Η Ελλάδα ήταν μια από τις φανατικές στη στήριξη «άνευ όρων» του Ζελένσκι στην σύγκρουση της Δύσης, μέσω της Ουκρανίας με την Ρωσία, αλλά πλέον στην χώρα μας επικρατεί έντονος πολιτικός προβληματισμός σε πολλά κόμματα και την κυβέρνηση .
Το λέμε και θα το ξαναλέμε συνεχώς, στην Ουκρανία έχουμε μια μετωπική ολοκληρωτική σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας, σε όλα τα επίπεδα, στην οποία πέρα από ανακοινώσεις περί ειρήνης και αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας, δεν θα έπρεπε να εμπλακεί η χώρα μας ούτε βήμα παραπέρα, ειδικά τώρα που έχουμε σφοδρό υβριδικό πόλεμο και στην Ευρώπη.
Πρόκειται για σύγκρουση υπερδυνάμεων, και όλες οι υπόλοιπες χώρες είναι απλώς “ παράπλευρες απώλειες”.
Μετά την συνεχή προέλαση των ρωσικών δυνάμεων στο Ντονιέτσκ, η ελληνική κυβέρνηση που ήταν “στην σωστή πλευρά της ιστορίας” και του γνωστού Ζελένσκι, φαίνεται αμυδρά να αλλάζει ροτα και να αλλάζει πολιτική.
Ο Νίκος Δένδιας ανέφερε: «Το καλύτερο που θα μπορούσε να ελπίζει η Ουκρανία είναι να παγώσουμε τη σύγκρουση ως έχει, και να αφήσουμε τα θέματα που έχουν να κάνουν με κυριαρχία, εδαφική ακεραιότητα να συζητηθούν μόλις ωριμάσουν οι λύσεις.
Δεν υπάρχουν πλέον εύκολες λύσεις για την Ουκρανία».
Οι δηλώσεις του ΥΠΕΘΑ κ. Δένδια δείχνουν ρεαλισμό και έναν σαφή προβληματισμό για την συνέχιση μιας ατέρμονης ελληνικής πολιτικής κατά της Μόσχας, που έβαλε την Ελλάδα για πρώτη φορά στο κάδρο των εχθρών της Ρωσίας.
Δεν υπάρχουν “καλοί” και “ κακοί”, ούτε “ φιλέλληνες" και "ανθέλληνες" όσον αφορά κυβερνήσεις και κράτη ολόκληρα, αλλά μόνο κοινά και διαφορετικά συμφέροντα
Τα ελληνικά συμφέροντα ορίζονται πάντα από την στόχευση της επίτευξης των εθνικών μας στόχων, που είναι η εθνική κυριαρχία, η ασφάλεια και η οικονομική ανάπτυξη των Ελλήνων.
Η Ουκρανία και ο πόλεμος σε αυτήν την χώρα μετά την ρωσική στρατιωτική εισβολή ( διότι τέτοια ήταν), αφορά σε μεγάλο βαθμό την τεράστια σύγκρουση αμερικανικών και ρωσικών συμφερόντων, που προκάλεσε και προκαλεί τρομερά οικονομικά προβλήματα και στην Ελλάδα ( αύξηση ρεύματος, πετρελαίου διακοπή συναλλαγών με την Ρωσία κα) .
Οι ΗΠΑ συνέχισαν χωρίς δισταγμό την επέκταση τους προς Ανατολάς με στόχο κάποια στιγμή να ελέγξουν την αχανή ρωσική επικράτεια, ενώ οι Ρώσοι τους κατηγόρησαν για αθέτηση μυστικών διμερών συμφωνιών, που αφορούν την Ουκρανία, η οποία ήταν για αυτούς “ νεκρή ζώνη”.
Την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ μετά την λήξη του ψυχρού πολέμου και την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από την Ευρώπη, έβαλαν σε εφαρμογή ένα πολύ κακόβουλο σχέδιο.
Με αφορμή τον ουκρανικό πόλεμο και με στόχο να βάλουν την τεράστια αμυντική βιομηχανία τους να πάρει ξανά μπροστά λόγω δυσθεώρητου χρέους, απαίτησαν από τους συμμάχους τους αύξηση δαπανών στο 2% του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος, και γέμισαν σιγά-σιγά την γηραιά Ήπειρο με αμερικανικό στρατό και βάσεις.
