Ο πόλεμος στη Συρία παίρνει δραματικές διαστάσεις για τον Άσαν και τον στρατό του, μετά την ομολογουμένως αναπάντεχα γρήγορη προέλαση των τουρκόφιλων τζιχατζιστών και την κατάληψη σειράς μεγάλων πόλεων της χώρας, όπως το  Ιντλίμπ, το Χαλέπι-τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας μετά την πρωτεύουσα Δαμασκό.

Η Τουρκία κατευθύνει τις επιχειρήσεις των τζιχατζιστών

Ωστόσο παρά τις δηλώσεις Ερντογάν για μη  συμμετοχή της χώρας του, είναι "ηλίου φαενότερο" ότι η Τουρκία είναι εκείνη η οποία εξοπλίζει-εκπαιδεύει και πληρώνει τους τζιχατζιστές μισθοφόρους, παρέχοντας  μάλιστα σε αυτούς πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο για την δύναμη-σύνθεση-διάταξη και κινήσεις του στρατού του Άσαντ, εξασφαλίζοντάς τους τακτικό πλεονέκτημα.

Σύμφωνα μάλιστα με τουρκικές πηγές, η Tουρκία φέρεται να παρακολουθεί κάθε τετραγωνικό χιλιόμετρο της επικράτειας της Συρίας, των παράκτιων υδάτων και του εναέριου χώρου χρησιμοποιώντας προηγμένα αερομεταφερόμενα και επίγεια ραντάρ

Στόχος των τουρκόφιλων τζιχατζιστών να ρίξουν τον Άσαντ και να φθάσουν στην Παλαιστίνη

Δεν κρύβουν άλλωστε οι "γείτονες" τον πραγματικό τους στόχο όταν λένε ότι  "Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Παλαιστίνη! Μόλις η Χομς ανακαταληφθεί από τον συριακό λαό, το μόνο εμπόδιο που στέκεται μπροστά στη συριακή αντιπολίτευση που υποστηρίζεται από την Τουρκία είναι το δολοφονικό σιιτικό καθεστώς του δικτάτοραΆσαντ στη Δαμασκό και οι Ρώσοι και Ιρανοί χορηγοί του.

Το  Ισραήλ θέλει έναν ελαφρά αποδυναμωμένο Άσαντ στην εξουσία

Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε ότι είναι πολύ πιθανή ακόμη και η ανατροπή του καθεστώτος του Άσαντ στη Συρία, γεγονός που θα αποτελέσει άσχημη εξέλιξη για το Ισραήλ, σύμφωνα με , το οποίο επισημαίνει μεταξύ άλλων:

Η ξαφνική αναζωπύρωση του συριακού εμφυλίου πολέμου έχει κάνει πολλούς Ισραηλινούς να κοιτάζουν προς τα βορειοανατολικά και να κάνουν την  ερώτηση, ποιον θα ήθελαν λιγότερο να δει το Ισραήλ εγκατεστημένο στα σύνορά του με τη Συρία;

Σιίτες τζιχαντιστές εξτρεμιστές που υποστηρίζονται από το Ιράν ή Σουνίτες τζιχαντιστές που υποστηρίζονται από την Τουρκία;

Εφόσον η απάντηση δεν είναι καμία από τις δύο, η προσέγγιση του Ισραήλ στις εξελίξεις στη Συρία θα είναι να μην εμπλακεί όσο δεν απειλούνται άμεσα ή άμεσα τα συμφέροντά του για την ασφάλεια.

Όπως είπε κάποτε ο Yitzhak Shamir κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ της δεκαετίας του 1980 ,όταν δύο από τους πιο σκληρούς εχθρούς του εβραϊκού κράτους αποδυνάμωναν ο ένας τον άλλον ,το Ισραήλ μπορούσε να «ευχηθεί και στις δύο πλευρές επιτυχία».

Την παρούσα χρονική περίοδο τρεις από τους μεγαλύτερους συμμάχους του Σύρου προέδρου Μπασάρ Άσαντ είναι σοβαρά αποδυναμωμένοι ή απασχολημένοι.

 Η Μόσχα "δεμένη" στην Ουκρανία και η Χεζμπολάχ και το Ιράν στο πιο αδύναμο σημείο τους εδώ και χρόνια λόγω της ισραηλινής επίθεσης.

