Το διάστημα είναι σίγουρα ένα περιβάλλον εξαιρετικά εχθρικό για τον άνθρωπο. Εδώ και εξήντα χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η εποχή της διαστημικής εξερεύνησης, έχουν πεθάνει συνολικά 20 αστροναύτες σε τέσσερα ατυχήματα. Με τα σχέδια της NASA όμως για επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη το 2025 και αποστολή αστροναυτών στον Άρη μέσα στην επόμενη δεκαετία, ενώ ταυτόχρονα αρχίζει να αναπτύσσεται και ο τομέας του διαστημικού τουρισμού, αυξάνονται και οι πιθανότητες να πεθάνει κάποιος στο διάστημα. Τι θα συμβεί τότε στο σώμα του θανούντα;

Αν πέθαινε λοιπόν σε τροχιά γύρω από τη Γη, όπως για παράδειγμα στον ISS, το πλήρωμα του σταθμού θα επέστρεφε το σώμα του στη Γη με μία κάψουλα μέσα σε λίγες ώρες. Αν το περιστατικό συμβεί στη Σελήνη, το σώμα θα σταλεί πίσω μέσα σε λίγες μέρες. Η NASA έχει ήδη πρωτόκολλα για τέτοιου είδους σενάρια.

Vladimir Komarov: O κοσμοναύτης που έπεσε από το διάστημα

Η διατήρηση του νεκρού σώματος δεν είναι προτεραιότητα λόγω της γρήγορης επιστροφής του. Νούμερο ένα προτεραιότητα είναι η επιστροφή του υπόλοιπου πληρώματος.

Η περίπτωση όμως του Άρη είναι διαφορετική, καθώς η επιστροφή θα διαρκούσε μήνες. Σε αυτήν την περίπτωση, το πτώμα θα έπρεπε να τοποθετηθεί σε μία ειδική θήκη ή σε διαφορετικό θάλαμο από το υπόλοιπο πλήρωμα. Η σταθερή θερμοκρασία και υγρασία εντός του διαστημικού σταθμού ή σκάφους θα διατηρούσε θεωρητικά το σώμα του άτυχου αστροναύτη. Η περίπτωση της ταφής αποκλείεται, αφού τα βακτήρια και οι υπόλοιποι οργανισμοί θα μόλυναν το χώμα του Άρη. Η αποτέφρωση είναι αδύνατη επίσης, καθώς καταναλώνει πολύ ενέργεια, η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση των υπόλοιπων αστροναυτών. Το σώμα λοιπόν θα επέστρεφε στη Γη με το πέρας της αποστολής, μερικά χρόνια αργότερα.

Ωστόσο όλα αυτά τα σενάρια ισχύουν στην περίπτωση που κάποιος πεθάνει σε ένα συμπιεσμένο περιβάλλον όπως ένας σταθμός ή σκάφος. Στην περίπτωση που ο αστροναύτης πεθάνει στο διάστημα, ο θάνατος θα είναι σχεδόν ακαριαίος. Η απώλεια πίεσης και η έκθεση στο κενό του διαστήματος θα κάνει το αίμα και τα υπόλοιπα σωματικά υγρά να βράσουν, ενώ όποιος αέρας υπάρχει στα πνευμόνια θα βγει βίαια έξω από το σώμα. Τα αποτελέσματα θα είναι παρόμοια και στην επιφάνεια της Σελήνης και του Άρη, αφού και εκεί δεν υπάρχει οξυγόνο και η ατμόσφαιρα είναι απειροελάχιστη.

Πέρα όμως από την κατάληξη του πτώματος, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες σε μια τέτοια περίπτωση. Η προσφορά βοήθειας στο πλήρωμα για να ανταπεξέλθει στην απώλεια είναι επίσης σημαντική, όπως επίσης και η υποστήριξη της οικογένειάς του πίσω στη Γη, οι οποίοι πρέπει να περιμένουν μεγάλο χρονικό διάστημα για την επιστροφή του πτώματος του αγαπημένου τους.