Αφηγούνται ο Ηλίας και η Θεοφανώ Τσιραμπίδη, από το Δροσάτο N. Κιλκίς, γονείς τριών παιδιών. Στίς 30-3-2001 πήγαμε το Μιχαλάκη μας ηλικίας 4,5 χρονών επειγόντως στό Νοσοκομείο Γεννηματάς Θεσσαλονίκης μέ ανυπόφορο κοιλόπονο.
Μετά τις απαραίτητες εξετάσεις και διάγνωση αποφρακτικό ειλεό, χειρουργήθηκε επί 3,5 ώρες, και του αφαιρέθηκε μισό μέτρο σάπιο έντερο. Οι γιατροί μάς είπαν ότι το παιδί πέρασε πολύ μεγάλη μπόρα, αλλά δέν ξεπέρασε τον κίνδυνο.
Το βράδυ της Δευτέρας ώς το επόμενο πρωΐ είχε 40 πυρετό. Τήν Τρίτη μεταφέρθηκε επειγόντως στή μονάδα εντατικής θεραπείας μέ σηψαιμία και οξύ αναπνευστικό σόκ. Οι ελπίδες νά ζήσει μόλις 10%.
Στό μεταξύ, χωρίς νά γνωρίζει τίποτα μιά γειτόνισσα, βλέπει σε όνειρο τον άγιο Ραφαήλ και της λέει: «Αντωνία, εγώ θά φύγω, εσύ δέν μέ χρειάζεσαι άλλο. Θά πάω στόν Ηλία, εκείνος μέ έχει ανάγκη τώρα!» Η γυναίκα ύστερα έμαθε γιά το γιό μας. Μιά γνωστή μας οικογένεια από τη Γουμένισσα, του κ. Πολυβίου Σαμαρά, πήγαν στόν ‘Αγιο Ραφαήλ στή Γρίβα και γονατιστοί μέ τον Ιερέα διάβασαν παράκληση γιά τη σωτηρία του παιδιού μας. Ο αδελφός μας Αβραάμ το απόγευμα ήρθε στό άδειο σπίτι μας νά κάνει Παράκληση στόν άγιο Γεώργιο γιά την υγεία του Μιχάλη. Κάποια στιγμή έλαμψε το δωμάτιο, τόσο που τρόμαξε. Από που ήρθε τόσο φώς; Ίσως η Χάρη του Αγίου.
Μετά απ’ αυτά, η κατάσταση του παιδιού άρχισε συνέχεια νά βελτιώνεται, μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου που άνοιξε τα ματάκια του. Την Μ. Δευτέρα ήταν εντελώς καλά και βγήκε από τη Μ.Ε.Θ. Μετά από εικοσιτρείς ημέρες νοσηλείας φύγαμε από το Νοσοκομείο.
‘Οταν συνήλθε, άρχισε νά μάς λέει διάφορα: «Εγώ πήγα στό Χριστούλη και στήν Παναγίτσα ψηλά στόν ουρανό, όπου έχει πολλά σύννεφα. Μέ το άσπρο άλογο του Αγίου Γεωργίου. Είδα το θείο Φάνη (γείτονά μας που πέθανε πριν 8 μήνες) και τη Δεσπούλα (ένα κοριτσάκι που πέθανε πριν 3 χρόνια), ήταν πολλοί άγνωστοι άνθρωποι εκεί και φορούσαν χρυσά αγγελουδίστικα και όλοι τραγουδούσαν… Ο Χριστούλης και η Παναγίτσα μέ ρώτησαν αν έχω αδέλφια, πως τα λένε και μου είπαν, μη φοβάσαι θά πας πάλι στή μαμά και τα αδέλφια σου. —Δέν ξέρω πως νά πάω πάλι εκεί. —Μέ το άλογό μου, είπε ο άγιος Γεώργιος. —Φοβάμαι, δέν ξέρω νά οδηγήσω το άλογο. —Μη φοβάσαι, θά το οδηγήσω εγώ». Ο Μιχάλης είναι κοντά μας, γερό παιδί όπως και πρίν, κάθε μέρα δοξάζουμε τον Θεό την Παναγία και όλους τους Αγίους που μάς τον χάρισαν πάλι κοντά μας.
Aπό το βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Δημητρίου «Θαύματα Αγίων – Σημεία Θεού».
imgap.gr