Με τους τρεις συμμάχους του Άσαντ να απέχουν από αυτό που ήταν κάποτε, οι αντάρτες είδαν μια ευκαιρίακαι όρμησαν. Όχι τυχαία, χτύπησαν στις 27 Νοεμβρίου,την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε η εκεχειρία Χεζμπολάχ-Ισραήλ.

Το Ισραήλ συνετέλεσε άθελα προς τούτο, καθώς οι ενέργειές του στον Λίβανο και τη Συρία αποδυνάμωσαν σημαντικά δύο από τους βασικούς υποστηρικτές του Άσαντ - τη Χεζμπολάχ και το Ιράν - ωθώντας τους αντάρτες να χτυπήσουν.

Αλλά το Ισραήλ είναι μόνο ένας έμμεσος παράγοντας, που δεν συμμετέχει ενεργά στις μάχες που λαμβάνουν χώρα στο βόρειο τμήμα της Συρίας.

Ωστόσο, το Ισραήλ έχει συγκεκριμένα συμφέροντα στη Συρία, κυρίως για να αποδυναμώσει τον άξονα Ιράν-Συρίας-Χεζμπολάχ και να εμποδίσει το Ιράν να χρησιμοποιήσει τη Συρία, όπως έκανε στο παρελθόν, για να επανεξοπλίσει και να δημιουργήσει τη Χεζμπολάχ.

Επομένως, ένα αποδυναμωμένο συριακό καθεστώς υπό τον Άσαντ είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ. Αλλά εδώ είναι το θέμα, αφού το Ισραήλ θα ήθελε να δει τον Άσαντ να αποδυναμώνεται, αλλά όχι υπερβολικά και όχι να ανατρέπεται. Αυτό είναι το παράδοξο.

Έτσι η Συρία δεν θα είναι σε θέση για γενιές να αποτελεί αξιόπιστη απειλή για το Ισραήλ. Ο μακροχρόνιος εμφύλιος έχει βγάλει τη Συρία από τον κύκλο των χωρών που μπορούν να αποτελέσουν μια συμβατική απειλή.

Παρατηρήστε ότι στον τρέχοντα πόλεμο, ο Άσαντ δεν άνοιξε ένα πρόσθετο μέτωπο ενάντια στο εβραϊκό κράτος, μη θέλοντας να του δώσει κανένα πρόσχημα για να εκτινάξει τον συριακό στρατό.

Ο Ισραηλινός Στρατός έχει πλήξει περίπου 70 στόχους στη Συρία τον περασμένο χρόνο, αλλά αυτοί ήταν κατά κύριο λόγο πόροι του Ιράν και της Χεζμπολάχ, όχι περιουσιακά στοιχεία που ανήκουν στον συριακό στρατό.

Γιατί το Ισραήλ δεν θέλει να δει τον Άσαντ να χάνει την εξουσία;

Γιατί το Ισραήλ θα ήθελε να δει τη Δαμασκό να απομακρύνεται από το Ιράν και να στρέφετααι  προς τις μετριοπαθείς σουνιτικές χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Τους τελευταίους μήνες υπήρξε θετική κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, κίνηση που πιθανότατα θα σταματήσει τώρα, καθώς ο Άσαντ θα χρειαστεί περισσότερη  βοήθεια από το Ιράν.

Εάν, στο παρελθόν, η συμφωνία που προσφέρθηκε στον Άσαντ ήταν οικονομική βοήθεια από τις χώρες του Κόλπου με αντάλλαγμα την απομάκρυνση από τον κύκλο επιρροής του Ιράν, τώρα η Συρία έχει απεγνωσμένη ανάγκη από χερσαίες δυνάμεις, που μόνο το Ιράν ή οι πληρεξούσιοί του μπορούν  να προμηθεύσουν.

Όσον αφορά το γιατί το Ισραήλ δεν θα ήθελε να δει τον Άσαντ να ανατρέπεται, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει  τη Συρία σε χάος, κάτι που σπάνια είναι καλό για το Ισραήλ.

Στην Ιερουσαλήμ, γενικά, αρέσει η προβλεψιμότητα  και ο Άσαντ στη Συρία το παρέχει αυτό. Ενώ ο Άσαντ δεν είναι φίλος, το Ισραήλ τουλάχιστον ξέρει τι να περιμένει από αυτόν, τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει, τι θα κάνει και τι δεν θα κάνει.

Ένας νέος κυβερνήτης στη Δαμασκό των σουνιτών τζιχαντιστών θα ήταν απρόβλεπτος.

