H τελετή παράδοσης 17 ταυτοποιηθέντων λειψάνων Ελλαδιτών πεσόντων κατά την περίοδο του 1964 και την τουρκική εισβολή του 1974, η οποία οργανώθηκε από την Προεδρία της Δημοκρατίας, έγινε την Παρασκευή στον Ιερό Ναό Της Του Θεού Σοφίας στη Λευκωσία. Αμέσως μετά, τα λείψανα των ηρώων, μεταφέρθηκαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους… Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, σε κάθε γωνιά της χώρας, που υποδέχθηκε τους ήρωες.
Νωρίς το πρωί έφτασαν στα Χανιά, στην 1η ΜΑΛ τα λείψανα του Έφεδρου Ανθυπασπιστή Καταδρομών Στέφανου Τζιλιβάκη για την απόδοση τιμών και έπειτα μεταφέρθηκαν με πομπή από το στρατόπεδο, με στάση αποχαιρετισμού στο σπίτι του. Εκεί όπου βρέθηκαν αρκετοί συγγενείς και φίλοι της οικογένειας που τον υποδέχτηκαν με φανερή την συγκίνηση τους, , ενώ ορισμένοι δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα δάκρια τους.
Ο πατέρας του Στέφανου έχει φύγει από την ζωή ήδη από το 2008, ενώ η μητέρα του απεβίωσε λίγα χρόνια αργότερα, το 2014. Στο σπίτι λοιπόν, τον υποδέχτηκαν ο αδερφός και η αδερφή του με τους λοιπούς συγγενείς. Χαρακτηριστική ήταν η στιγμή που μια συγγενής του άτυχου Τζιλιβάκη φώναξε πάνω από το φέρετρο του «Καλωσόρισες παλικάρι μου» πετώντας ροδοπέταλα.
Στη συνέχεια η πομπή αναχώρησε για τον Ιερό Ναό Άγιο Νικόλαου στο Μεϊντάνι,για την τέλεση της επιμνημόσυνης δέησης, εκεί όπου τον «υποδέχτηκαν» πολιτικοί , υψηλόβαθμα στελέχη του στρατού,άγημα της 1ης ΜΑΛ καθώς και μπάντα του ναυτικου. Αμέσως μετά, η πομπή αναχώρησε για το νεκροταφείο της Αγίας Φωτεινής. Ο Στέφανος Τζιλιβάκης ετάφη με στρατιωτικές τιμές, στον οικογενειακό τάφο της οικογένειας, εκεί όπου «συνάντησε» τους πολυαγαπημένους του γονείς μετά από 43 ολόκληρα χρόνια.
Με τιμές ήρωα κηδεύτηκε χθες στον οικογενειακό τάφο, δίπλα από τους γονείς του, ο Ιωάννης Παπαδόπουλος, που πριν 43 ολόκληρα χρόνια, στις 16 Αυγούστου 1974, θυσιάστηκε στην Κύπρο. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε μέσα σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη ατμόσφαιρα, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, στη γενέτειρά του στο Λάνθι, που είχε κατακλυστεί από πλήθος κόσμου για να τιμήσει τη μνήμη του. Η πομπή με το φέρετρο των λειψάνων του ξεκίνησε λίγη ώρα νωρίτερα από το πατρικό του σπίτι όπου έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τον συνόδευαν τα αδέλφια, του, οι συγγενείς, οι συγχωριανοί του, εκπρόσωποι του Στρατού και των τοπικών αρχών.
Την εξόδιο ακολουθία τέλεσε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ηλείας, Γερμανός, πλαισιωμένος από οχτώ ακόμα ιερείς, όπου μετά το τέλος της είπε για τον Γιάννη: «Σήμερα, κηδεύουμε τον ήρωα της πίστεως και της πατρίδας μας, Ιωάννη Παπαδόπουλο, στη γη που τον γέννησαν οι γονείς του, που μεγάλωσε και που πήγε ως ήρωας στρατιώτης για να πολεμήσει για την ελευθερία της Κύπρου. Γι’ αυτό αγαπητέ μας Γιάννη, πάντοτε θα σε θυμόμαστε και η μνήμη σου θα είναι αιωνία».
Ύστερα από τους επικήδειους λόγους, ακολούθησε η ταφή των λειψάνων με κάθε επισημότητα, όπως αρμόζει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Στρατιώτες της ΣΕΤΤΗΛ έψαλαν τον εθνικό ύμνο και ρίχνοντας βολές στον ουρανό προς τιμήν της μνήμης του. Στεφάνια προς τιμήν του κατέθεσαν μεταξύ άλλων ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Παναγιώτης Καμμένος και ο υφυπουργός Δημήτρης Βίτσας.
