Το Δίλοφο, το πέτρινο χωριό του Ζαγορίου, βρίσκεται στις πλαγιές της Τύμφης, σε απόσταση περίπου 30 χιλιομέτρων από τα Ιωάννινα, χτισμένο πάνω σε δύο κατάφυτους λόφους.
Ο οικισμός έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός κι αποτελεί εξαιρετικό δείγμα Ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής, καθώς όλα τα κτίσματα είναι φτιαγμένα από τον τοπικό σχιστόλιθο ενώ επιτρέπεται μόνο η ανακατασκευή ή αναστήλωση παλαιών κτισμάτων. Στα υπέροχα αρχοντικά του Δίλοφου ξεχωρίζει το αρχοντικό Μακρόπουλου, το μεγαλύτερο σε όλο το Ζαγόρι.
Όπως λέγεται, ο ιδιοκτήτης του ήταν ένας πολύ εύπορος έμπορος που παντρεύτηκε μια γυναίκα από το γειτονικό χωριό Κουκούλι. Η νύφη στεναχωρήθ8ηκε που θα έπρεπε να αφήσει το χωριό της για να ζήσει με τον άνδρα της κι εκείνος τότε ζήτησε από τους μάστορες να του φτιάξουν ένα πανύψηλο αρχοντικό για να βλέπει, από το τελευταία πάτωμά του, το χωριό της.
Ο οικισμός χρονολογείται από το 540 ενώ μέχρι το 1920 το όνομα του χωριού ήταν Σωπετσέλι ή Σομποτσέλι, ονομασία η οποία στα σλάβικα και βλάχικα σημαίνει «τόπος με πολλά νερά».
Οι επισκέπτες παρκάρουν έξω από το Δίλοφο, καθώς μέσα στο χωριό δε κυκλοφορούν αυτοκίνητα. Η πλατεία του παραπέμπει στην αρχετυπική εικόνα της πλατείας του μικρού χωριού, με τον μεγάλο πλάτανο. Μια επίσκεψη αξίζει και η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, που χρονολογείται από το 1850.
Φεύγοντας μην παραλείψετε να κάνετε μια στάση, σε απόσταση περίπου 2,5 χιλιομέτρων, στο φημισμένο και πλέον φωτογραφημένο παραδοσιακό πέτρινο γεφύρι του Ζαγορίου, το γεφύρι του Νούτσου ή του Κόκκορη.
