Αν έχεις επισκεφτεί κάποιο από τα χωριά του Μυλοπόταμου στο Ρέθυμνο της Κρήτης είναι σχεδόν δεδομένο ότι δοκίμασες (ενδεχομένως και υπό τον ήχο μιας μπαλωθιάς) τα ξακουστά εδέσματα της περιοχής.
Για να αρνηθείς στον ουρανίσκο σου τη γευστική εμπειρία του αντικριστού, του σύγκλινου ή του γαμοπίλαφου θα πρέπει είτε να είσαι vegan (που αν είσαι τέτοιος δεν έχεις λόγο να πας στην Κρήτη), είτε να προσέχεις σε εκνευριστικά σχολαστικό βαθμό τη διατροφή σου, απαγορεύοντας στον εαυτό σου έστω μία παρασπονδία (που μεταξύ μας και πάλι δεν έχεις σοβαρό λόγο να επισκεφτείς την Κρήτη…).
Όσοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία και αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι τα λιπαρά, ναι, πράγματι τέτοιου είδους λιχουδιές είναι taboo για το στομάχι τους. Η διατροφή των Μυλοποταμιτών είναι τίγκα στα ζωικά λιπαρά. Σε βαθμό που ο εξωτερικός παρατηρητής – επισκέπτης θα μπορούσε να αναρωτηθεί πώς γίνεται οι άνθρωποι αυτοί να μακροημερεύουν.
