Για την επιστροφή του Ράδιο Αρβύλα στην τηλεόραση και για πολλά άλλα μίλησε ο Αντώνης Κανάκης σε συνέντευξη που παραχώρησε.
Ήταν ξημερώματα της 5ης Ιουνίου 2018, όταν ο Αντώνης Κανάκης και το Ράδιο Αρβύλα έριχναν αυλαία και ανανέωναν το ραντεβού τους με τους τηλεθεατές για την επόμενη σεζόν. Έχουν περάσει οκτώ μήνες από τότε, μεσολάβησε το “διαζύγιο” με τον ΑΝΤ1, ωστόσο, πλέον όλα είναι έτοιμα για την επιστροφή του γνωστού παρουσιαστή και της… παρέας του στους τηλεοπτικούς μας δέκτες.
Το Ράδιο Αρβύλα κάνει πρεμιέρα αύριο Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου στον ΣΚΑΙ, με τον Αντώνη Κανάκη να δίνει συνέντευξη στο “ΒΗΜΑ πολιτισμός” και τον Κοσμά Βίδο και να εξηγεί πως πρόκειται για μια σημαντική αλλαγή, που προκαλεί ανησυχίες, ωστόσο, δηλώνει αισιόδοξος.
Επιστρέφετε ως η μοναδική σατιρική εκπομπή της τηλεόρασης. Κάποτε είχαμε πολλές, πώς φτάσαμε εδώ;
Είναι δύσκολο είδος η σάτιρα και γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν καλείται να λειτουργήσει με τηλεοπτικούς κώδικες και να παράγει υλικό σε εβδομαδιαία βάση. Προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου το γεγονός ότι το Ράδιο Αρβύλα αυτή τη στιγμή έχει απομείνει ως η μοναδική σατιρική εκπομπή. Ίσως για άλλους να ήταν κολακευτικό, για μένα είναι ανησυχητικό. Θέλω να υπάρχουν και άλλες σατιρικές εκπομπές. Ελπίζω ότι αυτό θα συμβεί κάποια στιγμή.
Πώς αισθάνεστε σε ένα νέο εργασιακό περιβάλλον μετά το “διαζύγιο” με τον ΑΝΤ1; Έχετε κάποιους φόβους;
Το εργασιακό περιβάλλον γεωγραφικό δεν αλλάζει στην περίπτωσή μας, αφού είμαστε μια αυτόνομη παραγωγή, η οποία εξελίσσεται στη Θεσσαλονίκη. Η αλλαγή αυτή είναι σημαντική ακριβώς γιατί συμβαίνει ύστερα από 21 χρόνια και αναμφισβήτητα προκαλεί κάποιες ανησυχίες, αλλά είμαι αισιόδοξος. Τα πρώτα δείγματα επικοινωνίας και ανθρώπων είναι πολύ θετικά.
Ποια είναι τα όρια της σάτιρας;
Αποκλειστικά και μόνο τα όρια του δημιουργού της πιστεύω. Όμως ακόμα και αυτά καλό είναι να προκαλούνται που και που.
Ποιο είναι το μυστικό μιας παρέας που συνεργάζεται; Είναι τόσο αρμονική αυτή η συνεργασία όσο φαίνεται;
Ποτέ δεν είναι όλα τόσο αρμονικά, όμως, στην περίπτωσή μας τα πράγματα θαρρώ ότι είναι πιο αρμονικά από οπουδήποτε. Με δεδομένα μάλιστα τα πολλά χρόνια και την ένταση που πολλές φορές συνεπάγεται η δουλειά μας, είναι ίσως εντυπωσιακά αρμονικά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην παρέα μπροστά από τις κάμερες, αλλά και στην ομάδα πίσω από τις κάμερες. Μυστικό δεν ξέρω αν υπάρχει, παρά μόνο άνθρωποι κανονικοί, προσγειωμένοι, που αγαπάνε αυτό που κάνουν.
