνου Χατζηγιάννη
Δεν υπάρχει λογική εξήγηση για το πως είναι δυνατόν σε δηλώσεις τους όλες τις προηγούμενες ημέρες πριν από την χθεσινή έκτακτη συνεδρίαση της Ιεραρχίας, Μητροπολίτες να μιλούν για εμπαιγμό της κυβέρνησης (πχ Κερκύρας Νεκτάριος) και να σηκώνουν τους τόνους και μετά το πέρας αυτής να διαπιστώνεται για μια ακόμη φορά η παθητική στάση της διοικούσης Έκκλησίας για τα Θρησκευτικά….
Ακόμη και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος είχε μιλήσει αυστηρά στην προ λίγων ημερών συνεντευξή του σημειώνοντας: “Τι ζητάμε εμείς; Αυτήν την ύλη να την επεξεργαστούμε κι εμείς, να δώσουμε τις απόψεις μας και να ληφθεί η απόφαση μετά.”
Για την διδασκαλία του μαθήματος είχε πει πως η Πολιτεία ζητάει η διδασκαλία να γίνει με τον τρόπο που υπαγορεύει εκείνη, αλλά υπάρχουν και παιδιά που είναι μουσουλμάνοι οπότε αναρωτήθηκε “θα μπορέσει η Πολτεία να πει ότι σε κάποια σημεία το Κοράνι κάνει λάθος , τα βλέπει αλλιώς, οπότε πρέπει να αλλάξετε το Κοράνι και να το διδάξετε κατά θέληση της Πολιτείας; Το ίδιο για τα Ελληνόπουλα που είναι Εβραίοι, Καθολικοί κλπ. Ομως σε αυτούς η Πολιτεία λέει ΔΕΝ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΜΕ. Άρα εμείς είμαστε σε μειονεκτικότερη θέση; Δεν έχουμε ισονομία;”
Μετά την χθεσινή Ιεραρχία και την ενημέρωση από τους συμμετέχοντες στην Επιτροπή Ιεράρχες, δηλαδή καλύφθηκε για όσα ζήτησε στην συνέντευξη;
Δυστυχώς οι Ιεράρχες έχουν χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία…. Τουλάχιστον στην προηγούμενη-πάλι ανούσια-Ιεραρχία υπήρχε και μια για τα μάτια του κόσμου ψηφοφορία με προκαθορισμένη κατάληξη βέβαια.
Χθες γίναμε εκ νέου στο ίδιο έργο θεατές. Παλι τα καρφιά για τον Φίλη στην ομιλία του Αρχιεπισκόπου όπως ακριβώς και στην Ιεραρχία του Μαρτίου, μια διακαής προσπάθεια για διαχωρισμό της φιλοσοφίας του “Σαούλ” της Ορθοδοξίας απο αυτήν του Γαβρόγλου ενώ κάθε κοινός νους διακρίνει τις ομοιότητες, πάλι αναφορά στην σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό και μια ανακύκλωση των ίδιων εντυπώσεων που μόνο αλγεινή εντύπωση προκαλεί.
Και βέβαια μέσα σε όλα αυτά και η απουσία ενός Ιεράρχη με αιχμές για προδοσία της Ορθοδοξίας από τους υπολοίπους.
Δυστυχώς κάποιοι στην διοικούσα Εκκλησία δεν έχουν αντιληφθεί πως υπάρχει και «ένοχη σιωπή».
Λέει κάπου στην Αγία Γραφή: «όταν έρχεται ο εχθρός και οι στρατιώτες κοιμούνται, αν τότε ο σαλπιγκτής που έχει τη σάλπιγγα και είναι επιφορτισμένος με το ιερό καθήκον της αφυπνίσεως, της αμύνης και της επιθέσεως, δεν σαλπίσει, δεν θα είναι ένοχος θανάτου, αλλά και του θανάτου των υπολοίπων;»
Η ώρα αυτή έχει έρθει προ πολλού αλλά η διοικούσα Εκκλησία έχει πιαστεί κοιμώμενη σαν τις μωρές παρθένες…
Η αποτίμηση, λοιπόν, των πεπραγμένων της έκτακτης συνεδρίασης της Ιεραρχίας μόνο απογοήτευση αφήνει. Απογοήτευση και πολλά μα πολλά ερωτήματα….
Πόθεν τεκμαίρεται για παράδειγμα αυτό για το οποίο υπερηφανεύονται οι συμμετέχοντες στην Επιτροπή για τα Θρησκευτικά Ιεράρχες περί συναπόφασης Εκκλησίας και Πολιτείας για τη διδασκαλία ων Θρησκευτικών;
Αλήθεια ποιος αδαής πιστεύει πως η κυβέρνηση που ετοιμάζεται να αλλάξει μέχρι το Σύνταγμα προκειμένου να επαναδιατυπώσει τις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας παραχωρεί έτσι μεγαλόκαρδα την θέση ίσου στις αποφάσεις για τα Θρησκευτικά στην Εκκλησία;
Εκτός και αν συμβαίνει κάτι άλλο.. Και το έχουμε ξαναγράψει…
Εκτός και αν η διοικούσα Εκκλησία εκβιάζεται με κάποιον τρόπο από την κυβέρνηση.
Κοντολογίς, και αυτή η Ιεραρχία αποδείχθηκε πολύ κατώτερη των προσδοκιών των πιστών ενώ η στάση της ειδικά για τα Θρησκευτικά αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης που αναμένεται πλέον να ξεσαλώσει με πολυεπίπεδες προκλήσεις….