Ο φόβος τους μετά την εισαγωγή του Ευρώ, ήταν η πλήρη ανεξαρτητοποίηση της Ευρώπης, πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά, ενώ θέλησαν να διαλύσουν την τροφοδότηση της ΕΕ με ρωσικούς υδρογονάνθρακες.
Οι ΗΠΑ φοβήθηκαν ότι η Ρωσία και η ΕΕ ( δηλαδή Γερμανία-Γαλλία) θα έκαναν μελλοντικά μια συμμαχία με την Ρωσία η οποία θα ήταν ένα σοβαρό αντίβαρο στην παγκόσμια ηγεμονία τους.
Οι Ρώσοι επιδίωκαν από την πλευρά τους, μια στενή συνεργασία με την Ευρώπη, για την απόκτηση τεχνογνωσίας, και οικονομικών σχέσεων με τις χώρες της Ευρώπης, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους κυρίως την Κίνα, η οποία αναπτύσσεται με τρομακτικούς ρυθμούς σε όλους τους τομείς, κυρίως στο στρατιωτικό.
Για όσους δεν ξέρουν μέχρι πριν 10 χρόνια η Ρωσία έστελνε τα πιο σύγχρονα όπλα της στην ρωσική Άπω Ανατολή, λόγω του φόβου της κομμουνιστικής Κίνας που θέλει ηγεμονία στον Δυτικό Ειρηνικό, απειλώντας σαφώς και τις ΗΠΑ.
Η Ελλάδα και η μετωπική σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας
Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον και με την πιθανότητα πρόκλησης παγκόσμιου οικονομικού κραχ, απειλών της Τουρκίας σε Αιγαίο και Κύπρο, η Αθήνα κινείται από το 2015 πάνω σε τεντωμένο σκοινί.
Η στάση της Ελλάδος ενάντια στην Μόσχα με αφορμή τα εθνικά δίκαια του ελληνισμού και των τουρκικών απειλών, δεν έχει να κερδίσει τίποτα στην κυριολεξία, με μια ακόμη ρωσική εχθρότητα στην πλάτη της.
Οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί υπό την ηγεσία του Τραμπ, ενδέχεται να τα βρουν για την Ουκρανία, και μάλιστα πολύ σύντομα ξαναρχίζοντας νέες σχέσεις, αφήνοντας την χώρα μας στα κρύα του λουτρού ως συνήθως.
Ελλάδα και Ρωσία δεν ήταν τα τελευταία 50-60 χρόνια ούτε σύμμαχοι, ούτε στενοί συνεργάτες, είχαν όμως πολύ καλές εμπορικές και άλλες σχέσεις ( τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, βιομηχανία), φτάνοντας την δεκαετία του 2000 να αγοράσουν και ρωσικά οπλικά συστήματα.
Η χώρα μας έχει απωλέσει δεκάδες δις από το 2014 στον αγροτικό τομέα με το κλείσιμο της ρωσικής αγοράς, με τα χρήματα αυτά να λείπουν σήμερα από τους Έλληνες καταναλωτές που αδυνατούν να ξεπεράσουν την καθημερινότητα.
Η πρόσφατη αναφορά του Ρώσου προέδρου Β.Πούτιν για την δραχμή και μια ανεξάρτητη ελληνική πολιτική, η οποία δεν θα είναι “δεμένη” στο άρμα της Δύσης, ήταν πιθανόν μια προειδοποίηση για το έργο που θα δούμε το επόμενο διάστημα, αν για παράδειγμα σκάσει “ βόμβα” στην γερμανική οικονομία, διαλύοντας την ΕΕ στην κυριολεξία.
Η πρεμούρα του Κρεμλίνου έχει να κάνει με το Αιγαίο, το οποίο συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με την Ανατολική Μεσόγειο και Σουέζ, καθιστώντας τα νησιά μας στρατηγικά σημεία για τον ρωσικό εμπορικό και πολεμικό στόλο.
Με λίγα λόγια η Ελλάδα οφείλει έστω και τώρα μετά την νίκη του Τραμπ στις ΗΠΑ, να μεταβάλλει την πολιτική της προς το συμφέρον των ελληνικών συμφερόντων, και κανενός άλλου.
