Τα πουλιά που πετάνε για ώρες με τη βοήθεια του ανέμου, αλλά και ορισμένα ζώα που «πετάνε» σε μικρότερες αποστάσεις (π.χ. από δέντρο σε δέντρο), ανέκαθεν γοήτευαν τους ανθρώπους, οι οποίοι κάποια στιγμή εφηύραν τα ανεμόπτερα και τα αιωρόπτερα για να κάνουν κάτι παρόμοιο. Αλλά πότε διέσχισε τον αέρα το πρώτο θηλαστικό;
Επιστήμονες ανακάλυψαν στην Κίνα δύο απολιθώματα προγόνων των θηλαστικών, ηλικίας περίπου 160 εκατ. ετών, τα οποία είναι τα παλαιότερα που έχουν βρεθεί έως τώρα να έχουν την ικανότητα αιώρησης στον αέρα χάρη στις μεμβράνες δέρματος σαν φτερούγες που διέθεταν ανάμεσα στα άνω και στα κάτω άκρα τους.
Η ανακάλυψη φωτίζει την εξελικτική πορεία των αρχέγονων θηλαστικών, που είχαν βρει τρόπο να «γλιστράνε» στον αέρα, πιθανώς από το ένα δέντρο στο άλλο, όπου μάλλον περνούσαν ένα μεγάλο μέρος του χρόνου τους (καθώς στο έδαφος κυκλοφορούσαν και οι δεινόσαυροι…).
Τα δύο ζώα με τις ονομασίες Maiopatagium furculiferum και Vilevolodon diplomylos, που είχαν μακριά άκρα και μακριά δάχτυλα στα άνω και κάτω άκρα τους, είναι οι αρχαιότεροι γνωστοί αιωροπτεριστές στη μακρά ιστορία των θηλαστικών.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σικάγο και του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Πεκίνου, με επικεφαλής τον κινεζικής καταγωγής καθηγητή βιολογίας Ζε-Σι Λούο, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature».
«Αυτά τα θηλαστικά της Ιουρασικής περιόδου είναι πραγματικά τα πρώτα που αιωρήθηκαν. Με κάποιο τρόπο, είναι τα πρώτα θηλαστικά που απέκτησαν φτερούγες», δήλωσε ο Λούο.
Η ικανότητα αιωροπτέρησης είναι μια από τις πιο αξιοθαύμαστες εξελικτικές προσαρμογές των θηλαστικών, τα περισσότερα των οποίων ζουν στο έδαφος. Οι ιπτάμενοι σκίουροι και οι νυχτερίδες είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις θηλαστικών που «απογειώθηκαν» κάποια στιγμή.
Η ικανότητα να πηδάνε σε μεγάλες αποστάσεις από δέντρο σε δέντρο, επέτρεψε στα αρχαία θηλαστικά να βρίσκουν τροφή σε μέρη απρόσιτα για άλλα ζώα – και επιπλέον να προστατεύονται καλύτερα.
