Στην μέση της Σιβηρίας, υπάρχει μια πόλη που λέγεται Mirny, με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τις 37 χιλιάδες. Και αυτή η περιοχή δεν θα μπορούσε να τραβήξει την προσοχή αν δεν υπήρχε σε αυτή μια τρύπα με βάθος που ξεπερνά τα 500 μέτρα και τα 800 μέτρα σε διάμετρο.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ορυχείο διαμαντιών, μια τρύπα η οποία μπορεί να ρουφήξει στα έγκατα της γης οτιδήποτε πετάξει από πάνω της. Ακόμα και ελικόπτερα.
Από το τέλος του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, οι γεωλόγοι άρχισαν να ψάχνουν με έντονους ρυθμούς για διαμάντια. Το 1957, ο Στάλιν έδωσε εντολή να δημιουργηθεί ένα ορυχείο στο Mirny, όπου είχε εντοπιστεί μεγάλη ποσότητα των πολύτιμων λίθων.
Η κατασκευή του ορυχείου έβγαλε προβλήματα. Το έδαφος ήταν σκληρό και η θερμοκρασία της Σιβηρίας δεν ήταν καλός συνεργάτης. Όμως οι Σοβιετικοί επέμειναν και τρία χρόνια αργότερα, το ορυχείο ήταν έτοιμο να δουλέψει. Την δεκαετία του ’60 μόνο, τουλάχιστον 10 εκατομμύρια καράτια διαμαντιών «έβγαιναν» από το ορυχείο του Mirny κάθε χρόνο. Οι ποσότητες των διαμαντιών ήταν τόσο μεγάλες που προκάλεσαν απορίες. Κάποιοι ανησύχησαν ότι η τιμή των διαμαντιών μπορούσε να πέσει.
Εξελίχθηκε σε μια από της μεγαλύτερες τρύπες που φτιάχτηκαν ποτέ από άνθρωπο. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, η πορεία του ορυχείου παρέμεινε ένα καλά κρυμμένο μυστήριο. Τα δισεκατομμύρια δολάρια των κερδών και η μηδαμινή πρόσβαση σε αυτό, ενέτειναν το μυστήριο του.
Οι εργασίες συνεχίστηκαν και μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και σταμάτησαν το 2004. Πλέον, μια τεράστια ανοιχτή τρύπα παραμένει εγκαταλελειμμένη. Ωστόσο, απαγορεύεται οποιαδήποτε πτήση από πάνω της, αφού το βάθος της μπορεί να «ρουφήξει» ελικόπτερα. Κι αυτό γιατί όταν ο κρύος αέρας συναντά τον ζεστό αέρα που έρχεται από τα βάθη του ορυχείου, δημιουργείται μια δίνη. Ελικόπτερα αλλά και μικρά αεροσκάφη μπορούν να καταλήξουν έτσι στον πάτο της τρύπας.
Έχουν αναφερθεί άλλωστε πολλά τέτοια περιστατικά. Αν και έχουν υπάρξει αρκετά σχέδια για αξιοποίηση της, τίποτα ακόμα δεν έχει γίνει στην πράξη. Η τρύπα παραμένει ένα μυστήριο, με πλούσια ιστορία.
