Η γλυκαγόνη, μια ορμόνη περισσότερο γνωστή για την ιδιότητά της να αυξάνει τη συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα, φαίνεται ότι παίζει επίσης βασικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας των νεφρών. Όταν ερευνητές από το UT Southwestern Medical Center αφαίρεσαν τους υποδοχείς αυτής της ορμόνης από τους νεφρούς ποντικών, τα ζώα εμφάνισαν συμπτώματα αντίστοιχα της χρόνιας νεφρικής νόσου (ΧΝΝ), συμφωνα με το
Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν στο , ρίχνουν φως στις φυσιολογικές λειτουργίες της γλυκαγόνης και παρέχουν νέες πληροφορίες για τη χρόνια νεφρική νόσο, μια ασθένεια που επηρεάζει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Διαβήτη και Πεπτικών και Νεφρικών Νοσημάτων.
ΗΠΑ: Γυναίκα στη Φλόριντα δώρισε το νεφρό της σε άγνωστο και γνώρισε την αγάπη- Μια συγκινητική ιστορία με φόντο το κρεβάτι του χειρουργείου
«Η μελέτη εντοπίζει σημαντικές προστατευτικές επιδράσεις της γλυκαγόνης για την υγεία των νεφρών και τη φυσιολογική συστηματική μεταβολική ευεξία ολόκληρου του οργανισμού», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Philipp Scherer, Ph.D., καθηγητής Εσωτερικής Ιατρικής και Κυτταρικής Βιολογίας και διευθυντής του Κέντρου Touchstone για την Έρευνα του Διαβήτη του UTSW.
Η γλυκαγόνη παράγεται από τα παγκρεατικά κύτταρα όταν το σάκχαρο στο αίμα πέφτει κάτω από ένα ορισμένο όριο. Αυτή η ορμόνη ταξιδεύει, μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, στους υποδοχείς των ηπατικών κυττάρων, προτρέποντας το ήπαρ να παράξει γλυκόζη, που τροφοδοτεί τα κύτταρα ολόκληρου του σώματος. Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι και οι νεφροί φέρουν υποδοχείς γλυκαγόνης, ο ρόλος των οποίων ωστόσο παρέμενε σχετικά ασαφής, εξήγησε ο δρ. Scherer.
Για να κατανοήσουν καλύτερα τη λειτουργία αυτών των υποδοχέων γλυκαγόνης που εδράζονται στους νεφρούς, ο δρ. Scherer και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν γενετικές τεχνικές για να εξαλείψουν τους υποδοχείς σε ποντίκια και τα συνέκριναν με ποντίκια χωρίς γενετικούς χειρισμούς και άλλα με υποδοχείς γλυκαγόνης, που είχαν διαγραφεί στο ήπαρ.
Τα ποντίκια που στερούνταν υποδοχείς γλυκαγόνης στους νεφρούς εμφάνισαν νεφρικές παθολογίες όπως φλεγμονή, ουλές και εναποθέσεις λιπιδίων, παρόμοιες με αυτές που παρατηρούνται στη λιπώδη ηπατική νόσο, καθώς και υψηλή αρτηριακή πίεση και άλλες νεφρικές βλάβες. Παρουσίασαν, επίσης, τροποποιημένη γονιδιακή δραστηριότητα, που σχετίζεται με τα επίπεδα ενέργειας και οξειδωτικού στρες.
Αυτές οι επιδράσεις αντανακλούσαν μια σειρά από ελλείψεις, που προέκυπταν εξαιτίας της δυσλειτουργίας των νεφρών και επηρέαζαν ολόκληρο το σώμα, όπως η δυσλειτουργία της ρύθμισης του αζώτου, προβλήματα στη διατήρηση της ισορροπίας νερού – ηλεκτρολυτών και καρδιακά προβλήματα.
Αυτά τα προβλήματα μιμούνται σε μεγάλο βαθμό εκείνα των ασθενών με χρόνια νεφρική νόσο, σημείωσε ο May-Yun Wang, Ph.D., επίκουρος καθηγητής Εσωτερικής Ιατρικής και πρώτος συντάκτης της μελέτης. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με χρόνια νεφρική νόσο έχουν λιγότερους υποδοχείς γλυκαγόνης στους νεφρούς, αν και δεν είναι σαφές αν αυτή η μείωση προηγείται της παθολογίας των νεφρών ή προκύπτει από αυτήν. Αυτό το ερώτημα αποτελεί θέμα για μελλοντική έρευνα, δήλωσε ο δρ. Wang.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι τα νεότερα φάρμακα, που βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο κλινικών δοκιμών για τη θεραπεία της παχυσαρκίας και του διαβήτη, ενσωματώνουν γλυκαγόνη, μια στρατηγική που έχει βρεθεί ότι βοηθά στην απώλεια βάρους και θα μπορούσε επίσης να ωφελήσει απροσδόκητα τους ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο.
«Αυτά τα φάρμακα παρουσιάζουν ήδη βελτιώσεις στην υγεία των νεφρών σε κλινικές δοκιμές και τα ευρήματά μας παρέχουν μια εξήγηση για το γιατί συμβαίνει αυτό», δήλωσε ο δρ. Scherer.
