Πλαστήκαμε για να μην είμαστε μονάχοι. Πλαστήκαμε για να αγαπάμε, όχι για να μισούμε. Πλαστήκαμε για να μοιραζόμαστε τους θησαυρούς μας. Ένας θησαυρός ήταν, είναι κι εκείνος. Γείτονάς μας. Παπάς. Εφημέριος στη Νεραντζιώτισσα. Το θησαυρό που είχε, το Χριστό, Τον μοιραζόταν. Γιατί άλλο θησαυρό δεν είχε. Η καρδιά του έβλεπε στο Χριστό, όχι στο μαμωνά. Άνθρωπος της προσευχής και της ελεημοσύνης. Κρυφά από τα μάτια και τον έπαινο των ανθρώπων ο π. Αθανάσιος Χαμακιώτης διακονούσε τους πονεμένους συνανθρώπους του.
Έγινε η ανάπαυση και η παρηγοριά και των φυματικών του Αμαρουσίου και των Μελισσίων που ζούσαν αφημένοι μέσα στο δάσος σε παράγκες, περιμένοντας μόνο το θάνατο. Ο πατήρ Αθανάσιος διανύοντας μια μεγάλη απόσταση έφτανε κατάκοπος για να μοιράσει τρόφιμα, να παρηγορήσει, να ενδυναμώσει. Φεύγοντας έπαιρνε μαζί του τα ματωμένα από τις αιμοπτύσεις ρούχα τους, τα έπλενε τη νύχτα στη σκάφη, τα σιδέρωνε μόνος του και την άλλη μέρα ξαναέκανε το ίδιο δρομολόγιο.
Άλλοτε, διαβάζουμε στο συγκινητικό βίο του που έφερε στο φως η αγάπη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Αργολίδος κ.κ. Νεκταρίου, διακόνησε μια ηλικιωμένη γυναίκα, παράλυτη. Όταν βράδιαζε, έπαιρνε το ραβδί του και ξεκινούσε για το σπίτι της παράλυτης. Σκούπιζε, καθάριζε, τακτοποιούσε το σπίτι, μαγείρευε και, όταν τελείωνε, επέστρεφε στο κελί του έχοντας μαζί και τα άπλυτα ρούχα. Τα έπλενε, τα σιδέρωνε και την επόμενη ημέρα, τα επέστρεφε. Ο γέροντας έδωσε αυστηρή εντολή στην παράλυτη να μην το πει σε κανέναν. Το ίδιο είπε και στα πνευματικά του παιδιά που παραφύλαξαν και είδαν το μυστικό θυσιαστικό έργο του. Αξίζει να διαβάσει κανείς όλο το βίο του πνευματοφόρου πατέρα Αθανασίου .Θα αντλήσει δύναμη για να συνεχίσει το δικό του αγώνα.
Αξιωθήκαμε και εμείς να πάμε να προσκυνήσουμε στον τάφο του. Μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, ιερείς, γονείς και κατηχητές της ενορίας του Αγ. Παντελεήμονος Πεύκης, εκατό άτομα περίπου βρεθήκαμε στο Ιερό Ησυχαστήριο Παναγίας Φανερωμένης Ροδοπόλεως το Σάββατο 13-05-2017. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, σαν μας άνοιξαν οι φιλόξενες μοναχές το κελί του, όπου μέσα βρίσκονται τα άγια λείψανά του αισθανθήκαμε έντονα την ΕΥΩΔΙΑ ΤΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ. Η μαρτυρία μας είναι αληθινή. Ευχαριστούμε τον Τριαδικό Θεό και γι’ αυτό το δώρο.
Παρακαλούμε να κοινοποιήσετε αυτή τη μαρτυρία, ώστε να μπορέσουμε κι εμείς να μοιραστούμε αυτό το θησαυρό με όλους τους συνανθρώπους μας.
Με τιμή
Καπλάνη Ειρήνη
Εκπαιδευτικός 2ου Λυκείου Πεύκης
