Η Κόμισσα Branitskaya, η οποία είχε χρηματίσει Κυρία επί των Τιμών της Τσαρίνας, είχε δημοσιεύσει διάφορες ανέκδοτες ιστορίες της οικογενειακής ζωής του Τσάρου της Ρωσίας, Νικολάου Β’.
Μάλιστα, πολύ περίεργη ήταν η ιστορία, την οποία είχε διηγηθεί με τίτλο: «Τα πνεύματα στην Αυλή του Τσάρου».
Ένα βράδυ, λοιπόν, ο Τσάρος και η σύζυγός του, Αλεξάνδρα Φιόντροβνα, συνομιλούσαν επί μακρόν σχετικά με τα πνεύματα και τις εμφανίσεις τους στη βιβλιοθήκη των χειμερινών ανακτόρων. Η Τσαρίνα δήλωσε ότι όλα αυτά τα θεωρούσε ανόητα παραμύθια, αλλά ο Τσάρος Νικόλαος ο Β’, για να την πείσει περί του αντιθέτου, της εξιστόρησε ένα φρικώδες περιστατικό, που είχε ζήσει ο ίδιος και τον είχε στιγματίσει:
«Ένα βράδυ, ήμουν κλεισμένος στο γραφείο μου και διάβαζα, όταν άκουσα ξαφνικά στο διπλανό δωμάτιο, στο οποίο πάντοτε φύλαγε σκοπιά ένας φρουρός, μια σπαρακτική κραυγή και έναν αναστεναγμό, σαν κάποιος άνθρωπος να πνιγόταν. Έτρεξα και άνοιξα την πόρτα με ορμή.
Ένα ανατριχιαστικό θέαμα παρουσιάστηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου. Στη μέση του ελάχιστα φωτιζόμενου χώρου, βρισκόταν ένα φέρετρο ανοιχτό, μέσα στο οποίο ήταν ξαπλωμένος ο πατέρας μου, απαράλλαχτος όπως τον είχα δει για τελευταία φορά μέσα στη Μητρόπολη.
Δίπλα στο φέρετρο, ήταν πεταμένα καταγής βαριά στέμματα και πλάι στο κεφάλι του έλαμπε ωχρώς μια αναμμένη λαμπάδα. Όλο το δωμάτιο απέπνεε ισχυρή οσμή νεκροταφείου. Ο φρουρός, έντρομος και τρεμάμενος, προσπαθούσε να κρατάει σφιχτά το τουφέκι του. Τρομοκρατημένος όπως ήμουν, διέταξα τον σκοπό να ορμήσει εναντίον του φαντάσματος, το οποίο είχε σηκωθεί και προχωρούσε.
Ο στρατιώτης υπάκουσε, μην μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, αλλά εκείνη τη στιγμή το φάντασμα, το φέρετρο και η λαμπάδα εξαφανίστηκαν πάραυτα.
Τότε, επέστρεψα συγκλονισμένος στο γραφείο μου, σωριάστηκα ανήμπορος σε μια πολυθρόνα και μόνο αφού πέρασε αρκετή ώρα, κατάφερα να συνέλθω και να βρω τη στοιχειώδη δύναμη να σημάνω τον κώδωνα.
Ο γιατρός, ο οποίος έσπευσε αμέσως μαζί με τους υπόλοιπους, βεβαίωσε ότι ο φρουρός του παρακείμενου δωματίου έπεσε νεκρός από τον πρωτοφανή τρόμο, που βίωσε».
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 03/04/1912…
