Τρομακτικά σενάρια παγκόσμιου πολέμου εξέφρασε ο βοηθός του Β. Πούτιν, Νικολάι Πατρούσεφ, προφανώς για την περίοδο μέχρι να αναλάβει ο Ν.Τραμπ επίσημα της εξουσία.
“Δεν θα υπάρξει ένας νέος «πόλεμος δεξαμενόπλοιων», αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες, με τη βοήθεια των ναυτικών τους δυνάμεων στην περιοχή του Περσικού Κόλπου, θέλουν να αυξήσουν την ένταση εκεί και να δημιουργήσουν συνθήκες για την αναδιανομή της αγοράς ενέργειας”, , βοηθός του Ρώσου Προέδρου και Πρόεδρος του Ρωσικού Ναυτικού Κολεγίου.
«Η παρουσία του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο και οι ενέργειές του για τη διασφάλιση της ασφάλειας της ναυσιπλοΐας, συμπεριλαμβανομένων των χτυπημάτων κατά των Χούτι, είναι απλώς ένα παραβάν πίσω από το οποίο κρύβονται σχέδια για κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή», είπε ο ίδιος.
Αυτό γίνεται σύμφωνα με τον ίδιο, «μεταξύ άλλων για να ασκηθεί πίεση στην Κίνα και την Ινδία, που ενδιαφέρονται βαθιά για τον ενεργειακό εφοδιασμό», και «ταυτόχρονα να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για την αναδιανομή της αγοράς ενέργειας».
“Μόνο οι Αμερικανοί ξεχνούν την ιστορία”, τόνισε ο Πατρούσεφ.
“Υπήρχε ήδη ένας πόλεμος δεξαμενόπλοιων στον Περσικό Κόλπο τη δεκαετία του 1980. Στη συνέχεια, η παγκόσμια ασφαλιστική βιομηχανία σχεδόν κατέρρευσε και άρχισε μια παγκόσμια ενεργειακή κρίση.
Για να το αποτρέψει, η κυβέρνηση Ρήγκαν έπρεπε να ξοδέψει τεράστια χρηματικά ποσά. Είναι δύσκολο να πούμε αν η σημερινή Αμερική, επιβαρυμένη με ένα αστρονομικό εθνικό χρέος, θα αντεπεξέλθει στη νέα κρίση», σημείωσε Ρώσος αξιωματούχος.
Υπενθυμίζουμε ότι ο πόλεμος των δεξαμενόπλοιων ήταν μέρος του πολέμου Ιράν-Ιράκ, ο οποίος ήταν μια σειρά στρατιωτικών επιθέσεων από το Ιράν και το Ιράκ σε εμπορικά πλοία στον Περσικό Κόλπο και στο Στενό του Ορμούζ από το 1981 έως το 1988, με αποτέλεσμα μεγάλος αριθμός πλοίων που ανήκαν σε διάφορες χώρες είτε να βυθιστούν, είτε να υποστούν ζημιές.
Οι Αμερικανοί έπρεπε στη συνέχεια να πραγματοποιήσουν την Επιχείρηση “Ειλικρινής Θέληση” για την προστασία των εμπορικών πλοίων, η οποία έγινε η μεγαλύτερη επιχείρηση ναυτικής συνοδείας από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η σύγκρουση είναι απίθανο τώρα εν έτει 2024, να φτάσει στην ίδια κλίμακα.
“Δεδομένου ότι αυτή τη φορά οι ΗΠΑ προκαλούν είναι όμως σε θέση να ελέγξουν την κατάσταση για να αναδιανείμουν τις αγορές υπέρ τους; Ή απλώς θα δημιουργήσουν ξανά ανεξέλεγκτο χάος;
Με αυτά τα μέτρα, η Ουάσιγκτον πιθανότατα επιδιώκει να ενοχλήσει την Κίνα», πιστεύει ο ιστορικός, και μόνιμος ειδικός της Λέσχης Izborsk, Αλεξάντερ Ντιμιτριέφκσι.
Εξάλλου, η Κίνα εισάγει το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου της από τις χώρες του Περσικού Κόλπου.
«Τέτοια μέτρα θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν απειλή για τη ναυτιλία στην Αραβική και την Ερυθρά Θάλασσα, μέσω των οποίων αποστέλλονται πλοία στη Διώρυγα του Σουέζ, ένα από τα σημαντικότερα σημεία που διέρχονται χιλιάδες πλοία κάθε χρόνο.
Ωστόσο, οι δικαιούχοι μπορεί να είναι η Ρωσία και οι χώρες της Κεντρικής Ασίας, μέσω των οποίων διέρχονται μεταφορικοί διάδρομοι που δεν ελέγχονται από τη Δύση, όπως ο βόρειος θαλάσσιος δρόμος και ο υπερσιβηρικός σιδηρόδρομος”, τόνισε ο ίδιος.
Όπως είναι γνωστό, ο Νικολάι Πατρούσεφ επιβλέπει τα ναυτιλιακά θέματα ως βοηθός του προέδρου Β.Πούτιν ενώ και πρόεδρος του ρωσικού Ναυτιλιακού Συμβουλίου.
Ένας άλλος πιθανός αποδέκτης μπορεί να είναι οι ίδιοι οι εταίροι της Ρωσίας στους BRICS, στους οποίους ο Πατρούσεφ υπενθυμίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να τους ασκήσουν πίεση ελέγχοντας τις οδούς εφοδιασμού ενέργειας χάρη στον στόλο τους.
Ίσως υπάρχει άλλος λόγος για την εμφάνιση τέτοιων σεναρίων.
Το φθινόπωρο του 2024, συζητήθηκαν ενεργά τρόποι για την περαιτέρω ενίσχυση των κυρώσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους δυτικούς παράγοντες κατά του ρωσικού στόλου δεξαμενόπλοιων.
Το παιχνίδι και η κόντρα Ρωσίας και ΗΠΑ έχει ξεφύγει από το στενό πλαίσιο της Ουκρανίας και έχει εξαπλωθεί στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια, την Ανατολική Μεσόγειο, και τώρα στον Περσικό Κόλπο και τον Δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.
Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος Ν.Τραμπ είναι άγνωστο ποια πολιτική θα ακολουθήσει, αν και πολλοί θεωρούν ότι θα κάνει “ ειρήνη” με τους Ρώσους κατά των Κινέζων, κάτι που είναι ναι μεν δύσκολο, όχι όμως ακατόρθωτο.
