Η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα του Δία είναι τόσο τεράστια που θα μπορούσε να χωρέσει ολόκληρη η Γη μέσα της.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αντικυκλωνική θύελλα σε όλο το Ηλιακό σύστημα και τώρα μία νέα έρευνα δείχνει πως οι άνεμοι γύρω από τις άκρες της κηλίδας επιταχύνονται μυστηριωδώς. Τα στοιχεία συλλέχθηκαν χάρη στην εκπληκτική ανάλυση του Hubble και δείχνουν πως από το 2009 έως το 2020 οι άνεμοι έχουν αυξηθεί σε ταχύτητα κατά 8%, περίπου 2.5 χιλιόμετρα την ώρα κάθε χρονιά.
Όταν είδα πρώτη φορά τα αποτελέσματα, αναρωτήθηκα “βγάζει νόημα αυτό;”. Κανείς δεν το έχει δει στο παρελθόν. Αλλά αυτό είναι κάτι που μόνο το Hubble μπορεί να κάνει. Οι συνεχείς παρατηρήσεις του Hubble έκαναν αυτήν την αποκάλυψη δυνατή. – Michael Wong, πλανητικός επιστήμονας του University of California
Οι ερευνητές μελέτησαν δεκάδες χιλιάδες διαφορετικές κατευθύνσεις και ταχύτητες ανέμων. Τα χρωματισμένα σύννεφα στις άκρες της θύελλας φτάνουν πλέον τα 640χλμ/ώρα και η ερώτηση του τι προκαλεί αυτήν την επιτάχυνση, δεν έχει έως τώρα απάντηση. Αποκλείστηκαν όμως ως λόγοι οι άνεμοι από τη γύρω ατμόσφαιρα και οι αλλαγές στη θερμοκρασία διαφορετικών υψομέτρων.
Είναι δύσκολο να κάνουμε διάγνωση καθώς το Hubble δεν μπορεί να δει στη βάση της θύελλας πολύ καλά. Οτιδήποτε κάτω από την κορυφή των νεφών είναι αόρατο στα δεδομένα, αλλά αποτελεί ένα ενδιαφέρον κομμάτι του παζλ που μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι τροφοδοτεί τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα και πώς διατηρεί την ενέργειά της.
Οι αστρονόμοι παρατηρούν τη Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα από το 17ο αιώνα, με συνεχείς παρατηρήσεις από το 1878.
Εφόσον δε διαθέτουμε ένα κυνηγό θυελλών στο Δία, δεν μπορούμε να μετράμε συνεχόμενα τους ανέμους στο σημείο αυτό. Το Hubble είναι το μόνο τηλεσκόπιο που έχει την κάλυψη και την ανάλυση για να καταγράψει τους ανέμους του Δία με τέτοια λεπτομέρεια.
