Με νέα του ανάρτηση στο προφίλ του στο facebook επανέρχεται ο συγγραφέας Απόστολος Δοξιάδης στο ζήτημα της έκδοσης των Τούρκων αξιωματικών που έχουν ζητήσει άσυλο από την χώρα μας, μετά το πραξικόπημα κατά του Ταγίπ Ερντογάν τον περασμένο Ιούλιο. Ο κύριος Δοξιάδης επιχειρηματολογεί, όπως έκανε πρόσφατα και με άρθρο του στην αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal, γιατί η Ελλάδα δεν πρέπει να προχωρήσει στην έκδοση των ανθρώπων αυτών, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο στις αρχές της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης αλλά και στο δικαίωμα στην δίκαιη δίκη και, τελικά, στην ζωή.
Ο κύριος Δοξιάδης επισημαίνει ότι οι έλληνες δικαστές, όταν εκδίδουν τις αποφάσεις τους, «γράφουν πάνω-πάνω: «Στο όνομα του Ελληνικού Λαού»» και τους καλεί να τιμήσουν την ουσία αυτής της φράσης. Παραθέτει αναλυτικά την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες στην Τουρκία, με τις δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις χωρίς εντάλματα, τις «εκκαθαρίσεις» ακόμα και δικαστών, προκειμένου να εξασφαλιστεί από το καθεστώς Ερντογάν πως όσοι συλλαμβάνονται υπό αυτούς τους όρους τελικά θα καταδικαστούν, αλλά και στην επικείμενη επαναφορά της θανατικής ποινής, που έχει «υποσχεθεί» επανειλημμένως ο Τούρκος πρόεδρος.
Ο Απόστολος Δοξιάδης τέλος, παραθέτει επιχειρήματα για να καταδείξει πως οι οκτώ τούρκοι αξιωματικοί, η τύχη των οποίων θα κριθεί αύριο, 10 Ιανουαρίου, μεθαύριο 11 και στις 13 του μήνα, από τον Άρειο Πάγο (καθώς απορρίφθηκε το αίτημά τους για συνεκδίκαση), δεν πρόκειται να τύχουν «δίκαιης δίκης» στην πατρίδα τους: «Η «δίκαιη δίκη» μόνο ως μακάβριο ανέκδοτο μπορεί να συζητηθεί… Από τους αριθμούς που περιέχουν οι εκθέσεις των διεθνών οργανισμών κρατώ εδώ μονάχα έναν, όχι τον πιο αιματηρό: η μεγαλύτερη νομική ένωση της Ευρώπης, η Ένωση Νομικών και Δικηγορικών Συλλόγων, μας λέει ότι 3000 (ναι, τρεις χιλιάδες!) δικαστές έχουν συλληφθεί ή εκτοπιστεί τους τελευταίους μήνες στην Τουρκία. Ο λόγος είναι προφανής: το καθεστώς κρίνει ότι οι συνειδήσεις τους δεν είναι αρκετά εύκαμπτες, ότι δε θα βγάζουν τις αποφάσεις της αρεσκείας του».
Εξάλλου, τονίζει στο άρθρο του, «ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, σχολιάζοντας δημόσια το θέμα της έκδοσης των Οκτώ, όπου ζήτησε από την Ελλάδα, είπε επί λέξει, να εκδοθούν οι «προδότες». Με άλλα λόγια, την απόφαση του για τους Οκτώ που τόλμησαν να προσφύγουν στη χώρα μας για να βρουν το δίκιο τους, το καθεστώς Ερντογάν την έχει ήδη βγάλει. Σιγά μη φέρουν αντίρρηση οι δικαστές, αυτοί που δέχονται να δικάζουν ενώ 3000 συνάδελφοί τους είναι χωρίς αιτιολογία σε φυλακές και σε στρατόπεδα».
Ολόκληρη η ανάρτηση του Απόστολου Δοξιάδη:
ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ
Οι αποφάσεις των δικαστηρίων μας γράφουν πάνω-πάνω: «Στο όνομα του Ελληνικού Λαού». Στην καθημερινότητα των δικαστών και των δικηγόρων, που είναι κι αυτοί άνθρωποι που κάνουν μια δουλειά , τα λόγια αυτά καταντούν κατά κανόνα μια τυπική διατύπωση, μια φόρμουλα που από την πολλή χρήση είναι σχεδόν κενή περιεχόμενου, κάτι σα χαρτόσημο ή σφραγίδα.
