Ο συγγραφέας Βίτλοντ Στζαμπλόφσκι, στο βιβλίο του «Πώς να ταΐσεις έναν δικτάτορα»., περιγράφει με λεπτομέρειες τις διατροφικές συνήθειες των πιο σκληρών δικτατόρων, όπως ο Σαντάμ Χουσείν, και ο Χότζα της Αλβανίας.
Η έρευνα και η συγγραφή του βιβλίου κράτησε 6 χρόνια, με πολλά ταξίδια, περισσότερες συνεντεύξεις και πολύ επιμονή. Πολλοί κάτοικοι σε καθεστώτα με δικτατορία, ακόμα και μετά την πτώση του καθεστώτος φοβούνται να μιλήσουν.
Στην περίπτωση του Σαντάμ Χουσείν, ο οποίος έτρωγες σούπες με λαχανικά και λάτρευε το κοτόπουλο, ο σεφ του έπαιζε κάθε μέρα τον μισθό του κορώνα γράμματα. Αν το φαγητό ικανοποιούσε τον Ιρακινό ηγέτη, τότε του έδινε το μισθό του, αν ήταν δυσαρεστημένος, ο σεφ δεν πληρωνόταν.
Ο Χότζα, τρεφόταν κυρίως με χόρτα και λαχανικά, απέφευγε το κρέας, ενώ ήταν υπερβολικά καχύποπτος και πάντα δοκίμαζαν το προσωπικό ασφαλείας, πριν το φαγητό φτάσει στον ίδιο.
Ο δικτάτορας της Ουγκάντα, Ίντι Άμιν ήθελε το κρέας του να μοιάζε "ζωντανό". Ενώ σε μία περίπτωση που το παιδί του διαμαρτυρήθηκε για πόνο στο στομάχι, δεν δίστασε να πυροβολήσει τον σεφ.
