Η Γαλλίδα Eva Carriere ήταν ένα διάσημο μέντιουμ, που είχε συνεργαστεί στενά με τον Νομπελίστα ιατρό, πρωτοπόρο πνευματιστή και σχολαστικό ερευνητή των μεταφυσικών φαινομένων, Charles Richet.
Η Eva ζούσε μαζί με τον Στρατηγό Elie Noel και τη σύζυγό του στο σπίτι τους, τη Villa Carmen, στην Αλγερία. Ισχυριζόταν ότι απέκτησε ιδιότητες μέντιουμ μετά τον θάνατο του αρραβωνιαστικού της, Maurice Noel.
Το 1905, πρωτοστατούσε σε μια σειρά πνευματιστικών συνεδριάσεων, συνεργαζόμενη στενά με τον Charles Richet, που έλαβαν χώρα στη Villa Carmen, ενώπιον πλήθους παρισταμένων. Εκεί, κατόρθωσε να υλοποιήσει το πνεύμα ενός νεκρού για τριακόσια χρόνια Ινδού, δίνοντάς του υλική μορφή κι υπόσταση. Το πνεύμα αυτό ονομαζόταν Bien Boa.
Όταν τελειοποιήθηκε η υλοποίηση του Bien Boa, οι παριστάμενοι στη συνεδρίαση άκουσαν ευκρινέστατα τους βηματισμούς του, τη βαριά αναπνοή του, κατάφεραν να ψηλαφίσουν το σώμα του και να ακούσουν τη φωνή του.
Ο Charles Richet, για να εξακριβώσει ακόμη καλύτερα την υλοποίηση του πνεύματος του Ινδού και να αποκλείσει κάθε ιδέα απάτης, άρπαξε έναν σωλήνα, του οποίου το ένα άκρο είχε βυθιστεί σε θειικό ορυκτό του βαρίου και κάλεσε τον Bien Boa να απαντήσει στις ερωτήσεις του από το άλλο άκρο. Το περίεργο εκτόπλασμα, με καταπληκτική πειθαρχία, πλησίασε τον σωλήνα και φύσηξε δυο φορές, όπως του είχε ζητηθεί. Το υγρό, υπό την επίδραση της αναπνοής του πνεύματος, άλλαξε αμέσως χρώμα κι έτσι, ο διακεκριμένος ιατρός Richet συμπέρανε ότι ο Boa είχε αποβάλει από τους πνεύμονές του ανθρακικό οξύ, ωσάν να ήταν άνθρωπος ζωντανός.
Το παράδοξο ήταν ότι, μόλις οι παριστάμενοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, επιδοκιμάζοντας την επιτυχία του πειράματος, το εκτόπλασμα έκανε μια ελαφριά κίνηση, σαν να υποκλίθηκε ταπεινά.
Σε μια άλλη συνεδρίαση, όπου η Eva Carriere είχε βυθιστεί για πολύ ώρα μέσα στον σκοτεινό κόσμο των αλλόκοτων δυνάμεών της, κάλεσε εκ νέου τον Bien Boa, που μόλις εμφανίστηκε στην ερεβώδη σάλα, οι συγκεντρωμένοι είδαν μεταξύ του παραπετάσματος και του τραπεζιού να σχηματίζεται μια λευκή και φωτεινή σφαίρα, η οποία άρχισε να κατρακυλά στο πάτωμα. Σε λίγο, η οπτασία του Boa χάθηκε, για να αναδυθεί αργότερα μέσα από τα νέφη της σφαίρας και να ανυψωθεί αργά-αργά. Το ίδιο φαινόμενο επαναλήφθηκε πολλάκις σε διάφορες πνευματιστικές συνεδριάσεις και πάντοτε τερματιζόταν με έναν εκκωφαντικό θόρυβο.
Η ανακοίνωση των πειραμάτων αυτών στις εφημερίδες της εποχής είχε προκαλέσει ποικίλα σχόλια, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν δυσμενή για τον έγκριτο Γάλλο Νομπελίστα ιατρό, Charles Richet. Οι ειδικοί απέφευγαν να διατυπώσουν υπεύθυνη γνώμη και οι πιο πολλοί απέδιδαν δόλο στο φαινόμενο. Εν τούτοις, βρέθηκαν και μερικοί επιφανείς επιστήμονες, ανάμεσά τους και ο περίφημος Ιταλός ιατρός και εγκληματολόγος, Cesare Lombroso, που αποφάνθηκε ότι ήταν δύσκολο να αποδοθεί δόλος στον σχηματισμό της φωτεινής εκείνης σφαίρας, από την οποία αναφαινόταν να εξέρχεται μια ζωντανή οντότητα.
Άλλοτε, πάλι, ο Bien Boa παρουσιάστηκε τεράστιος, σε σημείο που να βρεθεί στην ανάγκη να σκύψει, ώστε να μπορέσει να περάσει από το παραπέτασμα. Οι συνεδριάσεις πραγματοποιούνταν μέσα σε ένα θερινό περίπτερο, το οποίο δεν είχε καμιά συνάφεια με την υπόλοιπη κατοικία της οικογένειας Noel, παρουσία τουλάχιστον επτά ατόμων τη φορά.
Άλλωστε, οι εμφανίσεις του Boa είχαν φωτογραφηθεί επανειλημμένως και ταυτοχρόνως από πολλούς, με τη χρήση μαγνησίου. Οι φωτογραφικές πλάκες είχαν δοθεί προς εμφάνιση σε επαγγελματίες του είδους, οι οποίοι δε διέκριναν τίποτε το ύποπτο σ’ αυτές. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ο Cesare Lombroso απέκλεισε με βεβαιότητα την περίπτωση της απάτης.
Στις φωτογραφίες αυτές, η εκτοπλασματική μορφή του Bien Boa παρουσιαζόταν άλλοτε πελώρια και άλλοτε μικροσκοπική. Επιπλέον, οι χαρακτηριστικές ινδικές ενδυμασίες, που φορούσε πάντοτε η οντότητα, δεν υπήρχαν πουθενά μέσα στην αίθουσα των πνευματιστικών συνεδριάσεων. Μα, το κυριότερο ήταν ότι το θερινό περίπτερο ήταν ένας χώρος ανοιχτός και εκτεθειμένος, όπου μπορούσε πολύ εύκολα να ελεγχθεί για κρυφές καταπακτές και κάθε άλλου είδους πονηρά μηχανήματα.
Εν κατακλείδι, το αινιγματικό εκτόπλασμα του Bien Boa ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση, που προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στους ανήσυχους πνευματιστικούς κύκλους της εποχής και θεωρήθηκε μια από τις σπανιότερες και γνησιότερες στον χώρο του Πνευματισμού.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 05/02/1938…