Καμιά φορά όμως, σπάνια, σπανιότατα, τα λόγια αυτά παίρνουν ειδική σημασία. Όπως, ας πούμε, ετούτη τη βδομάδα, που έλαχε ο κλήρος σε κάποιους δικαστές, ελληνίδες και έλληνες πολίτες, ανθρώπους σαν κι εμάς, να πρέπει να αποφασίσουν για το θέμα της έκδοσης των οκτώ αξιωματικών ικετών στην Τουρκία .
Οι δικαστές δε θα χρειαστεί να κρίνουν αν οι άνθρωποι των οποίων το καθεστώς Ερντογάν ζητά την έκδοση διέπραξαν κάποιο αδίκημα, αν ενήργησαν με τη βούλησή τους, αν είναι θύματα μιας τραγικής περίστασης, αν κάποιοι τους έμπλεξαν, άθελά τους. Γιατί για να φτάσουν να τα κρίνουν αυτά, οι δικαστές θα πρέπει πρώτα, σύμφωνα με το νόμο, να έχουν απαντήσει σε κάτι άλλο. Κι αν η απάντηση σε αυτό το άλλο είναι αρνητική, το ζήτημα των πειστηρίων της ενοχής δε θα εξεταστεί καν. Ετούτο θα είναι το πρώτο, το καίριο ερώτημά τους: στη χώρα που ζητά την έκδοσή των Οκτώ θα γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα τους, και πάνω από όλα το ιερό σε μια δημοκρατία δικαίωμα του κατηγορούμενου στη δίκαιη δίκη; Που πάει να πει, θα έχουν οι νεαροί αξιωματικοί δικηγόρους ανεξάρτητους κι ευσυνείδητους; Θα επικοινωνούν ελεύθερα μαζί τους; Οι δικαστές που θα τους κρίνουν θα έχουν την προστασία της πολιτείας για να λειτουργήσει η συνείδησή τους ελεύθερα; Και βέβαια θα εξεταστούν και κάποια ακόμη σχετικά, που τα θεωρούμε στις δημοκρατίες αυτονόητα. Αλλά δυστυχώς σε χώρες με αυταρχικές εκτροπές δεν είναι: μέχρι τη δίκη τους, θα αφήνουν τους κατηγορουμένους να κοιμούνται, να τρώνε, να έχουν ιατρική περίθαλψη; Και πάνω από όλα: θα τους υποβάλλουν σε βασανιστήρια, ψυχικά και σωματικά;
Την απάντηση σε αυτά το πρώτο, το κύριο ερώτημα, την έχουν ήδη δώσει οι πιο έγκυροι φορείς, με πρώτο τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, και έπειτα τη Διεθνή Αμνηστεία, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τη Διεθνή Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως και την έχουν βεβαιώσει δεκάδες έγκυροι δημοσιογράφοι του Διεθνούς Τύπου, που έχουν ερευνήσει τα θέματα αυτά επί τόπου. Όλοι τους βεβαιώνουν ότι τους τελευταίους μήνες οι συλλήψεις στην Τουρκία είναι δεκάδες χιλιάδες, χωρίς εντάλματα φυσικά, ότι υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις βασανιστηρίων, και άλλες τόσες εξαφανίσεων και ανεξήγητων θανάτων. Και φυσικά η «δίκαιη δίκη» μόνο ως μακάβριο ανέκδοτο μπορεί να συζητηθεί.
Από τους αριθμούς που περιέχουν οι εκθέσεις των διεθνών οργανισμών κρατώ εδώ μονάχα έναν, όχι τον πιο αιματηρό: η μεγαλύτερη νομική ένωση της Ευρώπης, η Ένωση Νομικών και Δικηγορικών Συλλόγων, μας λέει ότι 3000 (ναι, τρεις χιλιάδες!) δικαστές έχουν συλληφθεί ή εκτοπιστεί τους τελευταίους μήνες στην Τουρκία. Ο λόγος είναι προφανής: το καθεστώς κρίνει ότι οι συνειδήσεις τους δεν είναι αρκετά εύκαμπτες, ότι δε θα βγάζουν τις αποφάσεις της αρεσκείας του.
