Μετά από ανάπαυση πέντε λεπτών, ο ζωγράφος και πνευματιστής Αποστολίδης επανέφερε τον Στέλιο Γραβαρία σε βαθύ ύπνο υποβολής και τον συνέδεσε με το καθοδηγητικό πνεύμα του πνευματιστικού του κύκλου.-Τώρα, Στέλιο, θα πας πάλι στο στοιχειωμένο σπίτι, στον συνοικισμό του Συγγρού, θα μπεις μέσα στην κουζίνα και θα μας περιγράψεις τα πάντα λεπτομερώς. Είσαι στην κουζίνα;-Είμαι.-Τι βλέπεις μπροστά σου;-Βλέπω το ξανθό κορίτσι. Έρχεται κοντά μου. Είναι καλό πνεύμα. Μονάχα που είναι θλιμμένη. Μου λέει για το παιδί της χήρας, που σκοτώθηκε από αυτοκίνητο στην Ελευσίνα.-Ρώτησέ την γιατί εμφανίζεται σ’ αυτό το σπίτι;-Μου δείχνει την κουζίνα. Αίμα, αίμα παντού… Η ιστορία, εδώ στην κουζίνα… Η ιστορία… Να, εδώ αντίκρυ στέκεται…-Ρώτησέ την να σου πει πώς βρέθηκε εκεί μέσα;-Εδώ μέσα βρίσκεται επτά χρόνια…-Μα, πώς;-Θαμμένη… Εδώ μέσα…-Πες μας, Στέλιο, πώς την έθαψαν, πώς πέθανε;Μετά από μια ατελεύτητη σιωπή, όπου η αγωνία είχε κατακυριεύσει τους πάντες, ο υπνωτισμένος νεαρός ψέλλισε:-Είναι κοντά δυο χρόνια που εμφανίζεται σε τούτο το σπίτι.-Είπες, όμως, προηγουμένως, ότι βρίσκεται εκεί μέσα επτά χρόνια;-Ναι, πριν γίνει ο συνοικισμός. Τη σκότωσαν σε τούτο το μέρος και την έθαψαν εδώ. Ένας ψηλός, μελαχρινός άντρας… Την αγαπούσε πολύ. Αλλά μπήκε στη μέση ένας άλλος άντρας, κοντός… Κι ο ψηλός τη σκότωσε κι ας την αγαπούσε…-Πού είναι τώρα αυτός;-Μακριά… Πολύ μακριά από δω…-Ρώτησέ την αν επιθυμεί να τον βρούμε για να τιμωρηθεί.-Λέει η κόρη: “Όποιος αγαπά, συγχωρεί…”Ο Στέλιος αποδείχτηκε εξαιρετικό διάμεσο. Δεν τους αποκάλυψε μόνο την πλήρη ιστορία, αλλά και το ονοματεπώνυμο και τον τόπο γέννησης της ξανθής κόρης.Συνεχίζεται…Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 27/03/1928…
