Την επομένη, ο δημοσιογράφος της “ΒΡΑΔΥΝΗΣ” συνάντησε τον Πρόεδρο της Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, Άγγελο Τανάγρα, ο οποίος δήλωσε σχετικά με την περίπτωση του Στέλιο Γραβαρία και το γαλάζιο φως που ανεφάνη:-Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες παρατηρήθηκαν φωτεινά σημάδια εκπεμπόμενα από το μέντιουμ, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί πως τις περισσότερες φορές, όχι όλες πάντως, οφείλονταν σε απάτη.Ως προς το ενδεχόμενο της ίασης του νεαρού μετά την πνευματιστική συνεδρίαση, ο Άγγελος Τανάγρας τόνισε:-Μπορεί πράγματι να γίνει καλά. Τούτο, όμως, θα οφείλεται στην υποβολή, της οποίας η θεραπευτική δύναμη είναι γνωστή.Ωστόσο, την Τετάρτη το απόγευμα, στις 21 Μαρτίου του 1928, ο δημοσιογράφος μαζί με τον ζωγράφο και πνευματιστή κύριο Αποστολίδη, μετέβησαν στο σπίτι του Στέλιου, στα Παλαιά Σφαγεία, κυρίως για να δουν πώς τα πήγαινε κι αν ένιωθε καλά. Μα, ο νεαρός έλειπε. Είχε ξαναπάει στη θεία του. Πληροφορήθηκαν, όμως, πως έχαιρε άκρας υγείας.Μπροστά στην είσοδο του σπιτιού του, όλο και μαζεύονταν περισσότερες γυναίκες και κορίτσια που ρωτούσαν να μάθουν πώς έγινε καλά ο Στέλιος, πώς κατάφερε να θεραπευθεί από το κακό. Όλες τους ήταν σίγουρες πως κάτι σατανικό τον είχε καταλάβει.Επιτέλους, έφτασε κι ο Στέλιος, συνεσταλμένος και αμήχανος.-Πώς νιώθεις;-Έτσι κι έτσι, αποκρίθηκε στον δημοσιογράφο.-Πώς έτσι κι έτσι; Είσαι καλά. Πρέπει να το πιστέψεις. Εκείνο που σε βασάνιζε δεν υπάρχει πια, σημείωσε ο Αποστολίδης.-Θαρρώ πως δεν έγινα τελείως καλά. Να, χθες το πρωί μου φάνηκε πως θα με ξανάπιανε η κρίση και σήμερα το πρωί αισθάνθηκα κάτι σαν κρυάδες.-Δεν ήρθε, όμως, η κρίση, σωστά;-Όχι.-Ούτε εχθές τη νύχτα;-Ούτε, ευτυχώς!Η νονά του, η καλοσυνάτη κυρία Αγγέλα, ξεκαθάρισε πως η κρίση ερχόταν κάθε μέρα, πάντοτε σχεδόν το βράδυ, καμιά φορά, δε, και τρεις φορές την ημέρα.-Εκεί που καθόταν ο Στέλιος, στο τραπέζι, πολλές φορές τύχαινε να ομιλεί με τη φωνή του “άλλου” και μου έλεγε: “Άκου δω εσύ, μπας και θαρρείς πως έφυγα; Εδώ είμαι!” Έπειτα έφευγε.Όταν ο δημοσιογράφος ζήτησε από τον Στέλιο να περάσει εκείνο το βράδυ από το ατελιέ του κυρίου Αποστολίδη, του απάντησε με ύφος σκυθρωπό:-Αν είμαι καλά, θα έρθω…Ο Στέλιος δυσκολευόταν να προσαρμοστεί στο νέο καθεστώς. Ουσιαστικά, ήταν κυριευμένος από φόβο μήπως του ξανασυμβούν τα χειρότερα. Τελικά, ήρθε στο ατελιέ και ήταν μια χαρά. Ήταν διαφορετικός. Είχε αυτοπεποίθηση, πυγμή. Ήταν άφοβος και τολμηρός. Αντιθέτως, πιο άβολα ένιωθε στο σπιτικό του, γιατί πάντοτε εκεί πάθαινε κρίση.Ο κύριος Αποστολίδης, εν τούτοις, του έκανε υποβολή για να του τονώσει το ηθικό σε κάθε περίπτωση, να του διώξει κάθε ψήγμα φόβου και ανασφάλειας.Μετά την υποβολή, ο δημοσιογράφος ρώτησε τον νεαρό άντρα, ο οποίος τελούσε ακόμη εν υπνώσει, τι γνώριζε για το στοιχειωμένο σπίτι στον συνοικισμό του Συγγρού.Οι απαντήσεις του υπήρξαν καταπληκτικές!Συνεχίζεται…Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 24/03/1928…