Και κρατώ κι ένα μονάχα γεγονός, από τα όσα συμβαίνουν στην πολύπαθη χώρα: ο Ερντογάν αποφάσισε ότι θα επαναφέρει την θανατική ποινή, με νόμο. Το λέει από το καλοκαίρι, αλλά το επανέλαβε, με μεγάλη σιγουριά, τον Δεκέμβριο, σε χιλιάδες οπαδούς του που ούρλιαζαν: «Στη Βουλή δε θέλουμε σκυλιά, θέλουμε θανατική ποινή!». Ο Ερντογάν τους διαβεβαίωσε ότι το αίτημά τους θα ικανοποιηθεί, και μάλιστα η θανατική ποινή θα ισχύσει και για τους πραξικοπηματίες. Η απόπειρα πραξικοπήματος βέβαια έγινε—όπως, και αν έγινε τελικά—τον Ιούλιο. Έτσι, εφαρμόζοντας τη θανατική ποινή για όσους θεωρεί ο Ερντογάν «πραξικοπηματίες», θα εφαρμόσει ένα νόμο με αναδρομική ισχύ, πράγμα που το απαγορεύει ρητά και απόλυτα η Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Αλλά αυτό δε φαίνεται να ενοχλεί τον Ερντογάν. Την αναδρομική εφαρμογή νόμου την απαγορεύει επίσης το άρθρο 38 του Συντάγματος της Τουρκίας. Αλλά ούτε αυτό τον πειράζει τον Ερντογάν, αφού το Σύνταγμα θα το αλλάξει, είπε, την άνοιξη, και θα το κάνει της αρεσκείας του.
Αν οι ελληνίδες και έλληνες δικαστές αποφασίσουν να εκδώσουν τους Οκτώ στην Τουρκία, και αν οι νέοι αυτοί άνδρες δε λιντσαριστούν μέχρι θανάτου από «εξαγριωμένους πολίτες» φτάνοντας στο αεροδρόμιο, κι αν δε πεθάνουν από τα βασανιστήρια στα μπουντρούμια των ανακρίσεων, κι αν δεν καταλήξουν από τη μυστηριώδη νόσο που έχει ως τώρα δηλωμένα σκοτώσει, αιφνιδίως, στα κελιά τους, εικοσιδύο ανθρώπους, τότε θα πάνε στα δικαστήρια και θα δικαστούν. Και φυσικά θα καταδικαστούν. Για προδοσία.
Που το ξέρω; Μα δεν είναι μυστικό: το είπε ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, σχολιάζοντας δημόσια το θέμα της έκδοσης των Οκτώ, όπου ζήτησε από την Ελλάδα, επί λέξει, να εκδοθούν οι «προδότες». Με άλλα λόγια, την απόφαση του για τους Οκτώ που τόλμησαν να προσφύγουν στη χώρα μας για να βρουν το δίκιο τους, το καθεστώς Ερντογάν την έχει ήδη βγάλει. Σιγά μη φέρουν αντίρρηση οι δικαστές, αυτοί που δέχονται να δικάζουν ενώ 3000 συνάδελφοί τους είναι χωρίς αιτιολογία σε φυλακές και σε στρατόπεδα.
Έτσι λοιπόν: αν οι οκτώ αξιωματικοί έχουν επιζήσει ως την άνοιξη, τότε που ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γης χορτάρι, όταν θα ψηφίσει ο Ερντογάν το νέο του Σύνταγμα και θα επαναφέρει, με δόξες και τιμές, τη θανατική ποινή, οι προδότες θα τιμωρηθούν όπως το θέλει εκείνος. Θα εκτελεστούν.
Αυτά τα λίγα είναι καλό να τα θυμούνται οι δικαστές μας, οι συμπολίτες μας, που θα κρίνουν αυτή τη βδομάδα το ζήτημα της έκδοσης των Οκτώ. Και να θυμούνται και κάτι ακόμη: ότι στην χώρα μας η θανατική ποινή καταργήθηκε με νόμο το 1993, που έγινε μέρος του Συντάγματος το 2001. Άρα κανείς δεν έχει το δικαίωμα στην Ελλάδα του 2016 να στέλνει ανθρώπους στο θάνατο. Καμία νόμιμη εξουσία. Καμία εξουσία, δηλαδή, που πηγάζει από τον Λαό.
Κι έτσι, πριν βάλουν την υπογραφή τους στην όποια απόφαση καταλήξουν για την έκδοση των Οκτώ, ας ξανακοιτάξουν οι δικαστές μας εκείνα τα τυπικά λόγια,πάνω-πάνω στη σελίδα της απόφασης: «Στο όνομα του Ελληνικού Λαού».
