Όταν παίρνουμε στα χέρια μας κάτι με διάθεση εγωιστικής κατοχής, αυτόματα το απομακρύνουμε από την περιοχή της αγάπης.
Βέβαια, αυτό γίνεται δικό μας, η αγάπη όμως χάνεται. Να λοιπόν, γιατί μόνο εκείνοι που όλα τα εγκαταλείπουν καταλαβαίνουν την αληθινή, την ολοκληρωτική πνευματική φτώχεια και κατέχουν την αγάπη του Θεού που εκφράζεται μέσα απ’ όλα τα δώρα Του.
Ένας από τους Θεολόγους μας λέει: «Όλες οι τροφές σ’ αυτόν τον κόσμο είναι θεϊκή αγάπη που καταναλώνεται». Και έχει απόλυτο δίκαιο, νομίζω. Τη στιγμή που προσπαθούμε να πλουτίσουμε, κρατώντας τα πλούτη μας ασφαλισμένα στα κλειστά χέρια μας, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, τα χάνουμε όλα. Γιατί όταν δεν κρατάμε τίποτε στα χέρια μας, όταν, δηλαδή, τα χέρια μας είναι άδεια, μπορούμε να κινηθούμε ελεύθερα…να πάρουμε, να δώσουμε, να κάνουμε οτιδήποτε επιθυμούμε.
Αυτή είναι η Βασιλεία του Θεού: το αίσθημα, δηλαδή, ότι είμαστε ελεύθεροι από κάθε κατοχή, από κάθε απόκτηση αγαθών. Και αυτή η ελευθερία, μας τοποθετεί σε μία σχέση όπου καθετί είναι αγάπη-ανθρώπινη αγάπη και αγάπη θεϊκή.
από το βιβλίο: Μάθε να προσεύχεσαι – εκδ. Η Έλαφος
πηγή: imverias.blogspot.gr