Ο Ερντογάν από την πλευρά του, βοήθησε τους τζιχατζιστές, αφού επιθυμεί από την πλευρά του να επανεγκαταστήσει στη βόρεια Συρία τους 3,5 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες που έφτασαν στη χώρα του από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, υπονομεύοντας περαιτέρω τις προσπάθειες των Κούρδων στην περιοχή.

Οι στόχοι του Ερντογάν

Αυτή η επίθεση των ανταρτών δίνει τώρα στον Ερντογάν πρόσθετο μοχλό ενάντια στον Άσαντ για να επιτευχθεί συμφωνία.

Επιπλέον, ο Ερντογάν ελπίζει ότι οι μάχες θα βοηθήσουν στον περιορισμό και ενδεχομένως στην εξάλειψη της απειλής που αντιλαμβάνεται από τις κουρδικές ομάδες στη βορειοανατολική Συρία, οι οποίες τουλάχιστον μέχρι να έρθει στην εξουσία ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στις 20 Ιανουαρίου ,έχουν την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Η επιτυχία των ανταρτών δίνει στον Ερντογάν αυξημένη μόχλευση και ενισχύει τη θέση του στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Συρίας.

Μεγάλος ηττημένος το Ιράν

Το Ιράν  μαζί με τον Άσαντ, είναι οι μεγαλύτεροι χαμένοι καθώς οι αντάρτες κερδίζουν έδαφος.

Η Τεχεράνη έχει επενδύσει δισεκατομμύρια στη Συρία από την αρχή του εμφυλίου πολέμου εκεί, βλέποντας τη χώρα ως κεντρική στις προσπάθειές της να περικυκλώσει το Ισραήλ με ένα «δακτύλιο πυρός» από πληρεξούσιους 

Το συμφέρον του Ιράν είναι σαφές: να διατηρήσει τη Συρία ως αγωγό όπλων προς τη Χεζμπολάχ και ως πλατφόρμα από την οποία μπορεί να παράγει όπλα για τη λιβανέζικη τρομοκρατική ομάδα και να ξαναχτίσει τον κύριο πληρεξούσιό της.

Αν πέσει ο Άσαντ, αυτός ο αγωγός χάνεται.

Τα Ρωσικά συμφέροντα στη Συρία

Η Ρωσία  από την πλευρά της παρενέβη ενεργά το 2015 στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας και με αυτόν τον τρόπο έγειρε τη ζυγαριά υπέρ του Άσαντ.

Η παρέμβαση της Μόσχας προήλθε από πολλά συμφέροντα που είναι τόσο σημαντικά για το Κρεμλίνο σήμερα όσο και τότε.

Το πρώτο είναι ότι μέσω της Συρίας, η Ρωσία είναι σε θέση να προβάλει ισχύ σε όλη τη Μέση Ανατολή και να καταπολεμήσει την επιρροή των ΗΠΑ στην περιοχή.

Ο Άσαντ έδωσε στη Ρωσία ένα πολυπόθητο λιμάνι  στη Μεσόγειο στο Ταρτούς, καθώς και μια αεροπορική βάση κοντά στη Λατάκια.

Οι συμφωνίες με τον Άσαντ θα επιτρέψουν στη Ρωσία να λειτουργεί το λιμάνι και την αεροπορική βάση για τον επόμενο μισό αιώνα, αν όχι περισσότερο.

Αυτό έχει στρατηγική σημασία για τη Μόσχα, γεγονός που εξηγεί γιατί, εν μέσω του πολέμου της με την Ουκρανία, την τελευταία εβδομάδα ανέλαβε βομβαρδισμούς εναντίον των ανταρτών στη βόρεια Συρία, προσπαθώντας να σταματήσει την προέλασή τους.

Άποψή μας είναι ότι αν τελικά οι τουρκόφιλοι τζιχατζιστές φθάσουν μέχρι την Δαμασκό, οπότε και η πτώση του Άσαντ θα είναι βέβαιη, το Ισραήλ θα καταστρέψει με αεροπορικές επιδρομές αποθήκες οπλισμού και πυρομαχικών του Σύριου μονάρχη για να μην πέσουν σε εχθρικά χέρια ,  θα  ενισχύσει  με  σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις του  τα υψώματα του Γκολάν, χωρίς να αποκλείεται ακόμη και εισβολή σε μικρό βάθος εντός  Συρίας, δημιουργώντας buffer -zone.