Στο Κάστρο του Windsor της Αγγλίας εμφανίζονται τα πιο εντυπωσιακά φαντάσματα που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Η πιο περίεργη μαρτυρία για τα περίφημα αυτά φαντάσματα προερχόταν από τον Ουίλλιαμ Κίνγκτον, τον άλλοτε Αυλάρχη του Βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδου του 7ου.
Μια μέρα, λοιπόν, που η βασιλική οικογένεια απουσίαζε σε έναν εξοχικό πύργο, ο Αυλάρχης είχε μείνει στο Κάστρο του Windsor μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του προσωπικού. Κατά τα μεσάνυχτα, ενώ κοιμόταν ατάραχος, ξάφνου αφυπνίστηκε από έναν μικρό θόρυβο.
Αντιλήφθηκε ότι κάποιοι περπατούσαν έξω στον διάδρομο. Ενώ, όμως, ο θόρυβος ήταν στην αρχή σχετικά ανεπαίσθητος, στη συνέχεια άκουσε μαζί κι έναν οξύ, δυνατό, μεταλλικό κρότο, σαν τα δύο άτομα που έμοιαζαν να τρέχουν, να κρατούσαν πολλά σιδερένια κράνη και να τα χτυπούσαν.
Η κατάπληξη του Αυλάρχη έμελλε να κορυφωθεί. Οι μυστηριώδεις ένοπλοι νυχτοβάτες ήταν φανερό ότι πλησίαζαν, μέχρι που έφτασαν μπροστά από την πόρτα του δωματίου του. Από τους ήχους που άκουγε, κατάλαβε ότι φορούσαν μεσαιωνικές πανοπλίες κι έφεραν ξίφη.
Σηκώθηκε θυμωμένος από το κρεβάτι του και έτρεξε να ανοίξει την πόρτα. Ταυτοχρόνως, όμως, αισθάνθηκε ότι κάποιος την έσπρωχνε με δύναμη απ’ έξω. Μετά από λίγες στιγμές, ο Αυλάρχης οπισθοχωρούσε πελιδνός από τον τρόμο. Πράγματι, βρίσκονταν μπροστά του δύο πάνοπλοι ιππότες της εποχής του Μεσαίωνα. Οι πανοπλίες τους έλαμπαν μέσα στο ημίφως στου διαδρόμου, σαν να ήταν καλυμμένες από φώσφορο. Και οι δυο ιππότες κράδαιναν τα ξίφη τους, μόνο που ο ένας τους είχε συγχρόνως και έναν πέλεκυ, με τον οποίο μαχόταν.
Ο κατάχλομος Αυλάρχης είδε πράγματι τους δύο μυστηριώδεις ιππότες να μονομαχούν λυσσωδώς μεταξύ τους. Άκουγε τον κρότο που έκαναν τα ξίφη και ο πέλεκυς πάνω στις σιδερένιες πανοπλίες. Ο πολεμιστής με τον πέλεκυ δε μιλούσε καθόλου, αλλά οι γογγυσμοί του άλλου του ξέσκιζαν την καρδιά. Προφανώς, ήταν ο πιο αδύναμος από τους δυο τους.
Ξαφνικά, εκείνος που βαστούσε μονάχα το ξίφος, έπεσε στα γόνατα, ενώ ο άλλος, με μια αστραπιαία κίνηση, ύψωσε απειλητικά τον πέλεκυ και τον χτύπησε σφοδρά στον λαιμό. Πανοπλία και σάρκες κόπηκαν από το δυνατό χτύπημα. Μα, τη στιγμή εκείνη, οι δύο άγνωστοι εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας.
Ο Αυλάρχης δεν μπόρεσε να κοιμηθεί καθόλου. Το πρωί, ένας ηλικιωμένος Αυλικός, στον οποίο αφηγήθηκε τα όσα απίστευτα έζησε, του είπε ότι οι δύο αυτοί μυστηριώδεις άγνωστοι ήταν τα φαντάσματα δύο ιπποτών, οι οποίοι είχαν μονομαχήσει σε εκείνον τον ίδιο διάδρομο του Κάστρου του Windsor, επί βασιλείας του διαβόητου Ερρίκου του 8ου, για την αγάπη της ίδιας γυναίκας.
Όταν Βασίλισσα της Αγγλίας ήταν η Βικτώρια, είχε συμβεί μια ακόμη ενδιαφέρουσα περίπτωση εμφάνιση φαντάσματος. Μια γυναίκα της Αυλής παρατήρησε ένα απόγευμα στην πινακοθήκη του Κάστρου του Windsor έναν άγνωστο γέροντα. Ο γέροντας αυτός κοιτούσε με προσοχή έναν πίνακα του Βασιλέως Γεωργίου του Γ’.
Αίφνης, στράφηκε προς την Αυλική και της είπε με μια παράδοξη φωνή:
Κατόπιν, ο γέροντας, δίχως να χαιρετήσει, στράφηκε προς τον διάδρομο. Η Αυλική, η οποία είχε παραξενευτεί από τη στάση του ηλικιωμένου, τον ακολούθησε για να μάθει ποιος ήταν.
Μετά από λίγο, όμως, ενώ τον είχε δει να βγαίνει από την πόρτα, όπου στεκόταν ένας Υπασπιστής, όταν αργότερα τον ρώτησε για τον γέροντα, εκείνος της απάντησε απορημένος ότι δεν είχε δει κανέναν.
Η Αυλική, τότε, τού εξήγησε όλα όσα είχαν συμβεί μέσα στην πινακοθήκη κι ο Υπασπιστής της εξήγησε ότι επρόκειτο για το φάντασμα ενός γέροντα, που συνήθιζε να εμφανίζεται κατά καιρούς στην πινακοθήκη του Κάστρου του Windsor.
Μα, φυσικά, τα πιο γνωστά φαντάσματα των περίφημων αυτών βασιλικών ανακτόρων ήταν της Anne Boleyn, της Βασίλισσας που είχε καρατομηθεί από τον Βασιλέα σύζυγό της, Ερρίκο τον 8ο, το φάντασμα του ίδιου του Ερρίκου και της Ελισάβετ της Α’.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 25/03/1924…
