Τα αυγά πλέον εκτός από εξαιρετική γεύση και θέση στην καθημερινότητά μας έχουν και τον δικό τους μαθηματικό τύπο.
Επιστήμονες με βάση Πανεπιστήμιο του Κεντ στην Αγγλία, με πρόσφατη δημοσίευσή τους στην επιστημονική επιθεώρηση Annals of the New York Academy of Sciences, παρουσίασαν τον μαθηματικό τύπο ο οποίος μπορεί να περιγράψει με ακρίβεια το σχήμα κάθε ξεχωριστού αυγού.
Η «μαγική» εξίσωση
Η μελέτη του συγκεκριμένου σχήματος αποτελεί μία πρόκληση για τους επιστήμονες εδώ και πολλά χρόνια, αφού το αυγό είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει ένα έμβρυο, αρκετά μικρό για να μπορέσει να βγει από το σώμα ενός οργανισμού και παράλληλα επιτρέπει την κατάλληλη διαμόρφωση ώστε να αντέχει σε πιέσεις. Όχι άδικα λοιπόν έχει χαρακτηριστεί ως το «τέλειο σχήμα»! Μέχρι πρότινος, για να χαρακτηρίσουν όλα τα σχήματα των αυγών, οι μαθηματικοί αναφέρονταν στη σφαίρα, το ελλειψοειδές, το ωοειδές ή ακόμη και το αχλαδόμορφο σχήμα, σχήματα δηλαδή τα οποία μπορούν να περιγραφούν με ακρίβεια χρησιμοποιώντας μαθηματικούς τύπους. Δεν υπήρχε όμως ένα σχήμα το οποίο να αφορά αποκλειστικά το σχήμα του αυγού. Οι ερευνητές τώρα ανέπτυξαν μία εξίσωση, η οποία εάν συνδυαστεί με τον μαθηματικό τύπο του ωοειδούς σχήματος, περιγράφει με ακρίβεια όλες τις πιθανές γεωμετρικές μορφές ενός αυγού. Αρκεί κανείς να προσθέσει στην εξίσωση τέσσερις παραμέτρους: μήκος και το πλάτος του αυγού, την απόκλιση από τον οριζόντιο άξονα και τη διάμετρο ενός συγκεκριμένου τεταρτημορίου του αυγού.
Πολύτιμη ανακάλυψη
Η ανακάλυψη του συγκεκριμένου μαθηματικού τύπου είναι πολύτιμη για τους βιολόγους ώστε αυτοί να κατανοήσουν περαιτέρω τον τρόπο με τον οποίο εξελίχθηκε το αυγό. Επιπλέον, ένα πεδίο στο οποίο ο μαθηματικός τύπος ενδέχεται να αποδειχθεί πολύτιμος είναι η μηχανική, αφού πλέον θα μπορούν να κατασκευαστούν λεπτά δοχεία τα οποία θα έχουν το σχήμα του αυγού που ενδεχομένως να είναι πιο ανθεκτικά από σφαιρικά δοχεία. «Ανυπομονούμε να δούμε την εφαρμογή αυτής της εξίσωσης σε όλους τους κλάδους, από την τέχνη μέχρι την τεχνολογία, από την αρχιτεκτονική μέχρι τη γεωργία», σημείωσε σε σχετικές δηλώσεις της η πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης Βαλερί Νάρουσιν, καταλήγοντας ότι «η ανακάλυψη αυτή αναδεικνύει για ποιον λόγο η συνεργασία ερευνητών από διαφορετικά επιστημονικά πεδία είναι σημαντική».