Στα τρεμάμενα χέρια του Γιώργου Κωνσταντακόπουλου, οι ανθυπολοχαγοί αφού χαιρετούν στρατιωτικά, παραδίδουν την Ελληνική και την Κυπριακή σημαία, με την οποία ήταν σκεπασμένη η οστεοθήκη του ήρωα αδελφού του έφεδρου Ανθυπαστιστή Ιωάννη που έπεσε μαχόμενος στην Κύπρο το 1974.
Ο κ.Γιώργος δακρύζει αλλά το βλέμμα του είναι γεμάτο περηφάνια. «Αθάνατος» φωνάζει κόσμος και το στρατιωτικό άγημα πυροβολεί στον αέρα. Ο κόσμος συγκινημένος χειροκροτά. Η οστεοθήκη κατεβαίνει σιγά-σιγά στον τάφο. Η γη της Βουπρασίας αγκαλιάζει τον ήρωά της, το παιδί της τον Ιωάννη Κωνσταντακόπουλο του Νικολάου και της Πατρούλας…
Aκόμη ένας ήρωας που πολέμησε κατά του Αττίλα στην Κύπρο το 1974 αιχμαλωτίστηκε και δολοφονήθηκε από τους Τούρκους, επέστρεψε ύστερα από 43 χρόνια, στον τόπο της καταγωγής του. Ο μικρός οικισμός Αγία Μαρίνα στο Νησί Βουπρασίας, τον υποδέχθηκε χθες το μεσημέρι.
Το τοπικό συμβούλιο του Νησίου, έχει αποφασίσει να δοθεί το όνομα του ήρωα σε δρόμο του χωριού ή σε πλατεία και επίσης να γίνει μια προτομή του.
Βασίλης Τριάντης εκ Σκαφιδωτή Πρέβεζας, αγνοούμενος στρατιώτης της κυπριακής τραγωδίας. Yπηρέτησε την πατρίδα με την Ελληνική Δύναμη της Κύπρου δίνοντας μάχη κατά του «Αττίλα»τον Αύγουστο του 1974, σε ηλικία 21 ετών. 18 Αυγούστου… τα άσχημα μαντάτα φέρνει στην οικογένεια του Βασίλη αντιπροσωπεία απο το τότε τάγμα της Εθνοφυλακής που μετέβη στο χωριό του για να ενημερώσει τους οικείους του ,πως ο Βασίλης Τριάντης ,χάθηκε στη μάχη το τριήμερο 14-16 Αυγούστου. Με τον Βασίλη Τριάντη, αγνοούμενο ξεκινά το επώδυνο κεφάλαιο στη ζωή της οικογένειάς του. Οι ελπίδες να τον ξαναδούν χάνονται μέρα με τη μέρα ενώ επιζών φαντάρος της ΕΛΔΥΚ απο την Πάργα γυρνώντας στο χωριό θα πει στους οικείους, πως είδε τον Βασίλη τραυματία κοντά στο στρατόπεδο της μάχης.
43 χρόνια πέρασαν και ο Βασίλης Τριάντης αγνούνταν. Πριν απο λίγες μέρες αγρότης εντοπίζει οστά κοντά στο στρατόπεδο που υπερασπίστηκε ο Βασίλης Τριάντης δίνοντας μάχη κατά του «Αττίλα» ως φαντάρος της ΕΛΔΥΚ τον Αύγουστο του 1974. Ακολουθεί η διαδικασία ταυτοποίησης ,που είναι και αυτή που δίνει την απάντηση για την τύχη του Βασίλη Τριάντη. 43 χρόνια μετά ο Βασίλης Τριάντης δεν είναι πλέον είναι αγνούμενος…
Τα οστά του Βασίλη Τριάντη έφτασαν στο Καναλάκι Πρέβεζας, στον τόπο όπου διαμένουν οι οικείοι του και αναπαύονται οι γονείς του, χθες το απόγευμα. Το φέρετρο καλυμμένο με την ελληνική και την κυπριακή σημαία εναποτέθηκε απο δύο αξιωματικούς του στρατού στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου. Σήμερα το πρωί στρατιωτικές, πολιτειακές Αρχές και όλοι οι κάτοικοι του χωριού ήταν εκεί, στην ξεχωριστή εκδήλωση για την απόδοση τιμών όπως αρμόζει σε ένα παλικάρι που θυσιάστηκε για την πατρίδα. Δύο αξιωματικοί του στρατού κρατώντας τη λειψανοθήκη μπήκαν στον Ιερό Ναό εν μέσω χειροκροτημάτων ,σε βαθιά συγκινησιακά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Ανάμεσά τους και επιζήσαντες συμπολεμιστές του Βασίλη που ήταν και εκείνοι που βίωναν τις σημερινές στιγμές σαν να μην έχει περάσει μια μέρα… Μέσα απο τη σημερινή εκδήλωση ξαναέζησαν με τον δικό τους τρόπο και σε απόλυτο βαθμό όλα εκείνα που δεν πρόκειται ποτέ τους να ξεχάσουν…
